Βγήκε τ’ άστρο της αυγής
στο παράθυρο της γης
Βοσπορίτισσα κοιμάσαι
να ξεχνάς να μην θυμάσαι
βοσποριτισσα κοιμασαι
Να ξεχνάς να μην θυμάσαι
Γι’ αυτά τα μάτια καίει το καντήλι
λες κι είν’ ελπίδα που `χει ανατείλει
μοσχοβολάει ο καιρός καημούς.
Γι’ αυτό το σώμα τ’ άσπιλο σώμα
μέχρι κι ο θάνατος πεθαίνει ακόμα
και πια δεν έχει ο Θεός εχθρούς.
Γι αυτά τα ματια καίει το καντήλι
Λες κι ειν'ελπιδα που' χει ανατείλει
Μοσχοβολαει ο καιρός καημους
Γιαυτό το σώμα τ'ασπιλο σωμα
Μέχρι κι ο θάνατος πεθαίνει ακομα
Και πια δεν έχει ο θεός εχθρους
Βγήκε φως εσπερινό
λέει τραγούδι σκοτεινό
Βοσπορίτισσα ποια μοίρα
σ’ άφησε χωρίς πορφύρα.
Βοσποριτισσα πια μοορα
Σ'αφησε χωρίς πορφυρα
Γι’ αυτά τα μάτια καίει το καντήλι
λες κι είν’ ελπίδα που `χει ανατείλει
μοσχοβολάει ο καιρός καημούς.
Γι’ αυτό το σώμα τ’ άσπιλο σώμα
μέχρι κι ο θάνατος πεθαίνει ακόμα
και πια δεν έχει ο Θεός εχθρούς
Γι’ αυτά τα μάτια καίει το καντήλι
λες κι είν’ ελπίδα που `χει ανατείλει
μοσχοβολάει ο καιρός καημούς.
Γι’ αυτό το σώμα τ’ άσπιλο σώμα
μέχρι κι ο θάνατος πεθαίνει ακόμα
και πια δεν έχει ο Θεός εχθρούς.
Γι αυτό το σώμΑ Τ ασπιλο σωμα
Μέχρι κι ο θάνατος πεθαίνει ακομα
Και πια δεν έχει ο θεός εχθρούς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου