Όσοι έγιναν Άγιοι,
είναι γιατί αγάπησαν
τον Χριστό!_
Κι ο τελευταίος Άγιός μας,
ο Άγιος Πορφύριος,
τι φώναζε σε όλους;
«Αγαπήστε τον Χριστό
και μην σας νοιάζει τίποτα»._
Έτσι, λοιπόν, στον Θεό
δεν πάμε με το ζόρι·
δεν πάμε από φόβο!
Ο φόβος φτιάχνει
θρησκόληπτους ανθρώπους
και όχι Χριστιανούς.
Φτιάχνει ανθρώπους
που δεν είναι ελεύθεροι
απέναντι στον Θεό·
δεν τον αγαπάνε ελεύθερα,
αλλά από φόβο._
Στον Θεό, λοιπόν,
πηγαίνω ελεύθερα,
γιατί εμπιστεύομαι το πρόσωπο
και την αγάπη Του!_
Δεν φοβάμαι το Θεό!
Όποιος φοβάται τον Θεό,
είναι άρρωστος. Γιατί;
Διότι ο Θεός είναι Αγάπη!
Φοβάμαι την Αγάπη;
Ε, άρρωστος είμαι…_
Μακαριστού Παύλου, Μητρ. Σισανίου & Σιατίστης 
4 σχόλια:
Η αιωνιότης της κολάσεως εφόβισεν όλους τους παλαιούς αγίους, και τους έκανε να αποφύγουν με τόσην σπουδήν τας ηδονάς του κόσμου, και να εναγκαλισθούν με τόσην θερμότητα την αυστηρότητα της μετανοίας, διότι είχον πάντοτε εις τον νουν τους την ενθύμησίν της.
Η αιωνιότης της κολάσεως έκαμε τους μάρτυρας να στέκονται ανδρειωμένοι εις τα μαρτύρια, και να μην αρνούνται το όνομα του Χριστού.
Η αιωνιότης της κολάσεως κατέπεισε τόσους βασιλείς και βασιλοπούλες να αρνηθούν τον κόσμον και να γίνουν καλόγηροι, και εγέμισε τας ερήμους και τα σπήλαια από ασκητάς και τα μοναστήρια από μοναχούς.
Αλλ ω αιωνιότης, αιωνιότης της κολάσεως, διατί και τώρα δεν κάμνεις μίαν τοιαύτην ενέργειαν, εις τας καρδίας των χριστιανών; Διατί δεν τους κάμνεις να σε αισθανθούν και να σε φοβηθούν;
Αυτοί ακούουν αιωνιότης κολάσεως και νομίζουν πως είναι ένας ήχος εις τον αέρα, ένας λόγος κενός και μια λέξις ψιλή, πεντασύλλαβος και άλλον ουδέν, δια τούτο ξεφαντώνουν, παίζουν, γελούν και ζουν με τόσην μεγάλην αδιαφορίαν και αφοβίαν, ωσάν να μην ήτο τελείως αιώνιος κόλασις.
Και η αιτία είναι, ή διότι δεν έχουν εις τον νουν τους την ενθύμησιν της αιωνιότητος, ή διότι δεν καταλαμβάνουν καλά τι θέλει να ειπή αιωνιότης της κολάσεως, επειδή εάν την εκαταλάμβαναν καθώς πρέπει, κατά αλήθειαν έπρεπε να αποθάνουν από τον φόβον τους.
Εσύ όμως αγαπητέ, όπου μελετάς ταύτα, μη θελήσης να ομοιωθής με τούτους τους αναισθήτους και άφρονας, αλλ έχε πάντοτε εις την ενθύμησίν σου, την αιωνιότητα της κολάσεως "
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΜΕΛΕΤΗ ΙΒ.
Μνήμη θανάτου !
Κακά τα ψέματα ! Μέ βαμπάκια και μεταξωτές κορδέλες τίποτα δεν γίνεται . Οι άγιοι απο την πολλή αγάπη προσπαθούσαν νά ξεαγχώσουν τον φορτωμένο άνθρωπο . Και το κατάφερναν , νά εμπνεύσουν ελπίδα, ειρήνη και γαλήνη . Αντιθέτως κάποιοι άλλοι αγχώνουν ακόμα περισσότερο ,γιατί ο λόγος τους περιέχει αφορισμούς . Πόσες φορές κάτι τέτοιοι τύποι δεν στοχοποιούν και περιλούζουν μέ ύβρεις και ήδη το κάνει ο συγκεκριμένος .
Απο την πολλή ελευθερία και αγάπη ήταν κρυπτοοικουμενιστής ή ακόμα και φανερός . Τόση πολλή αγάπη δεν την ξαναματαείδαμε !
Θεός σχωρέσ' τον !
Οι άγιοι άν έβλεπαν κάποιο άνθρωπο σε αυτή την κατάσταση του έδιναν ιδιαίτερη σημασία και αγάπη , για νά τον γαληνέψουν . Κάποιοι άλλοι αφορίζουν μετα βδελυγμίας .
Καλό θα ήταν ο μακαριστός και οι ζώντες οικουμενιστές , χαλαστές , Ουκρανιστές άν μή τι άλλο , αφού αγάπη δεν έχουν , άς είχαν τουλάχιστον λίγο φόβο ! Θα τους ωφελούσε !
Το "δεν φοβάμαι τον Θεό, όποιος
τον φοβάται είναι άρρωστος"
δεν μου κάθεται καλά.
Εγώ τον φοβάμαι.
Φοβάμαι και την Κρίση και το
"πορεύεστε απ' εμού οι
κατηραμένοι"
Χάρη ζητούμε... αν δεν το
καταλάβαμε.
Ποιός είδε τον Θεό
και δεν τον φοβήθηκε;;;
Δημοσίευση σχολίου