ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΕΩΣ!

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος συμπροσευχόμενος
καὶ συνευλογῶν Οὐκρανοὺς
μετὰ τοῦ Προέδρου τῆς “Ἐπισκοπικῆς Διασκέψεως τῆς Πολωνίας”
Παπικοῦ “Ἀρχιεπισκόπου” Stanislaw Gadecki (Βαρσοβία, 29.3.2022).

Δὲν φέρει εὐθύνην ἡ Ἱ. Μ. Παντοκράτορος
διὰ τὴν αἱματοχυσίαν εἰς Οὐκρανίαν;

ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ
ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΕΩΣ!

Οὐδαμοῦ ὑπάρχει εἰς τοὺς Ἱ. Κανόνας
ἡ διατυμπανιζομένη ἀντιεκκλησιαστικὴ ἔκφρασις «πρωτεῖον τιμῆς»,
αἰτία ὅλων τῶν παπιζουσῶν ἐκτροπῶν!
Δὲν τύπτει τοὺς πρωτειομανεῖς ἡ συνείδησίς των;

Γράφει ὁ  Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος

Εἰς τοὺς νεωτέρους χρόνους ὁ πόλεμος δὲν κερδίζεται εἰς τὰ πεδία τῶν μαχῶν ἀλλὰ πρωτίστως εἰς τὸ ἐπίπεδον τῆς ἐπικοινωνίας. Τὴν ἐπανάστασιν τοῦ 1821 ἐβοήθησε τὸ πλατὺ κῦμα φιλελληνισμοῦ, τό ὁποῖον ἡπλώθη εἰς ὁλόκληρον τὴν Εὐρώπην καὶ ἤσκησε κοινωνικὴν καὶ πολιτικὴν πίεσιν. Εἰς τὸν ἐν ἐξελίξει πόλεμον εἰς Οὐκρανίαν αἱ ἀναμεταδιδόμεναι εἰκόνες ἀπευθύνονται κυρίως εἰς τὸ συναίσθημα τῆς κοινῆς γνώμης, διὰ νὰ παρακινήση εἰς συμπαράστασιν καὶ ἀλληλεγγύην. Διεπιστώθησαν ὅμως καὶ πολλαὶ ἀπάται: μετάδοσις ψευ­δῶν εἰδήσεων, δημοσιογράφοι νὰ μεταδίδουν δῆθεν ἀπὸ τὴν πρώτην γραμμὴν, ἐνῶ εὑρίσκοντο εἰς τὴν οἰκίαν τους, ἀναπαραγωγὴ βίντεο παρελθόντων πολέμων ἢ εἰλημμένα ἀπὸ κινηματογραφικάς ταινίας, σκηνοθετημένα πλάνα κ.ἄ. Παραλλήλως, ἐφηρμόσθη μονομερῶς ἀπαγόρευσις εἰς ρωσικὰ Μ.Μ.Ε., ἁπλῶς καὶ μόνον ἐπειδὴ εἶναι ρωσικά!

Ἡ τακτικὴ ὅμως τῶν ψευδῶν εἰδήσεων εἰς τὸ Οὐκρανικὸν ἤρχισε καὶ συνεχίζεται ἀπὸ ἐκκλησιαστικοὺς κύκλους, οἱ ὁποῖοι προκειμένου νὰ δικαιολογήσουν τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον διὰ τὸ ψευδοαυτοκέφαλον, προβαίνουν εἰς ἰσχυρισμοὺς καταφανῶς ἀντικρουομένους πρὸς τὴν πραγματικότητα.

Ἀκριβῶς εἰς τὰ μέσα Ἰανουαρίου τρέχοντος ἔτους ἀξιόλογον θρησκευτικὸν περιοδικὸν ἀδελφότητος ἔγραφε μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς:

«…γνωρίζουμε πολὺ καλὰ ὅτι ἐπιδίωξη τῆς Μόσχας ἦταν ἀπὸ αἰῶνες – καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι – ἡ ἁρπαγὴ τῆς πρωτοκαθεδρίας μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Διεκδίκησε στὸ παρελθὸν αὐτὴ τὴν πρωτοκαθεδρία μὲ τὴν περίφημη ἀντιεκκλησιαστικὴ θεωρία τῆς «Τρίτης Ρώμης». Μιὰ θεωρία πού τὴν ἐπανέφερε τὰ τελευταῖα χρόνια ὁ ἐπὶ τῶν ἐξωτερικῶν ὑποθέσεων τοῦ Ρωσικοῦ Πατριαρχείου Μητροπολίτης Βολοκολὰμσκ κ. Ἱλαρίων μὲ μία μουσικὴ σύνθεσή του μὲ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν τίτλο: «Ἡ τρίτη Ρώμη», τὴν ὁποία μάλιστα ἐπιδίωξε πρὸ ἐτῶν νὰ παρουσιάσει στὴν Ἀθήνα, ἀλλὰ λόγω τῶν ἀντιδράσεων ἡ παρουσίαση ματαιώθηκε…».

Δὲν γνωρίζει ὁ συντάκτης τὴν ἀπὸ δεκαετίαν  σαφῆ δήλωσιν τῆς Ἱ. Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ὅτι δὲν ἀμφισβητεῖ τὴν πρωτοκαθεδρίαν τοῦ Κων/λεως; Δὲν γνωρίζει ὅτι ἡ θεωρία τῆς «Τρίτης Ρώμης» οὐδέποτε υἱοθετήθηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας, ὡς γράφουν οἱ ἱστορικοί; Δὲν γνωρίζει ὅτι ὁ Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ ἔχει δώσει ἀρκετὰς συναυλίας εἰς τὴν Ἑλλάδα; Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ἐκπλήσσει εἶναι ὅτι ἀναφέρεται εἰς παντελῶς ἀνύπαρκτον σύνθεσιν μὲ τὸν τίτλον «Ἡ Τρίτη Ρώμη»!

Τὸ ἐρώτημα ὅμως ποὺ ὀφείλει νὰ ἀπασχολήση κάθε Ὀρθόδοξον εἶναι τὸ ἑξῆς: Διατί κάποιοι άνησυχοῦν διὰ τὴν ὑποτιθεμένην «πρωτοκαθεδρίαν»; Προφανῶς διότι θεωροῦν αὐτὴν ὡς «παπικὸν πρωτεῖον», δηλ. ὅτι ὁ πρωτοκάθεδρος ἐκ τῆς θέσεώς του κατέχει ἰδιαιτέρας ἐξουσίας! Ἡ «πρωτοκαθεδρία» ὅμως εἰς τὴν Ὀρδόδοξον Ἐκκλησίαν δὲν σημαίνει ἀπολύτως τίποτε, πλὴν μιᾶς ἀριθμητικῆς σειρᾶς, ὥστε νὰ ὑπάρχη μία τάξις. Αὐτὸ διαφυλάσσει καὶ ἀπὸ κάθε αὐθαιρεσίαν ποὺ ἐπιχειρεῖ ὁ  ἱστάμενος εἰς/ὑφαρπάζων τὴν θέσιν νὰ ἐπιβάλλη εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Ἑπομένως, ἀντί νὰ άνησυχοῦν διὰ τὴν κατάληψιν τῆς πρώτης θέσεως θὰ ἔπρεπε νὰ προβληματίζωνται διὰ τὴν ἀναγωγὴν μιᾶς θέσεως εἰς κριτήριον ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας!

Τὸ Παντοκρατορινὸν «πόνημα»…

«παπικοῦ πρωτείου»!

Τὴν «πρωτοκαθεδρίαν» δίκην «παπικοῦ πρωτείου» διέδωσεν ἕνα φυλλάδιον, τὸ ὁποῖον ἐξέδωσεν ἡ Ἱ. Μ. Παντοκράτορος μὲ τίτλον «Ἡ ὅλη ἀλήθεια γιὰ τὸ Οὐκρανικὸ Ἐκκλησιαστικὸ Ζήτημα» καὶ συνέγραψεν ὁ ἱερομ. Νικήτας τῆς αὐτῆς Μονῆς. Εἰς αὐτὸ μεταξὺ ἄλλων ἀναγιγνώσκομεν καὶ τὰ ἑξῆς:

«Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο… κινήθηκε καθηκόντως ὡς Μητέρα Ἐκκλησία, ποὺ ἔχει τὴν εὐθύνη καὶ τὴν ΚΗΔΕΜΟΝΙΚΗ πρόνοια γιὰ τὴν ἐπίλυση καὶ ἐπάνοδο τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων στὴν κανονική τους τροχιά, καὶ μὲ βάση τὰ προνόμια ποὺ ἔχει λάβει ἀπὸ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους… ἡ Ἐκκλησία μέσῳ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἔδωσε τὸ προνόμιο στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ὡς ΠΡΩΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΙΣΩΝ, νὰ παρεμβαίνει ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΩΣ, ὅπου χρειαστεῖ… Σκοπὸς (στὸ Ἀμμάν) ἦταν (καὶ εἶναι) νὰ ὑποβαθμιστεῖ ὁ ρόλος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου στὴν Ὀρθοδοξία. Νὰ μὴ ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ εἶναι ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων, νὰ χορηγεῖ Αὐτοκεφαλίες, νὰ δέχεται Ἔκκλητο προσφυγὴ ἀπὸ ἄλλες τοπικὲς Ἐκκλησίες κλπ. Νὰ παραμείνει μόνο τὸ πρωτεῖο τιμῆς τυπικά, χωρὶς τὴν ὕπαρξη ὅλων τῶν προνομίων ποὺ ἡ Ἐκκλησία μέσῳ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων τοῦ ἔδωσε… τὰ προνόμια ποὺ τοῦ χορήγησε ἡ Ἐκκλησία, τὰ ὁποῖα τοῦ ἀναθέτουν τὴν εὐθύνη καὶ τὴν μέριμνα γιὰ τὴν εὐστάθεια ὅλων τῶν λοιπῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν… Βλέπουμε ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἐνεργεῖ μὲ ἐπίγνωση τῆς εὐθύνης ποὺ ἔχει, ὄντας ἡ ΠΡΩΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΙΣΩΝ· τῆς εὐθύνης ποὺ ἀνέλαβε μέσῳ τῶν προνομίων ποὺ τοῦ ἀπέδωσαν οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι».

Ἐπαναλαμβάνεται συνεχῶς ἡ λέξις «προνόμια» καὶ «εὐθύνη», τὰ ὁποῖα ἰσχυρίζεται ὅτι ἑδράζονται εἰς ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ποῖαι εἶναι αὗται; Παραπέμπει εἰς τοὺς Ἱ. Κανόνας 9, 17 καὶ 28 τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς καὶ εἰς σχόλια τοῦ… ἀρχιμ. Καλλινίκου Δελικάνη! Ὡστόσον, οἱ κανόνες 9 καὶ 17 ὁρίζουν ἁπλῶς β΄ βάθμιον δικαστήριον, ὥστε νὰ δύναται, ὅστις ἀδικεῖται, νὰ προβαίνη εἰς ἔφεσιν, τίποτε περισσότερον. Ὁ 28ος ἀποδίδει ἁπλῶς τὰ «ἴσα πρεσβεῖα» εἰς τὴν Κων/λιν μὲ ἐκεῖνα τῆς Ρώμης, δηλ. τὴν ἰδίαν τιμήν. Εἶναι ἀπολύτως ψευδὲς ὅτι δίδονται δικαιώματα χορηγήσεως αὐτοκεφαλίας κ.λπ., τὰ ὁποῖα δὲν ἀναγράφονται οὔτε εἰς αὐτὸν οὔτε εἰς ἕτερον κανόνα. Ἔδωσεν ἄλλωστε ἡ Ρώμη ποτὲ αὐτοκεφαλίαν, ὥστε νὰ εἰκάση κανεὶς τοιοῦτον καὶ διὰ τὴν Κων/λιν; Οὔτε βεβαίως γίνεται λόγος εἰς τὸν εἰρημένον κανόνα διὰ «προνόμια» καὶ «εὐθύνη». Ἐκτὸς καὶ ἂν ὁ ἱερομόναχος π. Νικήτας ὑποστηρίζει ὅτι ὁ Πάπας Ρώμης εἶχε «προνόμια» καὶ «εὐθύνη», τά ὁποῖα δὲν εἶχαν οἱ ἄλλοι Πατριάρχαι, δηλ. ὅτι ἡ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀνεγνώριζε «παπικὸν πρωτεῖον»!

Ὅσον διὰ τὰς ἐκφράσεις «κηδεμονική», «αὐτεπαγγέλτως», «ρυθμιστής», ἂς ἀνατρέξη κανεὶς εἰς τὰ «προνόμια» τοῦ Πάπα, διὰ νὰ κατανοήση ὅτι μόνον αὐτὸς ἔχει τοιαῦτα δικαιώματα. Πλέον ἀνησυχητικὴ εἶναι ἡ νέα κακοδοξία περὶ «πρώτης ἐκκλησίας μεταξὺ ἴσων». Πρῶτον, τὸ «πρῶτος μεταξὺ ἴσων», δι’ ὅποιον γνωρίζει ἐκκλησιαστικὴν ἱστορίαν, δὲν ἐμφανίζεται εἰς τὰ συγγράμματα τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀλλὰ ἀποτελεῖ πολιτικὴν ὁρολογίαν. Δεύτερον, ὁ ἱερομ. Νικήτας προβαίνει εἰς μίαν αὐθαιρεσίαν: παραλλάσσει τὴν φράσιν, δίδων τὴν ἐντύπωσιν ὅτι αὐτὸ γράφει ὁ 28ος Κανών, εἰς τὸν ὁποῖον ὅμως οὐδαμοῦ ἀναγράφεται τὸ τοιοῦτον. Ὁ 28ος δὲν κατοχυρώνει κάποιαν νέαν ἐκκλησιολογίαν (περὶ πρώτου μεταξὺ ἴσων) ἁπλῶς ἀναδιαρθρώνει τὰς ἐκκλησιαστικάς ἐπαρχίας, ὥστε νὰ συμβαδίζουν μὲ τὴν κατάταξιν τῶν βυζαντινῶν ἐπαρχιῶν: ἐφ’ ὅσον ἡ Κων/λις ἦτο ἡ ὑπ’ ἀριθμὸν ἕνα ἐπαρχία τῆς αὐτοκρατορίας ὡς ἕδρα τοῦ βασιλέως, δὲν ἠδύνατο ὁ θρόνος τοῦ Ἐπισκόπου της νὰ ἦτο πέμπτος ἢ δέκατος πέμπτος, ἀλλὰ ἀναβιβάζεται εἰς τὴν σειράν, γεγονὸς, τό ὁποῖον ρητῶς μνημονεύει ὁ Κανὼν «τὴν βασιλείᾳ καὶ συγκλήτῳ τιμηθεῖσαν πόλιν». Δὲν ἀπορρέει καὶ δὲν δύναται νὰ ἀπορρέη κανένα ἐκκλησιαστικὸν «προνόμιο» ἢ «εὐθύνη» ἀπὸ αὐτὸν τὸν Κανόνα.

«Τὰ πρεσβεῖα τιμῆς δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνα τυπικὸ προβάδισμα, ἀλλὰ ἔχουν καὶ κανονικὲς ἁρμοδιότητες, μεταξὺ τῶν ὁποίων εἶναι καὶ ἡ χορήγηση τῆς Αὐτοκεφαλίας, ἔκκλητο… καμία Αὐτοκεφαλία δὲν δόθηκε μὲ Πανορθόδοξη Σύνοδο, ἐφόσον αὐτὸ εἶναι ἀποκλειστικὸ προνόμιο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου… Τὶς ἀποφάσεις δὲν τὶς παίρνει μόνος του ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, ἀλλὰ μὲ τὴν περὶ αὐτὸν Ἱερὰ Σύνοδο, γιατί στὴν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὑπάρχει συνοδικότητα· δὲν ὑπάρχει τὸ ἀλάθητο τοῦ Πάπα».

Ἂν περιέχουν «κανονικὲς ἁρμοδιότητες» (καὶ μάλιστα ἐπὶ ἄλλων Ἐκκλησιῶν, ὅπως ἐννοεῖ μὲ τὸ «ἔκκλητον»), τότε ὑπερέχει ὡς ὁ Πάπας. Αὐτὸ ἀποδεικνύεται πλέον ἀπὸ τὰς θεωρίας, τάς ὁποίας προσεπάθησαν νὰ ἀναπτύξουν ὅσοι ἰσχυρίσθησαν αὐτὸ, τό ὁποῖον ἰσχυρίζεται καὶ ὁ ἱερομ. Νικήτας, ὅπως ὁ Σεβ. Περγάμου, ὁ Σεβ. Ἀμερικῆς καὶ ὁ Σεβ. Κρήνης. Καὶ οἱ τρεῖς ἐπιχειροῦντες νὰ ὑπερασπισθοῦν ἀνυπάρκτους «ἁρμοδιότητας» κατέληξαν, οἱ μὲν πρῶτοι εἰς τὸ «πρῶτος ἄνευ ἴσων», διὰ τὸν Πατριάρχην, ὁ τελευταῖος εἰς τὸ «primus sine paribus εἶναι μόνο ὁ θρόνος τῆς Κων/λεως» (Ὁ θρόνος τῆς Κων/λεως στὸ Πηδάλιο καὶ τὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας, σ. 32). Ὁ ἱερομ. Νικήτας προσομοιάζει εἰς τὴν τρίτην θεωρίαν, καθὼς ἐπικαλεῖται καὶ αὐτὸς τὴν «συνοδικότητα», ὅπως καὶ ὁ Σεβ. Κρήνης γράφει «λειτουργεῖ συνοδικά, ὄχι  αὐθαίρετα μόνος του». Καταφαίνεται, ἑπομένως, ἡ διαφορὰ ἀληθείας καὶ ψεύδους, καθὼς ἡ ἀλήθεια εἶναι μία, ἐνῶ τὸ ψεῦδος ἔχει πολλάς παραλλαγάς…

Ὅσον ἀφορᾶ πάντως εἰς τὴν ἐπίκλησιν τῆς συν­οδικότητος, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὡς γνωστόν, δὲν συγκαλεῖ ποτὲ τὴν Ἱεραρχίαν ὡς ὄργανον ἀποφάσεων. Ἡ «περὶ αὐτὸν» ὀλιγομελὴς Σύνοδος διορίζεται αὐθαιρέτως καὶ μόνον δι’ ἕν ἑξάμηνον, ἀντικανονικῶς.

Ποῖος ψεύδεται ὅμως διὰ τὴν αὐτοκεφαλίαν: ὁ ἱερομ. Νικήτας ἢ ὁ Σεβ. Περιστερίου, ὁ ὁποῖος προσφάτως ἐδήλωσεν ὑπευθύνως ὅτι ἡ αὐτοκεφαλία δὲν εἶναι «ἀποκλειστικὸ προνόμιο» τοῦ Πατριαρχείου Κων/λεως, καθὼς καὶ τὰ ἄλλα Πατριαρχεῖα ἔχουν τὸ δικαίωμα αὐτό; Ἐπίσης ἡ Γ΄ Οἰκουμενικὴ δὲν ἦτο… «Πανορθόδοξη», ἡ ὁποία ἀνεγνώρισε τὴν αὐτοκεφαλίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου;! Μήπως ἐπίσης λησμονεῖ ὅτι εἰς τὰς «προσυνοδικάς» δὲν εἶχον συμφωνήσει ὅτι ἡ αὐτοκεφαλία θὰ δίδεται μὲ Πανορθόδοξον;

Ψεύδεται κατὰ τὴν Ἱ. Μ. Παντοκράτορος

ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος;

«Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Διονύσιος Δ΄ ἀπέρριψε τὸ αἴτημα τοῦ Πατριάρχη Μόσχας Ἰωακείμ, ἀλλὰ ὑπέγραψε οἰκονομικῶς τὴν γνωστὴ Συνοδικὴ πράξη τοῦ 1686… πρᾶγμα ποὺ σημαίνει ὅτι ὁ Μητροπολίτης Κιέβου θὰ παρέμενε στὴν κανονικὴ δικαιοδοσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου… τὸ 2000, μὲ τὸν νέο καταστατικὸ χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, ὑποβίβασε ἐκ νέου τὴν Αὐτόνομη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας σὲ Αὐτοδιοίκητη Ἐκκλησία, προκειμένου νὰ τὴν ἐντάξει πλαγίως καὶ ἀθορύβως στὸ πλαίσιο τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, ἔτσι ὥστε νὰ τὴν χαρακτηρίσει ἐμμέσως κανονικὸ ἔδαφός της».

Ὅσα ἀναφέρει ὁ ἱερομ. Νικήτας εἴτε εἶναι ψευδῆ εἴτε καταδεικνύουν ὡς ψεύτην τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον, καθώς:

Πρῶτον, εἰς τὰς ἀπὸ 7.4.1997 καὶ 26.8.1999 ἀπαντητικάς ἐπισήμους ἐπιστολάς του πρὸς τὸν Πατριάρχην Μόσχας σχετικῶς μὲ τὴν καθαίρεσιν καὶ τὸν ἀναθεματισμὸν τοῦ Κιέβου Φιλαρέτου, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ὄχι μόνον ἀποδέχεται τὰς ἀποφάσεις, ἀλλὰ ἀναγνωρίζει «εἰς τὸ ἀκέραιον τὴν ἐπὶ τοῦ θέματος ἀποκλειστικὴν ἁρμοδιότητα τῆς ὑφ’ Ὑμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας  τῆς Ρωσίας».

Δεύτερον, τὸ 1999 ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος δίδει ἐντολὴν δι’ ἀνατύπωσιν τοῦ τριτόμου ἔργου «Τὰ ἐν τοῖς Κώδιξι τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἀρχειοφυλακείου σωζόμενα ἐπίσημα ἐκκλησιαστικὰ ἔγγραφα» τοῦ Ἀρχειοφύλακος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ἀρχιμ. Καλλινίκου Δελικάνη, τὸ ὁποῖον ἐπικαλεῖται καὶ ὁ Ἱερομ. Νικήτας Παντοκρατορινὸς ὡς αὐθεντίαν, ἔγγραφα ἀλλὰ καὶ σχόλια τοῦ ὁποίου ἀποδεικνύουν τὴν πλήρη ὑπαγωγὴν τοῦ Κιέβου εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας ἀπὸ τὸ 1687 μ.Χ.

Τρίτον, τὴν 26ην Ἰουλίου 2008 ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐκφωνεῖ ἐπίσημον ὁμιλίαν εἰς τὸ Κίεβον προσκληθείς εἰς τὴν ἐπέτειον 1020 ἐτῶν ἀπὸ τὴν ἐγκαθίδρυσιν τῆς χριστιανικῆς πίστεως εἰς τοὺς Ρώσους, ὅπου ἀναφέρει μεταξὺ ἄλλων ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ἀνῆκεν εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον μόνον δι’ ἑπτὰ αἰῶνας ἕως «τὴν ἐκκλησιαστικὴν ὑπαγωγὴν αὐτῆς εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας (1687), παρὰ τὴν ὁμόφωνον καὶ σθεναρὰν ἀντίθεσιν τῆς Ἱεραρχίας τῆς Οὐκρανίας διὰ τὴν ἀπόφασιν ταύτην, καὶ ἐπὶ προφανῇ ζημίᾳ τῶν κανονικῶν δικαίων τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας…».

Πολλὰ ἀκόμα στοιχεῖα δύναται νὰ ἀνεύρη κανεὶς εἰς τὰς σπουδαίας καὶ ἐξαντλητικὰς σχετικὰς μελέτας τοῦ ἐγκρίτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἀναστασίου Γκοτσοπούλου.

Ἡ «μελέτη» τῆς Ἱ. Μ. Παντοκράτορος περιέχει ἀκόμα πολλὰ ἐξοφθάλμως ἄτοπα, τὰ ὁποῖα δὲν ἀπαιτοῦν σχολιασμόν, ὅπως:

«Πλέον κανένας σχισματικὸς δὲν ὑπάρχει στὴν Οὐκρανία…»!… «Πῶς ὅμως μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι δὲν μετανόησε ὁ Μητροπολίτης Φιλάρετος; Ἡ πράξη ποὺ ἔδειξε τὴν πραγματικὴ μετάνοιά του ἦταν ἡ ἀπόφασή του νὰ διαλύσει τὸ «Πατριαρχεῖο Κιέβου»…»!

Ἀναγκαῖον εἶναι ἕνα τελευταῖον σχόλιον διὰ τοὺς ἀχειροτονήτους Οὐκρανούς. Ὁ ἱερομ. Νικήτας, διὰ νὰ δικαιολογήση ὅτι δὲν εἶναι ἀχειροτόνητοι, ἀφοῦ παραθέτει ἱστορικὰ παραδείγματα καταλήγει ὅτι εἰς τὴν ἐκκλησιαστικὴν ἱστορίαν «…ἀναγνωρίστηκαν ἐπίσκοποι χειροτονηθέντες ἀπὸ αἱρετικούς… μὴ ξεχνᾶμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέχεται καὶ τὸ ἀεροβάπτισμα…»! Συνιστῶμεν ταπεινῶς εἰς αὐτὸν νὰ μελετήση τὰ δημοσιευμένα εἰς τὸν «Ο.Τ.» ἄρθρα τοῦ θεολόγου κ. Β. Τουλουμτσῆ, ὁ ὁποῖος ἐκονιορτοποίησεν ὅλα αὐτὰ τὰ ἱστορικὰ παραδείγματα, τά ὁποῖα ἤδη ἀναλυτικὰ εἶχε προβάλει ὁ Σεβ. Κρήνης, ὡς τελείως παραπλανητικά. Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ὀφείλει ὁ ἴδιος νὰ ἀπαντήση εἶναι: ποῦ εἰς τὴν ἐκκλησιαστικὴν ἱστορίαν ἀναφέρεται ὅτι συνοδικῶς ἀφωρισμένοι καὶ ἀναθεματισμένοι ἀποκαθίστανται διὰ «μονοκονδυλιᾶς» Πατριάρχου; Ἂν βεβαίως δέχεται ἱερωσύνην εἰς τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τέλεσιν μυστηρίων ἀπὸ μὴ ἔχοντας ἱερωσύνην, τότε δὲν εἶναι νὰ ἀπορῆ κανεὶς διατί τὸ «Οὐκρανικὸν» εἶναι τὸ μεγαλύτερον οἰκουμενιστικὸν «project»!

Ἂς παύσουν πλέον νὰ πληροφοροῦν τὸν πιστὸν λαὸν μὲ ψεύδη!

 ορθόδοξος τύπος