Το
εκκλησιαστικό περιοδικό «Αχιλλίου Πόλις» της Μητροπόλεως Λαρίσης
δημοσιεύει προπαγανδιστικό άρθρο Ραββίνου (Ηλία Σαμπετάι) υβριστικό για
τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, τους Χριστιανούς και κληρικούς !
Θα επιληφθεί το Συνοδικό δικαστήριο αυτής της απαράδεκτης ενέργειας τόσο για το δεσπότη, όσο και για την συντακτική επιτροπή;
Να αναμένουμε αντίδραση κατά του Ιερωνύμου Λαρίσης ίδια με αυτή την «ευαισθησία» που επέδειξε ο τραγικός Πειραιώς Σεραφείμ για τον αγωνιστή ιερέα και ιατρό π. Στυλιανό Καρπαθίου ασκώντας του δίωξη;
Νομίζουμε ότι εν προκειμένω προσιδιάζει το «Της ποίμνης κυκλωθείσης υπό των πολεμίων, ποιμένων αλλοτρίων, λύκων λυμαινομένων»
Σχόλιο: Πρόκειται,
αναντιλέκτως, για άκρως λυπηρό συμβάν! Μερικοί μητροπολίτες δίδουν
κάποιες φορές την εντύπωση, με τα υπ αυτών λεγόμενα και πραττόμενα, ότι
από διάκονοι της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας, όπως επιβάλλεται να είναι
, ως εκ της θεόθεν λαχούσης αυτοίς ιδιότητος του ποιμένος των λογικών
προβάτων, μετατρέπονται σε διακόνους και υπηρέτες της «πολιτικής
ορθότητας», της νέας αυτής θεότητας του αιώνα μας, την οποία, όμως, όλως
περιέργως (;) παρέλειψε να κατατάξει και συμπεριλάβει στις λοιμώδεις
πνευματικές νόσους ο συντάκτης του περί αντισημιτισμού άρθρου, ο οποίος,
χαρακτηριστικά, έγραψε «Σήμερα στή γλώσσα τῶν ἡμερῶν τῆς πανδημίας τοῦ
Covid 19, ὁ Ἀντισημιτισμός, ὁ Ρατσισμός, ἤ Μισαλλοδοξία –
ἀντιπροσωπεύουν σοβαρές μολυσματικές ἀρρώστιες»…
Ανέγνωσα, στον πρόλογο του συγκεκριμένου τεύχους του περιοδικού, τη δικαιολογία την οποία προέβαλε ο μητροπολίτης, προκειμένου, προφανέστατα, να προλάβει και απαμβλύνει, ενδεχόμενες αντιδράσεις των πιστών, επί τη αναγνώσει του επιμάχου κειμένου. Εκεί επικαλείται την αρχή της πολυφωνίας ( η οποία, όμως, στις πονηρές ημέρες που ζούμε στραγγαλίζεται από το ποικιλότροπο και ποικιλόμορφο συστημικό κατεστημένο όταν ασκείται κριτική εναντίον των Εβραίων και του σιωνισμού για τον ιστορικά τεκμηριωμένο, διαχρονικό ρόλο τους σε βάρος του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, τουλάχιστον από την εποχή της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως) η οποία και υπαγόρευσε τη δημοσίευση του εν θεματι άρθρου, ενώ δηλώνει την εύλογη διαφωνία του με το συντάκτη του, για την αναφορά του τελευταίου στον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, τον οποίο παρουσίασε ως «διαδότη ανυπόστατων κατηγοριών σε βάρος των Εβραίων».
Θεωρώ ότι τυγχάνει αδιανόητο, σε ένα επίσημο εκκλησιαστικό περιοδικό, εν ονόματι οιασδήποτε σκοπιμότητος, να δημοσιεύονται κείμενα, που καθάπτονται της αγίας μνήμης, οσιακών μορφών της Αγίας μας Εκκλησίας.
Εάν ο συγκεκριμένος μητροπολίτης, ως κυρίως και πρωτίστως και κατ εξοχήν υπεύθυνος της ύλης του συγκεκριμένου περιοδικού, θεωρούσε τόσο αναγκαία και απαραίτητη τη δημοσίευση του «βαρυσήμαντου» αυτού κειμένου, προκειμένου να μη στερηθούν οι αναγνώστες του της «σοφίας» του συγγραφέως του άρθρου… , όφειλε, προ της δημοσιεύσεώς του, να φροντίσει όπως απαλειφθεί τουλάχιστον η συγκεκριμένη αναφορά (όπως και η άλλη περί δήθεν «, ιστορικά αβάσιμης και ατεκμηρίωτης κατηγορίας των Εβραίων ως θεοκτόνων») , ως αφ ενός μεν καθαπτομένη της αγίας μορφής του μεγάλου ισαποστόλου, αφ ετέρου δε δυναμένη να προκαλέσει, όπως και προκάλεσε, κατά πάντα δικαιολογημένες και εύλογες αντιδράσεις του εκκλησιαστικού πληρώματος καθώς και δεινό σκανδαλισμό του τελευταίου, δεδομένης της υψηλής θέσεως την οποία κατέχει στην ψυχή και τη συνείδησή του ο πατρο-Κοσμάς.
Θα έπρεπε ο μητροπολίτης Λαρίσης να δράσει προληπτικώς, εν προκειμένω, δεδομένου του ιστορικώς μεμαρτυρημένου ρόλου του Εβραικού στοιχείου στην υπόθεση του μαρτυρικού θανάτου του ισαποστόλου αγίου καθώς και του συνακόλουθου, αναποφεύκτου συνειρμού που προκαλείται στις ψυχές του πιστού λαού, προς τον οποίο κυρίως απευθύνεται και πρέπει να απευθύνεται, ένα επίσημο περιοδικό μητροπόλεως.
Και ο πιστός αυτός λαός, ο έχων οργανική και όχι καθαρά εθιμική σχέση με την Εκκλησία,
δικαιούται, αναντιλέκτως, να έχει τη στοιχειώδη απαίτηση από τους ποιμένες του , να μην «λιθοβολούνται» μετά θάνατον οι άγιοί μας, μέσα από δημοσιεύματα που βρίσκουν φιλόξενη στέγη σε επίσημα εκκλησιαστικά περιοδικά, την ευθύνη της εκδόσεως των οποίων, φέρουν εκείνοι.
Και να μην» λιθοβολούνται» από τους επιγόνους εκείνων που είτε το θέλουν κάποιοι, είτε όχι,
συνετέλεσαν με τον τρόπο τους, στη μαρτυρική τελευτή τους.
Και να ήταν μονάχα αυτό το επιλήψιμο στο συγκεκριμένο κείμενο;
Στο επίμαχο δημοσίευμα είδαμε το συντάκτη του να θεωρεί ως «ατεκμηρίωτη και αβάσιμη ιστορικά» την κατηγορία των θεοκτόνων σε βάρος των Εβραίων. Αν είναι δυνατόν!
Τότε ποιοι κραύγασαν αναίσχυντα και γεμάτοι μίσος προς τον Ευεργέτη τους το «άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν» (κατά Ιωάννην ΙΘ, 15);
Ποιοι έκραξαν, μεθυσμένοι από τον αντίχριστο φανατισμό τους «το αίμα αυτού εφ ημάς και επί τα τέκνα ημών» (κατά Ματθαίον ΚΕ, 15);Ποιοι συνεκάλεσαν προ του θανάτου Του το «συνέδριον της ματαιότητος» προκειμένου να καταδικάσουν το Θεάνθρωπο Χριστό σε θάνατο και ποιοι το συνεκάλεσαν μετά την Ανάστασή Του «πληρώσαντες δώρων την δεξιάν αυτών κρύπτειν νομίζοντες αυτήν»;
Ποιοι εδίωξαν με μανία τους αποστόλους Του επειδή κήρυτταν την Ανάστασή του; Τι τράβηξε, ειδικά ο απόστολος Παύλος, από τους ομοεθνείς του, επειδή κήρυξε Χριστόν Σταυρωθέντα υπό των Ιουδαίων και Αναστάντα και την αναντίρρητη αλήθεια με βάση την οποία ο μωσαϊκός νόμος δεν αρκεί εις σωτηρίαν αλλά «λογιζόμεθα ουν πίστει δικαιούσθαι άνθρωπον χωρίς έργων νόμου» (προς Ρωμαίους κεφ Γ, 28).
Ποιος είναι ανιστόρητος εν προκειμένω και ποιος προκαλεί θυμηδία με τον παντελώς έωλο ισχυρισμό του, αν όχι ο συντάκτης του περί ου ο λόγος κειμένου;
«Των θεοκτόνων ο εσμός, Ιουδαίων έθνος το άνομον» δεν ψάλλουμε κάθε μεγάλη Παρασκευή στους αντίστοιχους μακαρισμούς (κάποιοι «πολιτικά ορθοί» παράγοντες επιδιώκουν την κατάργησή τους..) στους ναούς μας, αναμιμνησκόμενοι του φρικαλέου εγκλήματος της Χριστοκτονίας-Θεοκτονίας, που όμοιό του δεν έχει να παρουσιάσει και ούτε πρόκειται να παρουσιάσει η παγκόσμια Ιστορία; Θα αγνοήσουμε προκλητικά και θα διαστρεβλώσουμε , λοιπόν, την τελευταία για να εξυπηρετήσουμε επικοινωνιακές και «πολιτικά ορθές» σκοπιμότητες;
Μη γένοιτο!
Το γεγονός ότι σαν χριστιανοί καταδικάζουμε το μίσος και τη βία τόσο σε βάρος των Εβραίων όσο και σε βάρος όλων των ανθρώπων και όλων των λαών, δεν πρέπει επ ουδενί να μας ωθεί στη λήθη και τη διαστρέβλωση της Ιστορίας.
Ο Εβραϊκός λαός μπορεί να εξιλεωθεί για το ειδεχθέστατο και όμοιό του μη έχον, έγκλημα της Χριστοκτονίας-Θεοκτονίας. Πώς; Διά της αδόλου, ειλικρινούς και εν πνεύματι συντριβής καρδίας και ταπεινώσεως, μετανοίας. Διά της μιμήσεως του πρώην διώκτου και ομοεθνούς των, Παύλου. Ουδεμία αμαρτία, ακόμη και η μέγιστη και πλέον φρικαλέα όλων, η Χριστοκτονία-Θεοκτονία, υπερβαίνει το μέγεθος της φιλανθρωπίας του Θεού. Ας το τολμήσουν, οι άδολοι και απροκατάληπτοι και καλοπροαίρετοι εξ αυτών, αγνοώντας το φανατισμό και την εγωπάθεια κάποιων ταγών τους, και ο Θεός θα τους συγχωρήσει!
Ο δε μητροπολίτης, το ξανατονίζουμε, καλό θα είναι, να είναι περισσότερο προσεκτικός, προκειμένης της δημοσιεύσεως τέτοιου είδους άρθρων στο επίσημο εκκλησιαστικό περιοδικό της μητροπόλεώς του, προκειμένου να αποφεύγεται η πνευματική ζημία των αναγνωστών του, ο σκανδαλισμός των πιστών καθώς και η υπονόμευση της ενότητας της τοπικής Εκκλησίας, μιας πολύπαθης Εκκλησίας.
Επίσης, καλό θα προκύψει ( ο υποφαινόμενος το έχω ξαναγράψει) εάν ο συγκεκριμένος επίσκοπος σπεύσει να εκζητήσει, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, τη συγγνώμη του δεινώς σκανδαλισθέντος ποιμνίου του, εξ αφορμής της επιεικέστατα σκανδαλώδους στάσεώς του, απέναντι του Ρόταρυ και των Ροταριανών, ειδικά μάλιστα μετά το προ δύο ετών Συνοδικό ανακοινωθέν (3-6-2020) (υπάρχουν και άλλα παρόμοια τουλάχιστον από τη δεκαετία του 50) με βάση το οποίο »
Απεφάσισε να συστήσει ( Η ΔΙΣ) δι’ Εγκυκλίου Σημειώματος στους Σεβ. Μητροπολίτες και τον Ιερό Κλήρο της Εκκλησίας της Ελλάδος να απέχουν από κάθε εκδήλωση που διοργανώνεται από τις οργανώσεις Rotary και Lions, επειδή δεν περιορίζονται μόνον σε κοινωνικές εκδηλώσεις, αλλά επεκτείνονται και σε πράξεις θρησκευτικού χαρακτήρα, καθ’ όσον διαθέτουν τυπικό τελετουργίας εισδοχής νέων μελών και καθορίζουν προσευχή που απευθύνεται αδογμάτιστα σε ένα θεό, με την γενική έννοια του όρου και όχι κατά την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας”!
Η τοπική Εκκλησία της Λάρισας, έχει να επιδείξει ηρωικές σελίδες δράσεως σε βάρος σκοτεινών οργανώσεων τύπου Μασωνίας και κλάδων και προθαλάμων, ειδικά επί των ημερών του αγίου προκατόχου του, μακαριστού αγωνιστού και ομολογητού Λαρίσης Θεολόγου, στην εκθρόνιση του οποίου οι εν λόγω σκοτεινές οργανώσεις έβαλαν το χεράκι τους και ο νοών νοείτω…
Ο τελευταίος παρέδωσε μια ιερή, αγωνιστική παρακαταθήκη, την οποία ουδείς εκ των διαδόχων του, δικαιούται να παραθεωρεί.
Ανέγνωσα, στον πρόλογο του συγκεκριμένου τεύχους του περιοδικού, τη δικαιολογία την οποία προέβαλε ο μητροπολίτης, προκειμένου, προφανέστατα, να προλάβει και απαμβλύνει, ενδεχόμενες αντιδράσεις των πιστών, επί τη αναγνώσει του επιμάχου κειμένου. Εκεί επικαλείται την αρχή της πολυφωνίας ( η οποία, όμως, στις πονηρές ημέρες που ζούμε στραγγαλίζεται από το ποικιλότροπο και ποικιλόμορφο συστημικό κατεστημένο όταν ασκείται κριτική εναντίον των Εβραίων και του σιωνισμού για τον ιστορικά τεκμηριωμένο, διαχρονικό ρόλο τους σε βάρος του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, τουλάχιστον από την εποχή της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως) η οποία και υπαγόρευσε τη δημοσίευση του εν θεματι άρθρου, ενώ δηλώνει την εύλογη διαφωνία του με το συντάκτη του, για την αναφορά του τελευταίου στον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, τον οποίο παρουσίασε ως «διαδότη ανυπόστατων κατηγοριών σε βάρος των Εβραίων».
Θεωρώ ότι τυγχάνει αδιανόητο, σε ένα επίσημο εκκλησιαστικό περιοδικό, εν ονόματι οιασδήποτε σκοπιμότητος, να δημοσιεύονται κείμενα, που καθάπτονται της αγίας μνήμης, οσιακών μορφών της Αγίας μας Εκκλησίας.
Εάν ο συγκεκριμένος μητροπολίτης, ως κυρίως και πρωτίστως και κατ εξοχήν υπεύθυνος της ύλης του συγκεκριμένου περιοδικού, θεωρούσε τόσο αναγκαία και απαραίτητη τη δημοσίευση του «βαρυσήμαντου» αυτού κειμένου, προκειμένου να μη στερηθούν οι αναγνώστες του της «σοφίας» του συγγραφέως του άρθρου… , όφειλε, προ της δημοσιεύσεώς του, να φροντίσει όπως απαλειφθεί τουλάχιστον η συγκεκριμένη αναφορά (όπως και η άλλη περί δήθεν «, ιστορικά αβάσιμης και ατεκμηρίωτης κατηγορίας των Εβραίων ως θεοκτόνων») , ως αφ ενός μεν καθαπτομένη της αγίας μορφής του μεγάλου ισαποστόλου, αφ ετέρου δε δυναμένη να προκαλέσει, όπως και προκάλεσε, κατά πάντα δικαιολογημένες και εύλογες αντιδράσεις του εκκλησιαστικού πληρώματος καθώς και δεινό σκανδαλισμό του τελευταίου, δεδομένης της υψηλής θέσεως την οποία κατέχει στην ψυχή και τη συνείδησή του ο πατρο-Κοσμάς.
Θα έπρεπε ο μητροπολίτης Λαρίσης να δράσει προληπτικώς, εν προκειμένω, δεδομένου του ιστορικώς μεμαρτυρημένου ρόλου του Εβραικού στοιχείου στην υπόθεση του μαρτυρικού θανάτου του ισαποστόλου αγίου καθώς και του συνακόλουθου, αναποφεύκτου συνειρμού που προκαλείται στις ψυχές του πιστού λαού, προς τον οποίο κυρίως απευθύνεται και πρέπει να απευθύνεται, ένα επίσημο περιοδικό μητροπόλεως.
Και ο πιστός αυτός λαός, ο έχων οργανική και όχι καθαρά εθιμική σχέση με την Εκκλησία,
δικαιούται, αναντιλέκτως, να έχει τη στοιχειώδη απαίτηση από τους ποιμένες του , να μην «λιθοβολούνται» μετά θάνατον οι άγιοί μας, μέσα από δημοσιεύματα που βρίσκουν φιλόξενη στέγη σε επίσημα εκκλησιαστικά περιοδικά, την ευθύνη της εκδόσεως των οποίων, φέρουν εκείνοι.
Και να μην» λιθοβολούνται» από τους επιγόνους εκείνων που είτε το θέλουν κάποιοι, είτε όχι,
συνετέλεσαν με τον τρόπο τους, στη μαρτυρική τελευτή τους.
Και να ήταν μονάχα αυτό το επιλήψιμο στο συγκεκριμένο κείμενο;
Στο επίμαχο δημοσίευμα είδαμε το συντάκτη του να θεωρεί ως «ατεκμηρίωτη και αβάσιμη ιστορικά» την κατηγορία των θεοκτόνων σε βάρος των Εβραίων. Αν είναι δυνατόν!
Τότε ποιοι κραύγασαν αναίσχυντα και γεμάτοι μίσος προς τον Ευεργέτη τους το «άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν» (κατά Ιωάννην ΙΘ, 15);
Ποιοι έκραξαν, μεθυσμένοι από τον αντίχριστο φανατισμό τους «το αίμα αυτού εφ ημάς και επί τα τέκνα ημών» (κατά Ματθαίον ΚΕ, 15);Ποιοι συνεκάλεσαν προ του θανάτου Του το «συνέδριον της ματαιότητος» προκειμένου να καταδικάσουν το Θεάνθρωπο Χριστό σε θάνατο και ποιοι το συνεκάλεσαν μετά την Ανάστασή Του «πληρώσαντες δώρων την δεξιάν αυτών κρύπτειν νομίζοντες αυτήν»;
Ποιοι εδίωξαν με μανία τους αποστόλους Του επειδή κήρυτταν την Ανάστασή του; Τι τράβηξε, ειδικά ο απόστολος Παύλος, από τους ομοεθνείς του, επειδή κήρυξε Χριστόν Σταυρωθέντα υπό των Ιουδαίων και Αναστάντα και την αναντίρρητη αλήθεια με βάση την οποία ο μωσαϊκός νόμος δεν αρκεί εις σωτηρίαν αλλά «λογιζόμεθα ουν πίστει δικαιούσθαι άνθρωπον χωρίς έργων νόμου» (προς Ρωμαίους κεφ Γ, 28).
Ποιος είναι ανιστόρητος εν προκειμένω και ποιος προκαλεί θυμηδία με τον παντελώς έωλο ισχυρισμό του, αν όχι ο συντάκτης του περί ου ο λόγος κειμένου;
«Των θεοκτόνων ο εσμός, Ιουδαίων έθνος το άνομον» δεν ψάλλουμε κάθε μεγάλη Παρασκευή στους αντίστοιχους μακαρισμούς (κάποιοι «πολιτικά ορθοί» παράγοντες επιδιώκουν την κατάργησή τους..) στους ναούς μας, αναμιμνησκόμενοι του φρικαλέου εγκλήματος της Χριστοκτονίας-Θεοκτονίας, που όμοιό του δεν έχει να παρουσιάσει και ούτε πρόκειται να παρουσιάσει η παγκόσμια Ιστορία; Θα αγνοήσουμε προκλητικά και θα διαστρεβλώσουμε , λοιπόν, την τελευταία για να εξυπηρετήσουμε επικοινωνιακές και «πολιτικά ορθές» σκοπιμότητες;
Μη γένοιτο!
Το γεγονός ότι σαν χριστιανοί καταδικάζουμε το μίσος και τη βία τόσο σε βάρος των Εβραίων όσο και σε βάρος όλων των ανθρώπων και όλων των λαών, δεν πρέπει επ ουδενί να μας ωθεί στη λήθη και τη διαστρέβλωση της Ιστορίας.
Ο Εβραϊκός λαός μπορεί να εξιλεωθεί για το ειδεχθέστατο και όμοιό του μη έχον, έγκλημα της Χριστοκτονίας-Θεοκτονίας. Πώς; Διά της αδόλου, ειλικρινούς και εν πνεύματι συντριβής καρδίας και ταπεινώσεως, μετανοίας. Διά της μιμήσεως του πρώην διώκτου και ομοεθνούς των, Παύλου. Ουδεμία αμαρτία, ακόμη και η μέγιστη και πλέον φρικαλέα όλων, η Χριστοκτονία-Θεοκτονία, υπερβαίνει το μέγεθος της φιλανθρωπίας του Θεού. Ας το τολμήσουν, οι άδολοι και απροκατάληπτοι και καλοπροαίρετοι εξ αυτών, αγνοώντας το φανατισμό και την εγωπάθεια κάποιων ταγών τους, και ο Θεός θα τους συγχωρήσει!
Ο δε μητροπολίτης, το ξανατονίζουμε, καλό θα είναι, να είναι περισσότερο προσεκτικός, προκειμένης της δημοσιεύσεως τέτοιου είδους άρθρων στο επίσημο εκκλησιαστικό περιοδικό της μητροπόλεώς του, προκειμένου να αποφεύγεται η πνευματική ζημία των αναγνωστών του, ο σκανδαλισμός των πιστών καθώς και η υπονόμευση της ενότητας της τοπικής Εκκλησίας, μιας πολύπαθης Εκκλησίας.
Επίσης, καλό θα προκύψει ( ο υποφαινόμενος το έχω ξαναγράψει) εάν ο συγκεκριμένος επίσκοπος σπεύσει να εκζητήσει, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, τη συγγνώμη του δεινώς σκανδαλισθέντος ποιμνίου του, εξ αφορμής της επιεικέστατα σκανδαλώδους στάσεώς του, απέναντι του Ρόταρυ και των Ροταριανών, ειδικά μάλιστα μετά το προ δύο ετών Συνοδικό ανακοινωθέν (3-6-2020) (υπάρχουν και άλλα παρόμοια τουλάχιστον από τη δεκαετία του 50) με βάση το οποίο »
Απεφάσισε να συστήσει ( Η ΔΙΣ) δι’ Εγκυκλίου Σημειώματος στους Σεβ. Μητροπολίτες και τον Ιερό Κλήρο της Εκκλησίας της Ελλάδος να απέχουν από κάθε εκδήλωση που διοργανώνεται από τις οργανώσεις Rotary και Lions, επειδή δεν περιορίζονται μόνον σε κοινωνικές εκδηλώσεις, αλλά επεκτείνονται και σε πράξεις θρησκευτικού χαρακτήρα, καθ’ όσον διαθέτουν τυπικό τελετουργίας εισδοχής νέων μελών και καθορίζουν προσευχή που απευθύνεται αδογμάτιστα σε ένα θεό, με την γενική έννοια του όρου και όχι κατά την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας”!
Η τοπική Εκκλησία της Λάρισας, έχει να επιδείξει ηρωικές σελίδες δράσεως σε βάρος σκοτεινών οργανώσεων τύπου Μασωνίας και κλάδων και προθαλάμων, ειδικά επί των ημερών του αγίου προκατόχου του, μακαριστού αγωνιστού και ομολογητού Λαρίσης Θεολόγου, στην εκθρόνιση του οποίου οι εν λόγω σκοτεινές οργανώσεις έβαλαν το χεράκι τους και ο νοών νοείτω…
Ο τελευταίος παρέδωσε μια ιερή, αγωνιστική παρακαταθήκη, την οποία ουδείς εκ των διαδόχων του, δικαιούται να παραθεωρεί.
Λυκούργος Νάνης ιατρός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου