Ο Αύγουστος του έκλεψε μια μέρα
την ύψωσε πανάκι σε μπρατσέρα
μια άλλη χρόνους τέσσερις χαμένη
σαν άσωτη επιστρέφει, μα δε μένει.
Φλεβάρης των φλεβών κουτσό ποτάμι
κυλάει σαν παράπονο στο τζάμι
Σαββάτο των ψυχών κρυφά δακρύζει
στα σπίτια των αρχόντων φτερουγίζει
Μάρωνος και Νικηφόρου και Ανθούσης τελεσφόρου
Χαραλάμπους και Βλασσίου, Κασσιανού και Θαλασσίου
Τρύφωνος και Παγκρατίου, ήλιος του μεσονυχτίου
φέγγει απότομα και λιώνει, της Υπαπαντής το χιόνι…
Η νύχτα Φαρισαίου και Τελώνου
αθώος ξένου αίματος και φόνου
ανάβει της αγάπης τα λυχνάρια
και τα παλιά διαβάζει συναξάρια
Τρύφωνος και Παγκρατίου, ήλιος του μεσονυχτίου
φέγγει απότομα και λιώνει, της Υπαπαντής το χιόνι…
3 σχόλια:
Υπέροχο και το τραγούδι και η εκτέλεση!
Αξεπέραστος ο Παντελής!!!!!!!
Παραπέμπει άμεσα στο εκκλησιαστικό
Εορτολόγιο , τυπικό και υμνογραφία .
Ποίος ο στιχουργός ???
Απο την Αγία Γραφή , Παλαιά και Καινή , και απο την εκκλησιαστική ζωή έχουν αντληθεί πανανθρώπινοι συμβολισμοί , μέρος της πανανθρώπινης πολιτιστικής κληρονομιάς . Εάν χαθούν αυτές οι βιωματικές πηγές , αρνούμαστε τον πολιτισμό μας , άν μή τι άλλο .
Δημοσίευση σχολίου