Η αθλιότητα των διαθρησκειακών διαλόγων του πατριάρχη Βαρθολομαίου. Τι υπέγραψε στο Ριάντ;

 

 

του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη, Contributor Editor

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος συνεχίζει ανενόχλητος το πρόγραμμά του. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στον ηλεκτρονικό τύπο είναι αεικίνητος. Δεν είναι όμως τα ταξιδάκια του όλα το ίδιο σημαντικά. Πληροφορηθήκαμε πως την Τρίτη 10 Μαΐου μετέβη στο Ριάντ της Σ. Αραβίας, ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση των διοργανωτών της “Συνάντησης για την Προώθηση Κοινών Αξιών μεταξύ των πιστών των Θρησκειών” (Forum for Promoting Common Valuesamong the Followers of Religions) και απεύθυνε ομιλία στην έναρξη του διεθνούς συνεδρίου.

Ο Ορθοδοξία του Βαρθολομαίου 

Στην ομιλία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν εκφράζει Ευαγγελικές αλήθειες. Μοιάζει περισσότερο με διαχειριστή κάποιας ανθρωπιστικής ΜΚΟ. Επιλέξαμε ελάχιστα αποσπάσματα από την ομιλία του, για να καταλάβει και ο πλέον ανυποψίαστος πιστός πως η ρητορική που επιλέγει ο Πατριάρχης είναι ξένη προς την Ορθόδοξη παράδοση. 

Η Ορθοδοξία του Βαρθολομαίου 1ον

“Μιλάμε στο όνομα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο είναι αφιερωμένο στο διάλογο και την προσέγγιση, χτίζοντας γέφυρες μεταξύ διαφορετικών θρησκειών, πολιτισμών και λαών, μεταξύ ανθρωπότητας και φυσικού περιβάλλοντος, καθώς και προάγοντας την ειρήνη και την αλληλεγγύη παγκοσμίως, για χάρη της προστασίας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει ξεκινήσει διαθρησκειακούς διαλόγους μεταξύ των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών και έχει καλλιεργήσει άλλα διαθρησκευτικά έργα. Συνεχίζουμε αυτές τις προσπάθειες με ειλικρίνεια και αυτοπεποίθηση”.

Αλήθεια το όνομα του Οικουμενικού Πατριαρχείου είναι αφιερωμένο στο διάλογο και την προσέγγιση, επειδή το αποφάσισε ο ίδιος; Το πορευθέντες μαθητεύσατε πήγε περίπατο; Έχει ξεκινήσει όντως διαθρησκειακούς διαλόγους, αλλά με ποιο σκοπό; Με τι αποτελέσματα μέχρι σήμερα; Με ποιο κόστος όλες αυτές οι φιέστες.Ειλικρίνεια δίχως την αλήθεια της πίστεως συνιστά εμπαιγμό, και η αυτοπεποίθηση, η πεποίθηση στον εαυτό, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την Πίστη στον Θεό. Απουσιάζει λοιπον αισθητα η επίκληση της δυνάμεως του Τριαδικου Θεού.    

Η Ορθοδοξία του Βαρθολομαίου 2ον

Δεδομένων των τεράστιων σύγχρονων προκλήσεων, ο καταλληλότερος τρόπος για την ειρήνη και τη συμφιλίωση είναι ο ειλικρινής διαθρησκευτικός διάλογος και ο αμοιβαίος σεβασμός. Ο διάλογος και η διαφάνεια είναι τα αντίδοτα στον φονταμενταλισμό. Το άνοιγμα στον «άλλο» δεν απειλεί την ιδιαίτερη ταυτότητά μας. Αντίθετα, το βαθαίνει και το εμπλουτίζει.

Πόση αλήθεια εκφράζει το να ισχυρίζεται αυτά, όταν έχει ο ίδιος προσωπικά ευλογήσει τον πόλεμο του Ερντογάν στην Αφρίν το 2018. Το να τολμά να παρουσιάζεται σαν πρεσβευτής της ειρήνης, μοιράζοντας αυτοκεφαλίες σε αιρετικούς με τεράστιες ευθύνες ηθικής συναυτουργίας στον πόλεμο της Ουκρανίας, συνιστά βλασφημία στον Θεό. Τον πιστό λαό μπορεί να τον κοροΪδέψει, τον Θεό όμως ποτέ.  

Η Ορθοδοξία του Βαρθολομαίου 3ον

Κανείς –ούτε ένα έθνος, ένα κράτος, η θρησκεία, η επιστήμη ή η τεχνολογία– δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματά μας μόνος. Το μέλλον μας είναι κοινό και ο δρόμος προς αυτό το μέλλον είναι ένα αμοιβαίο ταξίδι. Χρειαζόμαστε κοινή ευθύνη, κοινή κινητοποίηση, κοινές προσπάθειες και κοινούς στόχους. Χρειαζόμαστε πραγματικά ο ένας τον άλλον. Είμαστε πάντα πιο κοντά ο ένας στον άλλο με περισσότερους τρόπους από ό,τι είμαστε απομακρυσμένοι ή διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον. (..)Η αληθινή πίστη δεν μας απαλλάσσει από την ευθύνη μας απέναντι στον κόσμο. Αντίθετα, μας ενισχύει να δίνουμε μαρτυρία για την ελπίδα μας. Με αυτό το πνεύμα, εκφράζουμε την ολόψυχη ευγνωμοσύνη μας για αυτήν την πρόσκληση και αυτή τη συνάντηση και ευχόμαστε σε όλους σας υγεία και κάθε ευλογία από τα Ανωτέρω. Σας ευχαριστούμε για την προσοχή σας!

Απόσπασμα από το κοινό ανακοινωθέν του διαλόγου που υπέγραψε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος 

The unique characteristics of each religion or sect should be appreciated. They should be recognized as a form of human diversity that reflects the Creator’s wisdom in creating such differences in the first place. “Each person has their own conviction and belief through which they worship God, and they communicate this to others through the wisdom of dialogue.” Followers of different religions and cultures must be respected given the Creator honored them by making them partners in humanity and in all that is required to achieve effective and fruitful brotherhood

Τα μοναδικά χαρακτηριστικά κάθε θρησκείας ή αίρεσης πρέπει να εκτιμώνται. Θα πρέπει να αναγνωρίζονται ως μια μορφή ανθρώπινης ποικιλομορφίας, που αντανακλά τη σοφία του Δημιουργού στη δημιουργία τέτοιων διαφορών εξαρχής. 

«Κάθε άτομο έχει τη δική του πεποίθηση και πεποίθηση μέσω των οποίων λατρεύει τον Θεό, και αυτό το μεταδίδει στους άλλους μέσω της σοφίας του διαλόγου». Οι οπαδοί διαφορετικών θρησκειών και πολιτισμών πρέπει να γίνονται σεβαστοί, δεδομένου ότι ο Δημιουργός τους τίμησε καθιστώντας τους συνεργάτες στην ανθρωπότητα και σε όλα όσα απαιτούνται για την επίτευξη αποτελεσματικής και γόνιμης αδελφοσύνης.

Ἀλήθεια, δόγμα καί αἵρεση στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση 

Θαυμάζω ὅτι οὕτω ταχέως μετατίθεσθε ἀπὸ τοῦ καλέσαντος ὑμᾶς ἐν χάριτι Χριστοῦ εἰς ἕτερον εὐαγγέλιον,  ὃ οὐκ ἔστιν ἄλλο, εἰ μὴ τινές εἰσιν οἱ ταράσσοντες ὑμᾶς καὶ θέλοντες μεταστρέψαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ. ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾿ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. ὡς προειρήκαμεν, καὶ ἄρτι πάλιν λέγω· εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ᾿ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω.

Γαλ. 1,6-9

Τί εἶναι, ὅμως, ἡ αἵρεση;

Διαβάζουμε στην Κατάνυξη (..) Τό ἀληθές καί ὀρθόδοξο ἐννοιολογικό περιεχόμενο τῶν θεολογικῶν ὅρων «αἵρεση» καί «αἱρετικός», σύμφωνα μέ τήν ἁγιοπατερική παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ἡ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας κατενόησε πάντοτε τόσο τήν αἵρεση καί τούς αἱρετικούς ὅσο καί τό σχίσμα και τούς σχισματικούς ὡς μέσα, μέ τά ὁποῖα ἐπιχειρεῖ ὁ Διάβολος νά διαμερίσει τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, μέ σκοπό τήν ματαίωση τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. «Τάς τῶν αἱρετικῶν ζιζανίων ἐπισποράς ἐν τῇ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίᾳ ὁ παμπόνηρος καταβαλών καί ταύτας ὁρῶν τῇ μαχαίρᾳ τοῦ πνεύματος ἐκτεμνομένας προῤῥίζους, ἐφ’ἑτέραν ἦλθε μεθοδείας ὁδόν, τῇ τῶν σχισματικῶν μανίᾳ τό Χριστοῦ Σῶμα μερίζειν ἐπιχειρῶν»³.

Ὁ Μέγας Βασίλειος στόν Α΄ Ἱερό Κανόνα του ὀρίζει ὡς ἐξῆς τήν αἵρεση καί τούς αἱρετικούς : «Αἱρέσεις (ὠνόμασαν οἱ παλαιοί) τούς παντελῶς ἀπερρηγμένους καί κατ’αὐτήν τήν πίστιν ἀπηλλοτριωμένους». Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Αγιορείτης ἑρμηνεύει αὐτόν τόν ὀρισμό ὡς ἑξῆς : «Αἱρετικοί δέ ὀνομάζονται ἐκεῖνοι, τῶν ὁποίων ἡ διαφορά παρευθύς καί ἀμέσως εἶναι περί τῆς εἰς Θεόν πίστεως, ἤτοι οἱ κατά τήν πίστιν καί τά δόγματα χωρισμένοι ἀπό τούς Ὀρθοδόξους καί παντελῶς ἀπομεμακρυσμένοι»⁴. Οἱ ἅγιοι Πατέρες θεωροῦν τούς αἱρετικούς, πού ἐπιμένουν στήν αἵρεσή τους, ὡς «ἀκαθάρτους», «ἀντιπάλους Χριστοῦ», «ἱεροσύλους καί ἁμαρτωλούς», «ἀντικειμένους (τῷ Χριστῷ) τουτέστι πολεμίους καί ἀντιχρίστους», «τούς ὁποίους ὁ Κύριος πολεμίους καί ἀντιπάλους ὀνομάζει στά Εὐαγγέλια»⁵, «νεκρούς»⁶, «ἐχθρούς τῆς ἀληθείας»⁷. Κατά τόν Γεώργιο Σχολάριο, αἱρετικός εἶναι καθένας, πού κατ’εὐθεῖαν ἤ πλαγίως πλανᾶται σχετικά μέ κάποιο ἀπό τά ἄρθρα τῆς Πίστεως. Ἐπιπλέον, αἱρετικός εἶναι αὐτός, πού παρεκκλίνει, ἔστω καί σέ κάτι μικρό, ἀπό τήν ὀρθή πίστη. Ὁ ἅγιος Ταράσιος λέγει ὅτι «τό νά ἁμαρτάνει κανείς στά δόγματα εἴτε αὐτά εἶναι μικρά εἴτε μεγάλα, εἶναι τό ἴδιο˙ γιατί ἐξαιτίας καί τῶν δύο ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ ἀθετεῖται». Τέλος, ὁ Μέγας Φώτιος προσθέτει ὅτι «τό νά παρεκκλίνει κανείς ἔστω καί λίγο στά περί τῆς πίστεως, ἰσοδυναμεῖ μέ τό νά ἁμαρτάνει θανάσιμα»⁸.

Ἡ αἵρεση χαρακτηρίζεται ὡς «πλάνη» καί «φαυλότης», ἡ ὁποῖα φέρνει τόν ὄλεθρο⁹, ὡς «στρεβλότης»¹⁰, ὡς «ἐλεεινή πλάνη», στήν ὁποῖα «κατεδέθησαν» οἱ αἱρετικοί¹¹, ὡς «μεμιασμένη κοινωνία»¹² καί ὡς «ρίζα πικρίας ἄνω φύουσα», ἡ ὁποῖα «ἔγινε μίασμα στήν καθολική Ἐκκλησία, ἡ αἵρεσις τῶν χριστιανοκατηγόρων»¹³. Ἡ αἵρεση, «ἐπειδή ἐγκαταλείπει» ἀμέσως ἤ ἐμμέσως «τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ» καταντᾶ «κεκρυμμένη εἰδωλολατρεία»¹⁴ καί ἀθεΐα καί γι’αὐτό αὐτός, πού τήν ἀκολουθεῖ, «πρέπει νά βγεῖ ἔξω ὡς ξένος καί νά ἐκπέσει ἀπό τόν χριστιανικό κατάλογο»¹⁵. Ὁ πρωτοκορυφαῖος Ἀπόστολος Πέτρος κάνει λόγο γιά «αἱρέσεις ἀπωλείας»¹⁶. Ἡ αἵρεση ὀνομάζεται καί ἀδικία, διότι ἀδικεῖ καί παραβαίνει τήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία μαρτυρεῖται στίς Ἅγιες Γραφές. Ὁ μισθός καί ἡ πληρωμή, πού ἀνταποδίδει σ’αὐτούς, πού τήν ἀκολουθοῦν, εἶναι ἡ φθορά, μέ τήν ὁποία αὐτοί καταφθείρονται ἀπό τίς ἡδονές¹⁷. Ἡ αἵρεση εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία. Λέγει ο Μέγας Βαρσανούφιος ὅτι οἱ αἱρέσεις εἶναι δόγματα τῶν ἑλλήνων (εἰδωλολατρῶν), ματαιολογίες ἀνθρώπων, πού νομίζουν ὅτι κάτι εἶναι, καί ρήματα ἀργῶν ἀνθρώπων. Τίς αἱρέσεις γέννησε ἡ πλάνη. Μποροῦμε νά τίς ἀναγνωρίσουμε ἀπό τούς καρπούς τους, πού εἶναι ἡ φυσίωση, ἡ ἐξουδένωση, ἡ χαύνωση, ἡ ἀμέλεια, τό πρόσκομμα, ἡ ἀλλοτρίωση τοῦ νόμου ἤ καλύτερα τοῦ νομοθέτου Θεοῦ. Εἶναι οἰκητήριο δαιμόνων καί τοῦ ἄρχοντός τους διαβόλου. Δέν φέρνουν στό φῶς, ἀλλά στό σκότος. Δέν προτρέπουν σέ φόβο Θεοῦ, ἀλλά στήν κατά διάβολον προκοπή. Δέν γλυτώνουν ἀπό τόν βόρβορο, ἀλλά καταποντίζουν σ’αὐτόν. Αὐτές εἶναι τά ζιζάνια, πού ἔσπειρε ὁ ἐχθρός στόν ἀγρό τοῦ οἰκοδεσπότου. Αὐτές εἶναι τά ἀγκάθια, πού φύτρωσαν στήν καταραμένη ἀπό τόν Δεσπότη Θεό γῆ. Εἶναι ψεῦδος, σκότος, πλάνη, καί ἀλλοτρίωση Θεοῦ¹⁸.
(ΤΟ ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΟΡΩΝ «ΑΙΡΕΣΗ» ΚΑΙ «ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ» Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος 28-08-2019)

Πώς θα αντιδράσουμε;

Για την υστεροφημία του και την καλλιεργούμενη ματαιοδοξία του, θα ήταν τεράστιο πλήγμα η παραπομπή του με το αίτημα της καθαιρέσεως για τα όσα βλάσφημα υπέγραψε και στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας.

Πώς θα υποδεχθούν τον Πατριάρχη οι Αγιορείτες Πατέρες; Θα τολμήσουν να τον τιμήσουν στη Θεσσαλονίκη για τα τριάντα έτη ευκλεούς(;) Πατριαρχίας; Ας μη γελιόμαστε. Η πόρωση στις καρδιές των οικουμενιστών Αρχιερέων δεν τους αφήνει να δουν την εκτροπή στην καθημερινότητα του Οικουμενικού Πατριάρχη. 

Αντιθέτως, ζηλεύουν την πορεία του και με κάθε τρόπο δηλώνουν στο διευθυντήριο της Νέας Εποχής την προθυμία τους να τον αντικαταστήσουν, όταν έρθει εκείνη η ώρα. Αν προλάβουν μάλιστα και φιλοτεχνήσουν και την “αγιογραφία” του ενόσω βρίσκεται ακόμα εν ζωή, δε θα σκεφτεί κανείς πως κάθε οικουμενικός Πατριάρχης είναι αναλώσιμος για τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, εκτός και αν υπηρετεί το σχέδιό τους και όχι τον Θεό. 

Υπό αυτό το πρίσμα, το γεγονός πως άντεξε τριάντα έτη στον θρόνο του Πατριαρχείου, τι να σημαίνει άραγε;

Χριστός Ανέστη!  

πηγή