Απολυτίκιον οσίου Τύχωνος Ρώσσου Αγιορείτου ασκητού .

 

Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Της Ρωσίας φωστήρα νεολαμπέστατον, και του Αγίου Όρους, ερημιών οικιστήν, τον απλούν και ταπεινόν ανευφημήσωμεν, Τύχωνα ώσπερ θεαυγή, ασκητήν αεί Θεόν, δοξάζοντα εκβοώντες· τυχείν ευκλείας αλήκτου, τους σε τιμώντας καταξίωσον.

 

Ήχος πλ. α΄. Χαίροις ασκητικών.

Χαίροις, θεωριών μυστικών, ο υπελθών τον γνόφον πάσι δειξάμενος, ισάγγελον πολιτείαν, Τύχων αζύγων φωστήρ, νεαυγές του Άθω, και καλλώπισμα, εντεύθεν αιδέσιμος, τοις μονάζουσι πέφηνας, και τοις μιγάσιν, ούς απαύστως εδίδασκες, κλίνειν γόνασι, της ψυχής και του σώματος, τω Πλαστουργώ της κτίσεως, ολίγον εργάζεσθαι, προς εξασφάλισιν άρτου, επιουσίου και εύχεσθαι, υπέρ ζώντων πάντων, άμα και κεκοιμημένων, αόκνως Όσιε

 

Χαίροις, ο ταπεινός και απλούς, ο νηστευτής και ασιγήτως ευχόμενος, στρουθίον το εν ερήμω, ασκητικήν καλιάν, πήξας όρους Άθω, Τύχων Όσιε, εν η αίνον Κτίσαντι, αενάως ανέπεμπες, τω δωρουμένω, τοις Εκείνον δοξάζουσιν, αντιμίσθιον, πολλαπλάσιον πάνσοφε, τοις εκζητούσιν έλεος, Εκείνου το άμετρον, πνευματοφόρε λευίτα, Αθωνιτών νέον σέμνωμα, διό και σην μνήμην, γεγηθότες εκτελούμεν, την αεισέβαστον.

 

Μετά την α’ Στιχολογίαν. Κάθισμα. Ήχος α΄. Τον τάφον Σου Σωτήρ.

Τη βίβλω Ισαάκ, του Οσίου σχολάζων, και τρόπους ασκητών, εκμιμούμενος θείων, αρτίως διέλαμψας, εν ερήμοις του Άθωνος, Τύχων Όσιε, σης απαθείας βολίσι, και πυρσεύμασι, σης αρετής καταυγάζων, πιστών τα συστήματα.

 

Δόξα. Ήχος πλ. α΄.

Τον συγχωρούντα ολοθύμως τους αυτώ πταίοντας, και αδιαλείπτως ευχόμενον υπέρ πάντων ανθρώπων, Τύχωνα τον θεόληπτον ερημίτην ανυμνήσωμεν· ως υιός γαρ φωτός ακτίσιν αυτού αγάπης κατεφώτισε, τους εν σκότει αμαρτίας κειμένους, και την πάμφωτον οδόν της σωτηρίας αυτοίς υπέδειξεν, όθεν αξίως παρά Κυρίου δοξασθείς, της τρυφής του Παραδείσου ηξιώθη απολαύσαι, και πρεσβευτής ημών θερμότατος, προς Αυτόν γενέσθαι ο πάνσεμνος.

Δόξα. Τριαδικόν.

Δόξα Σοι ο Θεός, Τριάς Υπεραγία, εκραύγαζεν ο Τύχων, ο θείος καθ’ εκάστην, εν πάσαις περιστάσεσι.