Cui bono; = Ποιος κερδίζει; Ποιος ωφελείται;

Αυτή η λατινική ρήση αποδίδεται στον Ρωμαίο δικαστή Lucius Cassius (Λούσιος Κάσσιος), τον οποίο ο λαός θεωρούσε ως τον πιο έντιμο και τον πιο σοφό. Σε δύσκολες δίκες είχε τη συνήθεια να ρωτά ξανά και ξανά: "Cui bono;", "σε ποιον θα μπορούσε να είναι προς όφελος;"

 

Ως σκεπτόμενοι άνθρωποι, ας ρωτήσουμε, λοιπόν, και εμείς το ίδιο όσον αφορά τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία. Πριν όμως δούμε ποιος από τους άμεσα εμπλεκόμενους κερδίζει από όλα αυτά, ας ρίξουμε πρώτα μια ματιά σε ένα διάγραμμα αυτών που χάνουν με τη σειρά μεγέθους καταστροφής.

Ουκρανία>Ρωσία>Ε.Ε>ΗΠΑ

Για να βρούμε ποιος κερδίζει από όσα συμβαίνουν, αρκεί μόνο, να αντιστρέψουμε το διάγραμμα .

ΗΠΑ>Ε.Ε>Ρωσία>Ουκρανία.

Μερικές παρατηρήσεις:

Η Ουκρανία και στα δύο διαγράμματα είναι η απολύτως χαμένη.

Οι ΗΠΑ και στα δύο διαγράμματα είναι η απολύτως κερδισμένη.

Δεν είμαι σίγουρος για τις θέσεις της Ε.Ε με την Ρωσία, επειδή δεν έχει ακόμα φανεί ποια από τις δύο θα χάσει περισσότερα από την άλλη στο μέλλον. Πάντως και οι δύο χάνουν,

"Cui bono;"Λοιπόν;

Οι ΗΠΑ:

Εδραιώνουν τη θέση τους στην Ευρώπη. Απομονώνουν την Ρωσία. Εξουδετερώνουν την ό,ποια Ε.Ε και την εξαρτούν απόλυτα. Έχουν τεράστιο οικονομικό όφελος από την πώληση του πανάκριβου δικού τους LNG, σε τιμή πολλαπλάσια του ρωσικού. Θα πουλήσουν εκατοντάδες F35 και άλλα οπλικά συστήματα. Αυτά είναι μόνο μερικά από όσα κερδίζουν.

Οι χαμένοι:

Η Ουκρανία θα καταστραφεί τελείως και θα γυρίσει 50 χρόνια πίσω. Πολιτική ακαταστασία, οικονομικός μαρασμός, εδαφικός ακρωτηριασμός, μετανάστευση, διχασμός, διαίρεση, φατρίες, συμμορίες, πολλά δεινά. Τα "γλιφιτζούρια¨της Δύσης περί ένταξης στην ΕΕ κλπ, ίσως να μην είναι τόσο γλυκά, καθώς η ίδια η Ευρώπη θα βρεθεί σε βαθιά κρίση.

Η Ρωσία και αυτή στους χαμένους. Ακόμη και αν κερδίσει εδαφικά και γεωπολιτικά στην ουκρανική περιοχή του Ευξείνου Πόντου, θα το καταφέρει με μεγάλες απώλειες προσωπικού και μέσων. Η ρωσική οικονομία δεν είναι ισχυρή και κλυδωνίζεται εξαιτίας των κυρώσεων, αλλά στο τέλος θα αντέξει. Ο ισχυρός στρατός της και το διεθνές γόητρο της αμφισβητήθηκαν από τη δυτική προπαγάνδα. Έχει απομονωθεί σε κάθε επίπεδο από το δυτικό "γίγνεσθαι", πολιτικά, οικονομικά, πολιτιστικά, αθλητικά και ωθείται προς την Ασία. Θα περάσουν δεκαετίες για να επανέλθουν οι σχέσεις σε κάποια κανονικότητα.

Τέλος, η Ε.Ε και τα μέλη - κράτη, είναι και αυτή μέσα στους μεγάλους χαμένους της υπόθεσης. Με πρώτη την Γερμανία που βλέπει να ξαναγυρίζει στις ξυλόσομπες, μέχρι εδώ στην Ελλάδα, που οι τιμές έχουν βγάλει "φτερά". Η επιβολή κυρώσεων σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία, όπου ο ένας πουλάει στον άλλον και ταυτόχρονα αγοράζει, μοιάζει με οικονομική αυτοχειρία. Προσπαθώντας να βλάψεις τον αντίπαλο για να μην πουλάει, τελικά καταλήγεις να βλάπτεις τον εαυτό σου με το να μην μπορείς να αγοράσεις. Η Ε.Ε πέρα από την διεθνή αυτοτέλεια της, ως ακολούθημα των ΗΠΑ, κινδυνεύει να χάσει και την πολιτική-οικονομική της συνοχή. Η κρίση και ο αυξανόμενος πληθωρισμός, θα προκαλέσουν την αντίδραση των ευρωπαϊκών λαών και νέες πολιτικές ζυμώσεις. Πολλές κυβερνήσεις δεν θα αντέξουν, αν τα πράγματα συνεχίσουν να επιδεινώνονται. Η Ε.Ε βασικά θα πληρώσει την ατολμία της να παίξει ισχυρό ρόλο στα ευρωπαϊκά ζητήματα, εκχωρώντας πλήρως τον ρόλο αυτό στην Αμερικανική βούληση. Υπάρχει ακόμα και κίνδυνος διάλυσης του οράματος της Ε.Ε στα μάτια των πολιτών, καθώς την βλέπουν να αποτυγχάνει συνεχώς σε όλα τα μεγάλα ζητήματα και να στέκεται κατώτερη των περιστάσεων.

 Γ.Γ.Γ.