Δόγμα η προσκύνηση των Ιερών Εικόνων στην Εκκλησία.

 Η απομαγνητοφώνηση είναι απόσπασμα από το Α’ μέρος της συνέντευξης εδώ: Η Πνευματική και Εκκλησιαστική Κρίση: Συνέντευξη του Καθηγητή Δημήτρη Τσελεγγίδη (Μέρος Α’) εδω

"…Η Εκκλησία είναι εκείνο το νοσοκομείο που μας θεραπεύει. Γιατρός είναι ο ίδιος ο Χριστός. Αρχιερείς, ιερείς και άλλοι είναι το νοσηλευτικό προσωπικό. Τα φάρμακα που παρέχονται είναι τέλεια και δεν αφήνουν ούτε ουλή ασθενείας. Τέλεια θεραπεύεται ο άνθρωπος, λέει ο Ιερός Χρυσόστομος, επειδή αυτά τα φάρμακα ενεργούν ακτίστως. Έχουνε μεν εξωτερική, υλική, αισθητική μορφή, όπως είναι το νερό του Βαπτίσματος, όπως είναι το νερό του Αγιασμού, όπως είναι ο Άρτος και ο Οίνος, αλλά εντός αυτών υπάρχει η Θεότητα.

Έτσι και μία Εικόνα, που είναι και αυτή φορέας της ακτίστου Θεότητας… Δηλαδή, αγιάζεται ο άνθρωπος λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός π.χ., μια και την ανέφερα την Εικόνα, όχι μόνο κατά τα μάτια. Μάλιστα την χαρακτηρίζει ως την πρώτη των αισθήσεων. Αγιάζονται τα μάτια όταν βλέπουν μία Εικόνα της Εκκλησίας επειδή είναι φορέας της Χάριτος του εικονιζομένου. Και όταν την προσκυνά, επειδή είναι μία πιο εγγύτερη σχέση, παίρνει κατεξοχήν τότε την Χάρη του Αγίου.

Στην περίπτωση αυτή λέει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης στην Β’ φάση της εικονομαχίας, ότι και να πει κάποιος πως η Θεότητα είναι παρούσα [σ.σ. στις Εικόνες] δεν σφάλλει, αλλά με μία ένωση η οποία είναι χαρισματική. Δηλαδή, δεν είναι αγιασμένο το χρώμα, το ξύλο, το μέταλλο, αλλά η μορφή που εικονίζεται και στην οποία μεταβαίνει αυτή η προσκύνηση.

ΑΡΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΔΟΓΜΑ ΠΛΕΟΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. … Στα πρακτικά βλέπουμε τις αποφάσεις της Οικουμενικής Συνόδου για την Εικόνα. Λέει ότι όποιος δεν τις προσκυνά, αυτός αν είναι κληρικός καθαιρείται και αν είναι λαϊκός αφορίζεται.

Άρα δεν αποτελεί μία «ευσεβή καλή συνήθεια», αν θέλεις προσκυνάς, αν θέλεις δεν προσκυνάς. ΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΟ, [σ.σ. όπως π.χ. όταν προσκυνάς το φίμωτρο ή όταν κάνεις υπόκλιση] ΤΟΤΕ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

Θα μου πείτε, και αυτό που το κάνουν τόσοι και τόσοι, αυτοί είναι καταδικασμένοι, αφορισμένοι;

Εγώ θα σας πω ΝΑΙ. Άσχετα το ότι δεν τους ήρθε αφορισμός συγκεκριμένος από την ηγεσία της Εκκλησίας γιατί δεν ασχολείται με αυτό το θέμα.

Θέλει να σε πληροφορήσει για την ληξιαρχική πράξη αυτού που θα ζεις. Δηλαδή όπως για κάθε αμαρτία που μας απενεργοποιεί την εν εμοί βασιλεία το εισπράττουμε εν πάση αισθήσει.

Πώς;

Δεν έχουμε κοινωνία με τον Θεό.

Ας ρωτήσει κάποιος τον εαυτό του ενόσω δεν τηρεί τις προδιαγραφές της ζωής της Εκκλησίας -και βασικά «προδιαγραφές» εννοώ την δογματική της διδασκαλία-, ας υποστηρίξει ότι ζει μέσα του ο Χριστός.

Αλλά έρχεται αυτό το πράγμα και το λέει η Οικουμενική Σύνοδος. Και μας βοηθάει αυτό το πράγμα. Γιατί; Για να μην ψαχνόμαστε πολύ. Σου λέει, αυτό δεν έκανες; Ήταν επόμενο.

Όταν δηλαδή ο Αδάμ δεν τήρησε την εντολή. Είπε ο άσαρκος Λόγος και Δημιουργός ότι να μην φάτε από αυτόν τον καρπό και όταν θα φάτε θα πεθάνετε.

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΑΔΑΜ ΜΟΛΙΣ ΤΟ ΕΦΑΓΕ;

Λένε οι Πατέρες.. ΝΑΙ… ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΣ. Μια και μιλάμε για την πνευματική ζωή.

Και από πού φαίνεται ότι πέθανε πνευματικώς, ότι δεν κοινωνούσε πλέον με τον Δημιουργό του;

Όταν άκουσε τον θόρυβο κρύφτηκε. Του λέει, γιατί κρύφτηκες; Λέει, είμαι γυμνός.

Μα γυμνός ήτανε πάντα.

Ποιός σου είπε ότι είσαι γυμνός;

Γίνεται ολόκληρη συζήτηση για να μετανοήσει ο Αδάμ. Και ο Αδάμ μένει και η Εύα αμετανόητοι.

Δηλαδή θέλω να πω για τον πνευματικό θάνατο που προηγείται. Αλλά να το κλείσω το θέμα με τον βιολογικό θάνατο που κατ’ οικονομία του το αφήνει, γιατί βλέποντας μετά την ταλαίπωρη ζωή του στην πράξη με το να μην τηρεί την εντολή -τις προδιαγραφές- μετανοεί και σώζεται ο Αδάμ. Γιατί ο Αδάμ είναι άγιος τώρα και η Εύα είναι αγία. Είναι στον Παράδεισο επειδή μετανόησαν.

---

ΣΧΟΛΙΟ: Οι Xριστιανοί σήμερα, έτσι όπως πάνε τα πράγματα, θα πρέπει να ζήσουνε πολλά πολλά ταλαίπωρα χρόνια για να έλθουν σε μετάνοια επειδή οι δεσποτάδες δεν τους αφήνουν να αγιάσουνε μια ώρα αρχύτερα μέσα στους Ναούς. Αντί να μας κάνουνε ετοιμοπόλεμους πνευματικά, μας παχαίνουνε συνέχεια με ξύγκια «επειδή μας αγαπάνε»! «Έλα με την μασκούλα σου», «έλα με την απιστία σου», «αγκάλιασε την αδυναμία σου», «σ’ αγαπάμε, κι ο Θεός σε αγαπάει»!! Όλα αυτά τα χρόνια κάνανε τους Χριστιανούς μουρόχαυλους για να τα ‘χουνε καλά με την εξουσία. Μαλθακούς, φοβισμένους, ανίκανους, δειλούς, ευκολόπιστους, κοιμισμένους, ακατήχητους. Η ντροπή της κοινωνίας. Στο Αμέρικα, στον Καναδά τους δίνουνε σουβλάκια μετά την Θεία Λειτουργία κι ας είναι νηστεία! Κι εδώ, στην μήτρα της Ορθοδοξίας, αφήνουνε ΑΝΟΙΧΤΑ, ΔΗΜΟΣΙΑ τον κάθε φοβισμένο να προσβάλλει τις Εικόνες και να ξηλώνει τα δόγματα της Εκκλησίας!

ΩΣ ΠΟΤΕ;;;

---

ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ