H κωμόπολη-οικισμός Castrignano dei Greci,
βρίσκεται νότια από την πόλη Λέτσε, είναι μία μικρή πόλη της οποίας οι
κάτοικοι μιλούν μια ελληνική διάλεκτο. Χτίστηκε από Κρήτες της μινωικής
εποχής.
Από τον 8ο αιώνα π.Χ., η Σικελία
και η Κάτω Ιταλία αποτέλεσαν το πεδίο μιας εκπληκτικής αποικιακής
δραστηριότητας του αρχαίου Ελληνισμού, του οποίου τα σημάδια και οι
μαρτυρίες παραμένουν ακόμα ζωντανά.
Οι περίφημοι Γκρεκάνοι κατοικούν στις
εννιά κωμοπόλεις και οικισμούς – ζωντανά ιστορικά μνημεία που απλώνονται
νοτίως της πόλης Λέτσε, σε μια περιοχή γνωστή ως Grecia Salentina (Γκρετσία Σαλεντίνα).
Είναι τα Calimera, Castrignano dei Greci, Corigliano d’Otranto, Martano, Martignano, Soleto, Sternatia, Zollino και Melpignano.
Αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν από τους
υπόλοιπους συμπατριώτες τους είναι τα ήθη, τα έθιμα, τα μουσικά
ακούσματα και κυρίως η γλώσσα τους -η γρεκάνικη διάλεκτος- με τους
αρχαϊσμούς, την πλούσια συντακτική πλοκή και τις όμορφες εκφράσεις της.
Είναι μια μοναδική στον κόσμο διάλεκτος που αναδίδει έντονα άρωμα και πολιτισμό αρχαίο ελληνικό.
Πολλοί διακεκριμένοι Ιταλοί και Έλληνες
επιστήμονες ασχολήθηκαν μ’ αυτό το ιδιαίτερο γλωσσικό θέμα καταλήγοντας
ωστόσο σε διάφορες απόψεις.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι σημερινοί
κάτοικοι των ελληνόφωνων χωριών της Απουλίας είναι κατευθείαν απόγονοι
των αρχαίων Ελλήνων, κάποιοι άλλοι ότι κατάγονται από τους Βυζαντινούς
και συνεπώς η ελληνόφωνη διάλεκτος μεταφέρθηκε στην Απουλία μέσα από τις
μεταναστευτικές κινήσεις ελληνικών πληθυσμών (κυρίως της Πελοποννήσου)
που έλαβαν χώρα από τον 6ο έως τον 12ο αιώνα μ.Χ.
Castrignano dei Greci: Από την Κάντια στο Βυζάντιο
Σύμφωνα με την τοπική παράδοση ο οικισμός κτίστηκε από Κρήτες της μινωικής εποχής: το όνομα Καντιώτης (Κάντια / Κρήτη) είναι αρκετά συνηθισμένο μεταξύ των 4.000 κατοίκων του, στοιχείο που φανερώνει έμμεσα την καταγωγή τους.
Εξέχουσα προσωπικότητα του Castrignano dei
Greci υπήρξε ο Ιταλός φιλόλογος Angelo Cotardo. Με όραμα και σθένος,
πρωτοστάτησε σε μια εκστρατεία υπέρ της διάσωσης της ελληνικής
διαλέκτου, την οποία δίδασκε ο ίδιος στα σχολεία της κωμόπολης.
Χάρη στις επίμονες προσπάθειές του,
κατάφερε τελικά να πάρει ειδική άδεια από την ιταλική κυβέρνηση
προκειμένου να διδάσκει τη γρεκάνικη διάλεκτο και στα άλλα χωριά της
περιοχής.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η ελληνική γλώσσα
να παραμείνει ζωντανή στα όρια της Grecia Salentina, ενώ από το 1977
ξεκίνησε να λειτουργεί εδώ το Κέντρο Κοινωνικών Σπουδών, όπου φοιτούν
όσοι επιθυμούν να διδαχτούν τη γλώσσα και να γνωρίσουν τον ελληνικό
πολιτισμό.
1 σχόλιο:
Η ιταλική " ε θ ν ε γ ε ρ σ ί α ",
(το ρισορτζιμέντο-rissorgimento)
δεν μοιαζει καθόλου
με την δική μας...
αφού,
διασπασμένη η ιταλική χερσόνησος σε περίπου επτά κρατίδια
με πολύ δυνατές διαλέκτους τής
λατινικής
και εκ διαμέτρου αντίθετες
πολιτισμικές συνθήκες,
όπου βόρειοι και νότιοι
χωρίζονται από μ έ γ α χάσμα*...
με τούς βόρειους -κομμάτι κάποτε της Αυστρίας (Östeteich)- με αστική
νοοτροπία
να θεωρούν τούς νότιους, υποτιμητικά, "χωριάτες" (τερρόνους)
και με τούς νότιους, να ψάχνουν:
"la nostra grecità"...
ήτοι...
την... "δικιά μας ελληνικότητα"...
με ιδιαίτερα έντονη την αναζήτηση, μεταξύ τών πανεπιστημιακών τών
κλασσικών σπουδών...
έτσι λοιπόν,
αυτές οι μικρές νησίδες ελληνισμού
που έχουν παραμείνει ζωντανές
έως σήμερα
από τις διαχρονικά
μ ε γ ά λ ε ς κοινότητες Ελλήνων
και Ορθοδόξων,
αν τα πράγματα αφήνονταν ελεύθερα,
θα καρποφορούσαν απίστευτα πράγματα
που η "ιστορικη" ...σαλαμοποίηση...
με την σύγχυση που επιφέρει,
επικεντρώνοντας σε δευτερεύοντα
άνευ σημασίας ...ημερομηνιακά...
θεματάκια...
χάνεται η (ξέρετε ποιά) ουσία...!
__________________________
* η συνύπαρξή τους στον...
"εθνικό κορμό"... δεν ήταν ούτε δεδομένη ούτε επιθυμητή...
Δημοσίευση σχολίου