Στην Αλάσκα, ο αέρας σμίλεψε αυτό το μοναχικό δέντρο σε ένα παγωμένο κύμα την ανατολή του ήλιου

 

Αμείλικτος άνεμος, παρασυρόμενο χιόνι, και πάγος στοιβάζονται στρώμα-στρώμα μέχρι τα κλαδιά να μοιάζουν με φτερά φτιαγμένα από παγετό.

Αυτή η απαλή χρυσή λάμψη είναι ο ήλιος που πιάνει κάθε παγωμένο νήμα, μετατρέποντας όλη τη σκηνή σε χειμερινό γλυπτό για λίγες σύντομες στιγμές.

Λύγισα από την καταιγίδα, αλλά ακόμα στέκομαι. Ακόμα το φτάνω.

-------------------