«Τὴν Δύσιν θέλομεν καὶ ἄς τρώγωμεν πέτρες»;..

Γράφει ο Δημήτρης Ι. Παπαδημόπουλος

Γυρίζοντας πίσω στὴν ἱστορία, βλέπουμε ξεκάθαρα πὼς ὅσες φορὲς συμμαχήσαμε μὲ τὴν αἱρετική, παπικο-προτεσταντικὴ Δύση, λαβωθήκαμε σοβαρὰ ἤ καὶ καταστραφήκαμε ὡς Ἔθνος.

Ἀκόμη κι ὅταν φαινομενικὰ κερδίσαμε κάτι, λόγου χάρη ἐδάφη, τὰ πληρώσαμε ὐπερπολλαπλάσια μὲ δυσβάστακτα δάνεια, μὲ σύναψη ταπεινωτικῶν συνθηκῶν ὑποτελείας, μὲ ἐμφυλίους σπαραγμοὺς καὶ ποταμοὺς ἀδελφικοῦ αἵματος, ἐν τέλει μὲ σταδιακὴ ἀπώλεια ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας, ἡ ὁποία μᾶς κατήντησε σήμερα προτεκτορᾶτο ὑποκείμενο στὸ διεθνὲς (α)δίκαιο, ἔτσι ὅπως κάθε φορὰ τὸ ἐκλαμβάνουν ἢ τὸ ἑρμηνεύουν οἱ ἰσχυροὶ «προστάτες» μας.

 

Δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι ἐξ ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἦταν οἱ ταγμένοι τῆς ἑκάστοτε ἐποχῆς στὸ νὰ φροντίζουν γιὰ τὴν εὐημερία μας καὶ τὰ ἐν γένει συμφέροντά μας ὡς Ἔθνους, κάθε φορὰ «ξεχνοῦσαν» τὶς γκάφες τῶν χρονικὰ κοντινῶν ἡ μακρινῶν προκατόχων τους καὶ ἐπαναλάμβαναν τὰ ἴδια.

 

Τί νὰ πρωτοθυμηθεῖ κανείς;

Τὶς φιλενωτικὲς τάσεις αὐτοκρατόρων τοῦ 11ου αἰῶνα, οἱ ὁποῖοι ἐπιχειροῦσαν νὰ καλύψουν τὴν ἀνικανότητα καὶ τὰ μοιραῖα λάθη τους, ἐκλιπαρῶντας γιὰ τὴν ἄνευ ὅρων προστασία τῆς αἱρετικῆς, παπικῆς Δύσης, ἔναντι τῶν ἐξωτερικῶν ἐχθρῶν τῆς πάλαι ποτὲ κραταιᾶς αὐτοκρατορίας τῆς Ρωμανίας; Ἡ ὁποία Δύση ἐκμεταλλεύθηκε τὸ γεγονὸς γιὰ νὰ μᾶς ἀφαιρέσει ἐδάφη, μὲ κορύφωση τῆς ζήλειας καὶ ἀπληστίας της τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸ τοὺς «σταυροφόρους» τὸ 1204, ἀπὸ τὶς συνέπειες τῆς ὁποίας ἡ ἄλλοτε κοσμοκράτειρα Πόλη οὐδέποτε ἀνέκαμψε;

 

Τὴν πρόθεση πλήρους ὑποταγῆς τοῦ Ἰωάννη Ε΄ Παλαιολόγου στὸν «πάπα» Ἰννοκέντιο ΣΤ΄, τὸν 14ο αἰῶνα, ὑπὸ τὸν φόβο τῶν Ὀθωμανῶν, μὲ ἀντάλλαγμα στρατιωτικὴ βοήθεια τὴν ὁποία οὐδέποτε ἡ Ρωμανία ἔλαβε, χάνοντας ἐδάφη;

 

Τὴν διὰ τὸν φόβον τῶν Ὀθωμανῶν ἐκ νέου ταπείνωση τοῦ Ἰωάννη Ζ΄ ἢ Η΄ Παλαιολόγου στοὺς «πᾶπες» Μαρτίνο Ε΄ ἀρχικὰ καὶ Εὐγένιο Δ΄ στὴ συνέχεια, καὶ τὴν ἐκ νέου ἀδιαφορία τῆς Δύσης, ἡ ὁποία ἤθελε νὰ ἐξαερωθεῖ καὶ τὸ τελευταῖο κομμάτι τῆς πρώην ἀνατολικῆς αὐτοκρατορίας;

 

Τὶς ἀποτυχημένες ἀπόπειρες ἀποτίναξης τοῦ τουρκικοῦ ζυγοῦ καὶ τὸ αἷμα ποὺ ἔρρευσε εἰς μάτην, ἐπειδὴ ἐμπιστευθήκαμε τὴν δίγλωσση Δύση τῶν ἀποικιοκρατῶν, ἡ ὁποία τὴν πλέον κρίσιμη ὥρα μᾶς ἐγκατέλειψε;

 

Τὸ ἐθνικὸ δάνειο ὑπὲρ τοῦ ἀγῶνα τῆς ἀνεξαρτησίας ἀπὸ τοὺς Τούρκους, μὲ ὑποθήκη τὰ ἐθνικὰ κτήματα, τὸ ὁποῖο ἐξαφανίστηκε σχεδὸν ὁλοκληρωτικὰ προτοῦ φτάσει στὴν Ἑλλάδα καὶ παρ' ὅλα αὐτὰ τὸ ἀποπληρώσαμε, μὲ τὴν τελευταία δόση 150 χρόνια ἀργότερα;

 

Τοὺς ξενοκίνητους πρώην μπέηδες τῶν Τούρκων καὶ μετέπειτα ἐπίδοξους κυβερνῆτες τῆς Ἑλλάδος Μαυρομιχαλαίους, ποὺ δολοφόνησαν τὸν Ἰωάννη Καποδίστρια, συμβάλλοντας στὸ νὰ μᾶς κατσικωθεῖ ἐδῶ ὁ Βαυαρὸς Ὄθωνας καὶ ὁ φραγκοπροτεσταντικὸς συρφετός του;

 

Τὶς τραγωδίες τῆς Γενοκτονίας τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς, ποὺ ἐκθεμελίωσαν ἑλληνικὲς ἑστίες τὶς ὁποῖες εἶχαν σεβαστεῖ οἱ χιλιετίες;

 

Τὸ «ἡ Κύπρος κεῖται μακράν», μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἐδῶ καὶ σχεδὸν 50 χρόνια συνεχιζόμενη κατοχὴ τῆς μισῆς ἑλληνικῆς μεγαλονήσου;

Τὸ χωρὶς νὰ ἐρωτηθοῦμε «ἀνήκομεν εἰς τὴν δύσιν», τὴν Ε.Ε. καὶ τὶς περιβόητες εὐρωπαϊκὲς «ἀρχές», ποὺ ἔχουν σχεδὸν ἐξαφανίσει τὴν ἰδιοπροσωπεία μας καὶ μᾶς ἐκφύλισαν;

 

Βάσει τῶν προαναφερομένων καὶ πλείστων ὅσων ἀκόμη, τὰ ὁποῖα θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουν γίνει μάθημα στοὺς σημερινοὺς κυβερνῶντες, πῶς μπορεῖ νὰ χαρακτηριστεῖ ἡ στάση τοῦ σημερινοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος, ὁ ὁποῖος, σὰν τὸν κομπάρσο ποὺ πονηρὰ προσπαθεῖ νὰ σταθεῖ δίπλα στὸν πρωταγωνιστὴ καταντώντας θλιβερὸς τραγέλαφος, ἐμφανίζεται «μπαϊντενότερος» τοῦ προέδρου τῶν ΗΠΑ, Μπάϊντεν, «τζονσονότερος» τοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς Ἀγγλίας, Τζόνσον, «στολτενμπεργκικότερος» τοῦ γενικοῦ γραμματέα τοῦ ΝΑΤΟ, Στόλτενμπεργκ, «ζελενσκικότερος» τοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς Οὐκρανίας, Ζελένσκι -ὁ ὁποῖος ἐν μιᾷ νυκτὶ «ἐξαφάνισε» τὴν ἑλληνικὴ μειονότητα τῆς Οὐκρανίας, ἐνῶ ἀναγνώρισε ἐκείνη τῶν Τούρκων Τατάρων;

 

Πῶς νὰ χαρακτηριστεῖ ἡ στάση τοῦ σημερινοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος, ὁ ὁποῖος ἐμφανίζεται ἀκόμη καὶ «ἐρντογανικότερος» τοῦ προέδρου τῆς Τουρκίας, Ἐρντογάν, δηλώνοντας δημοσίως ὅτι θεωρεῖ «μὴ ἀναγκαῖα» τὰ προηγμένα ρωσικὰ ὁπλικὰ συστήματα ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἐξαρτᾶται σὲ τεράστιο βαθμὸ ἡ ἄμυνα τῶν χερσαίων καὶ θαλασσίων ἀνατολικῶν συνόρων μας καὶ τῆς Κρήτης -συμπτωματικὰ τὰ ἴδια ποὺ οἱ Τοῦρκοι ζητοῦν νὰ ἀποσύρουμε (εδώ);

Δηλαδή, παραφράζοντας μὲ πικρία τὴν γνωστὴ φράση τοῦ Γέρου τοῦ Μωριᾶ, «τὴν Δύσιν θέλομεν καὶ ἄς τρώγωμεν πέτρες»;

 

Τελικά, εἴμαστε ἀνεξάρτητο κράτος ἤ ραγιαδίζουσα, ἀμελητέα ἐπαρχία τῆς παρηκμασμένης Δύσης;..