Τετάρτη 20 Απριλίου 2022

 Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.

Πλησιάζεις να μου πλύνεις τα πόδια, Κύριε. Δεν μου επιτρέπεις να διαμαρτυρηθώ ενάντια στην περίσσια της ταπείνωσής Σου, που Σε κάνει να γονατίζεις μπροστά μου και να με πλένεις. Μου λες ότι, αν δεν μου πλύνεις τα πόδια, δεν έχω μέρος κοντά Σου… Ο Ιησούς με αυτά τα λόγια, δύο πράγματα υπονοεί: πρώτον, ότι πρέπει να αφήνουμε να μας καθαρίζει από τις αμαρτίες μας, από τη σκόνη του δρόμου αλλά και από τους μεγάλους λεκέδες: «Κύριε, μὴ τοὺς πόδας μου μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰς χείρας καὶ τὴν κεφαλήν!», όπως είπε και ο Πέτρος. Και δεύτερον, ότι το να έχουμε μέρος κοντά Του σημαίνει να μετέχουμε στη δική Του ταπείνωση και στο δικό Του σκύψιμο, όταν πλένει τα πόδια των ανθρώπων. Ανήκω στους φίλους Του, λοιπόν, αν Τον αφήνω να μου πλένει τα πόδια και αν πλένω εγώ τα πόδια των άλλων κατά το παράδειγμα Του: «Εἰ οὖν ἐγὼ ἔνιψα ὑμῶν τοὺς πόδας, ὁ Κύριος καὶ ὁ Διδάσκαλος, καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν τοὺς πόδας».
Τι σημαίνει πλένω τα πόδια των αδελφών μου; Πριν χύσω το νερό στα πόδια τους, πρέπει πρώτα να πάρω τη μόνη στάση που το επιτρέπει, τη στάση της απόλυτης ταπείνωσης: Πρέπει να κατεβώ στο επίπεδό τους και να γονατίσω μπροστά τους. Με λίγα λόγια πρέπει να σκύψω. Το σημείο αυτό έχει μεγάλη αξία για ολόκληρη την πνευματική μας ζωή: μπορούμε να πορευθούμε προς τον Θεό, είτε μέσα από στιγμές ανάτασης, είτε μέσα από το σκύψιμο στις ανάγκες των αδελφών μας, είτε ανεβαίνοντας, είτε κατεβαίνοντας. Κάποιες ώρες, δεν έχουμε καθόλου φτερά, η ξηρότητα μας πλημμυρίζει, είναι αδύνατον να ανυψωθούμε προς τον Θεό. Τότε, όταν δεν μπορούμε να Τον βρούμε πιο πάνω από μας, όταν ίσως δεν μπορούμε να Τον βρούμε πια ούτε μέσα μας, μπορούμε να Τον βρούμε πιο χαμηλά. Μπορούμε να σκύψουμε σε μια αμαρτία ενός αδελφού μας, ας μην πούμε χειρότερη από τις δικές μας (αφού, όταν τα μάτια μας είναι καθαρά, θα ξέρουμε ότι οι δικές μας αμαρτίες έχουν ήδη φθάσει στον πάτο), αλλά φαινομενικά πιο «κραυγαλέα», πιο ορατή. Ας σκύψουμε πάνω από ένα φυσικό πόνο ενός αδελφού μας και, βοηθώντας αυτόν, θα βρούμε τον Θεό, την ώρα ακριβώς που σκύβουμε.

1 σχόλιο:

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

...ας χρησμοποιούμε
την φ υ σ ι ο λ ο γ ι κ ή
σιχαμάρα που νιώθουμε

απέναντι στα πιό βδελυκτά
κι α κ ά θ α ρ τ α τών παθών...
γιά να εννοούμε, τον μολυσμό,
που... τηρουμένων τών αναλογιών,
κρύβεται και σε όσα δείχνουν ...ασήμαντα και ακίνδυνα...

άλλωστε ένα καράβι, είτε βουλιάξει από μικρές...
είτε από μεγάλες τρύπες...

τα σκυλόψαρα που θα γευματίσουν από εμάς θα μάς βρούν εξίσου νόστιμους
...

και ας ανεχόμαστε έτσι τούς τυφλωμένους από πάθη αδερφούς μας,
που...
κολυμπούν στον υ π ό ν ο μ ο
-όλο και περισσότεροι κατά πως φαίνεται...
παρασυρμένοι σπό την συνεχή και φορτική "διαφήμιση" τών... περήφανων... βοθρολυμάτων...-

όντες...περήφανοι...

γιά την... πισίνα τους...

-οι ταλαίπωροι-

αφού μόνο το καθαρό κι αμόλυντο
-το πεντακάθαρο νεράκι-
πρέπει να μάς είναι αποδεκτό...

και... ποιός μπορεί να πεί

πως έχει φτάσει σε τέτοια μετρα ...;