Τί γυναίκα;
Τί άνθρωπος;
Τί καρδιά;
Τί έρωτας;
Όλα ή τίποτα.
Έτσι έζησε τον έρωτα της αμαρτίας.
Έτσι έζησε τον έρωτα με τον Χριστό.
Από το απόλυτο σκοτάδι, στο απόλυτο φως.
Από τον ξεπεσμό της αναισθησίας στην λεπτότατη ευσυνειδησία.
Από μαριονέτα της φιληδονίας, στην ελευθερία της φιλοκαλίας.
Η Οσία Μαρία η Αιγύπτια σαρκώνει αυτό που είπαν κι άλλοι σαν αυτήν αμαρτωλοί που μετανόησαν.
«Χριστέ μου σε ευχαριστώ που αμάρτησα κι έτσι γνώρισα το έλεός Σου».
Μεγάλη η μετάνοιά της.
Μεγάλο όμως και το έλεός Του.
Μια σχέση απαθούς πάθους,
ένας έρωτας προσώπων,
μια υπόσχεση εμπιστοσύνης.
Αυτό έζησε με τον Χριστό μέσα στην ερημιά.
Μια εύλαλη σιωπή αγάπης που την έτρεφε, την προστάτευε, την ενδυνάμωνε, την παρηγορούσε.
Μέσα στην ερημιά έζησε την απόλυτη κοινωνία.
Αυτήν την κοινωνία με το Θείο, με το πέρα της φθοράς, με το πέρα του θανάτου.
Η ωραία πόρνη χάθηκε.
Αναγεννήθηκε «εν έτερα μορφή».
Τώρα έχει το κάλλος της Χάριτος.
Αεικίνητη μετεωρίζεται ως κόσμημα του κόσμου τούτου.
Πριν πεθάνει, έζησε.
Και πριν Ζήσει, πέθανε.
Αιώνιο παράδειγμα μετάνοιας.
Αιώνια παράδειγμα ελπίδας.
Αιώνιο παράδειγμα Θείου έρωτα.
Αιώνιο παράδειγμα άσκησης, αποφασιστικότητας και σταθερότητας,
πίστης και αυταπάρνησης.
Συγχώρα με…
Αγία μου,
άνθος της ερήμου,
επίγειε Άγγελε,
ουράνιε άνθρωπε,
σε ευχαριστώ…
—————————
Εορτές:
*1 Απριλίου (η Κοίμηση της Αγίας).
*Ε’ Κυριακή των Νηστειών (η Εκκλησία την τιμά ιδιαιτέρως και προβάλει το παράδειγμά της).
π.Π.Π.
8 σχόλια:
«Χριστέ μου σε ευχαριστώ που αμάρτησα κι έτσι γνώρισα το έλεός Σου»;;;
Σοβαρολογούμε τώρα;
Φανή;
Η αμαρτία μπορεί να είναι και μια πλή σκέψη
Που θα σε οδηγήσει σε έγκλημα αν την ακολουθήσεις.
Οπότε τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά από όσο νομίζουμε
Καλή Ανάσταση να έχουμε.
κύριος Αναστάσιος
κ. Αναστάσιε, συμφωνούμε. Όμως, εδώ ομιλεί συγκεκριμένα για την πορνεία.
Οπότε -αντικαθιστώντας- η επίμαχη φράση γίνεται: "Χριστέ μου σε ευχαριστώ που πόρνεψα κι έτσι γνώρισα το έλεός Σου". Δεν είναι νικολαΐτικο αυτό;
Αν έγραφε "Χριστέ μου, σε ευχαριστώ που μου έδωσες και γνώρισα το μέγα έλεός σου παρά τό ό,τι αμάρτησα" δεν θα είχαμε πρόβλημα.
Η αρχική διατύπωση είναι πονηρή και νομίζω διαστρέφει λίγο το νόημα της μετάνοιας.
Δεν θα έλεγες ποτέ στο Θεό ευχαριστώ που έκανες ένα θανάσιμο αμάρτημα, ακόμα κι αν αυτό - λόγω της πολλής κατάθλιψης που σου δημιούργησε στην ψυχούλα σου - σε οδήγησε αργότερα σε μετάνοια.
...μην το ψάχνεις...
πού διάκριση ....οι ταλαίπωροι...
με τα τόσα μπλεγμένα κουβάρια γύρω μας...και μέσα μας...
και τα τόσα... μπάζα
τα στοιβαγμένα... από τα πρώτα μας τα χρόνια,
γεννημένοι γαρ μέσα στην αποστασία...οι ταλαίπωροι...
...
πότε γιατί μάς ξεφεύγουν ...
πότε γιατί θέλουμε να εντυπωσιάσουμε...
αφήνουμε την κουτσουλίτσα μας...
κι όποιον πάρει ο χάρος...
Ευχαριστούμε τον Θεό επειδή ΔΕΧΕΤΑΙ την ειλικρινή ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΜΑΣ (ΔΕΧΕΤΑΙ την ειλικρινή επιστροφή μας στον Θεό). Βλέπε την Ευαγγελική παραβολή του "Ασώτου Υιού".
Η οποιαδήποτε αμαρτία, από την πιο "μικρή" μέχρι την πιο μεγάλη, είναι ΑΦΥΣΙΚΗ κατάσταση για τον άνθρωπο. Διότι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ κατάσταση για τον άνθρωπο, είναι η ΠΡΟ-πτωτική κατάσταση του Αδάμ και της Εύας (ΠΡΙΝ από την πτώση τους στον αρχαίο Παράδεισο του Θεού).
Στην ΠΡΟ-πτωτική κατάσταση των δυο Πρωτόπλαστων, ΔΕΝ υπήρχε ΚΑΜΙΑ αμαρτία στους δυο ανθρώπους.
Εντάξει...κρατησε μονο :"ευχαριστω...πού γνώρισα τό ελεος Σου."!¡
Το «Χριστέ μου σε ευχαριστώ που αμάρτησα κι έτσι γνώρισα το έλεός Σου», έχει και άλλη έννοια.
Ουδείς αναμάρτητος, όμως αυτός που αμάρτησε εννοεί αυτόν που γνώρισε την αμαρτία και ήρθε σε συντριβή μέσω της ταπείνωσης.
Οπότε το ευχαριστώ δεν πάει στο ο, τι αμάρτησε αλλά στο ο, τι γνώρισε την αμαρτία του, αφού όλοι αμαρτάνουμε αλλά λίγοι έχουν την επίγνωση της αμαρτίας.
Το θεωρώ σωστό.
Ο Θεός πληροφόρησε (άμεσα, κατευθείαν) τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη, ότι:
Η Υπεραγία Θεοτόκος, ΔΕΝ αμάρτησε ΠΟΤΕ στην επίγεια ζωή της, ΟΥΤΕ και με την σκέψη της.
* * *
Η Ορθόδοξη Εκκλησία (αλλά και οι Ρωμαιοκαθολικοί παραδοσιακοί συνειδητοί πιστοί), τιμούν και αγαπούν δίκαια και έντονα, την Υπεραγία Θεοτόκο.
Δημοσίευση σχολίου