ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΥΦΛΟΥ-Φωτοφόροι και πηλοφόροι

Ζούμε σε εποχή «λάσπης». Κατακλυσμού «λάσπης». Με πηλοπλάστες κα πηλοφόρους (=παραγωγούς και μεταφορείς «λάσπης»). Πηλοπλάστες είναι, για παράδειγμα, ο Σβάμπ και ο Χαράρι, με τα λεγόμενα και τα γραφόμενά τους.
 Σε αντίθεση με το Θεό, που με τη λάσπη έφερε στο φως τη Γη μας και ολάκερο το σύμπαν. Και το Χριστό, που με ένα σβωλαράκι λάσπης έδωκε το φώς στον εκ γενετής τυφλό. Για να επακολουθήσει, εκ μέρους των φαρισαίων κατακλυσμός «λάσπης», προκειμένου ν’ αποδειχθεί ότι ο τυφλός, που βρήκε το φως του, δεν ήταν τυφλός.

Ρωτούσαν και ξαναρωτούσαν οι φαρισαίοι τα ίδια και τα ίδια. Και βέβαια, αφού ένα τέτοιο περιστατικό δεν συµφωνούσε µε την πανεπιστηµοσύνη τους, έθεσαν θέµα αξιοπιστίας:
∆εν µπορεί είπαν, παρά ο δήθεν πρώην τυφλός, να είναι πληρωµένος απ’ τη φάρα του Χριστού, που θέλουν να διαφηµίσουν τον αγύρτη δάσκαλό τους ως θαυµατοποιό. Και, χωρίς να χάνουν καιρό, στείλανε και έφεραν τους γονείς του πρώην τυφλού ενώπιόν τους:
-Αυτός εδώ, τους ρώτησαν, είναι, σίγουρα, ο γιος σας;
-Σιγουρότατα!
-Και είναι σίγουρο ότι γεννήθηκε τυφλός;
-Σιγουρότατο!
-Και πώς τώρα βλέπει;
-Αυτό δεν το ξέρουµε. Μεγάλος άνθρωπος είναι, ρωτήστε τον, για να σας πει.

Και το ’λεγαν αυτό, γιατί οι φαρισαίοι είχαν πάρει απόφαση ότι όποιος θα ’παιρνε το µέρος του Χριστού, θα γινόταν αποσυνάγωγος. Που σηµαίνει ότι θα τους επέβαλαν κοινωνικό αποκλεισµό και αποµόνωση. Μέθοδο, που εφαρµόζουν οι φαρισαίοι και οι φασίστες όλων των εποχών, που αποµονώνουν τους αντιφρονούντες, για να ασκούν σε βάρος του λαουτζίκου ψυχολογική τροµοκρατία. Όπως τώρα όλο το τοπικό και παγκόσμιο νεοταξικό συνονθύλευμα.

Αλλά, αφού το µετερίζι της αξιοπιστίας κατέρρευσε οι φαρισαίοι, ταµπουρώθηκαν πίσω απ’ το µετερίζι της νοµιµότητας. Γιατί βέβαια, ως πολυξεράδηδες, ήταν το Α και το Ω της νοµοµάθειας και της νοµιµοφροσύνης. Και γιατί να µην είναι; Τους νόµους τους είχαν προσαρµόσει-όπως και οι σύγχρονοι φαρισαίοι-στα συµφέροντά τους. Γι’ αυτό και υπερασπίζονταν τους νόμους µε νύχια και µε δόντια.
Γιατί, αν κατέρρεε το νοµικό τους καθεστώς, θα κατέρρεαν και τα συµφέροντά τους. Και δεν είχαν την παραµικρή αµφιβολία ότι, αν επικρατούσε η διδασκαλία του Χριστού, το καθεστώς τους θα διέτρεχε τον έσχατο κίνδυνο. Όπως και οι τωρινοί νεοταξίτες φαρισαίοι…
-Τι καθόµαστε και το συζητάµε, είπαν κάποιοι. Ο κοµπογιαννίτης αυτός είναι ολοφάνερα παράνομος και άρα αμαρτωλός. Όπως και κάποιοι...ισχυρίζονται για τους ανεμβολίαστους…

-Και πού τη βλέπετε την αµαρτωλότητά του; τους είπαν κάποιοι.
-Μα είναι ολοφάνερο! ∆εν παραβίασε την αργία του Σαββάτου; ∆εν έφκιασε λάσπη και άλειψε τα µάτια του τυφλού; Αλλά κάποιοι απόρησαν: Κι ο άνθρωπος, που πέρασε, µέχρι τώρα, φυλακισµένος στα σκοτάδια, έπρεπε να µείνει και στο υπόλοιπο της ζωής του, για να µη φκιάσει ο Χριστός το Σάββατο εκείνο το σβωωλαράκι της λάσπης!

Αλλά οι φαρισαίοι, που άκουγαν αυτά και άλλα παρόμοια, καταλάβαιναν ότι έπρεπε µε κάθε τρόπο να κάμουν τον πρώην τυφλό, που ήταν η διαφήµιση του Χριστού να γίνει η δυσφήµισή του. Και τον ξανάβαλαν στην πρέσα και στη διαδικασία «πλύσης εγκεφάλου»:

-Καλό µας παιδί, του είπαν, δόξασε το Θεό. Εµείς οι θεοσεβείς και σπουδαγµένοι φαρισαίοι ξέρουµε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι αµαρτωλός.

-Εγώ, τους αποκρίνεται, δεν ξέρω, αν είναι αµαρτωλός. Αυτό, που ξέρω είναι ότι ήµουνα τυφλός και µου άνοιξε τα μάτια. Πράγμα, που δεν ξανάγινε!

-Σταµάτα να λες τέτοιες ανοησίες. Μπορεί κανείς να παραδεχτεί ότι µε τη λάσπη σου άνοιξε τα µάτια; Όταν φηµισµένοι γιατροί δεν θα µπορούσαν, µε τα µέσα, που διαθέτουν, ποτέ να το καταφέρουν;

-Εγώ όµως, που µε αυτόν τον τρόπο γιατρεύτηκα, αυτό ξέρω να πω. Άλλωστε και τα δικά σας τα µάτια από λάσπη είναι καµωµένα. Κι όχι µόνο τα µάτια, αλλά και όλο σας το σώµα. Και το σοφό σας µυαλό.. Κι όλα τα ζώα και τα φυτά. Κι ο Ήλιος και το φεγγάρι, που μας φωτίζουν κι ολάκερο το σύµπαν…

Είδαν κι απόειδαν οι φαρισαίοι ότι δεν είχαν καµιά ελπίδα να τον µεταπείσουν και τον πέταξαν έξω απ’ τη γιάφκα τους.
-Πήγαινε από δω! του είπαν. ∆ε σου φτάνει που είσαι βουτηγµένος στην αµαρτία, θα µας κάµεις και µαθήµατα θεοσέβειας!

Έµαθε ο Χριστός, πως έδιωξαν τον πρώην τυφλό και είπε στους φαρισαίους, που τον ακολουθούσαν:
-Τι κρίµα, που εγώ ήρθα στον κόσµο να βλέπουν οι τυφλοί και να τυφλώνονται αυτοί, που βλέπουν!…

Και οι φαρισαίοι του είπαν:
-Μήπως αυτό το λες για µας;
-Αν δεχόσασταν, τους είπε, ότι είστε τυφλοί, θα ψάχνατε να βρείτε το φως σας. Αλλά λέτε ότι βλέπετε. Συνεπώς η τύφλωσή σας είναι αγιάτρευτη!

Δεν αποτελεί η σημερινή ευαγγελική περικοπή ακριβή ακτινογραφία της σύγχρονης πραγματικότητας και των πρωταγωνιστών της;

Πράγμα που σημαίνει ότι όσοι αγωνίζονται να κάµουν τη λάσπη φως, γίνονται φωτοδότες. Όπως ο πρώην τυφλός, που φωτίστηκε σωματικά και ψυχικά, ώστε με το παράδειγμά του και το λόγο του να γίνει φως για τους άλλους.

Ενώ αυτοί, που αγωνίζονται να κάµουν το φως λάσπη, καταντούν, τελικά, να γίνουν αυτό, που κάνουν: ∆ηλαδή, λάσπη! Όπως η νεοταξική συμμωρία (από το συν+μωρία)!…
papailiasyfantis.