Τό Ἅγιον Ὄρος δέν πρέπει νά μπολιαστεῖ ποτέ μέ κοσμικό φρόνημα...

Ἡμέρα τῶν Φώτων...

Τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν ὑδάτων...

Τῆς κτίσης ὁλάκερης...

Καί ὅμως...

Τούτη τή μέρα, ἐπέλεξε κονδυλοφόρος...

Γιά νά πεῖ, ἐν ὀλίγοις: «Δέν δικαιοῦσθε, διά νά ὁμιλεῖτε»....

Ἀπευθυνόμενος σέ Ἁγιορεῖτες καί εἰδικότερα στόν Γέροντα Εὐθύμιο τῆς Καψάλας, ἀποκαλῶντας τον, μάλιστα, σημαιοφόρο «τοῦ ἀντι-ἐμβολιασμοῦ»... (ΕΔΩ)...

Ἐπειδή διατύπωσε τήν ἄποψή του...

Χωρίς νά ὑποχρεώσει κάποιον (ΕΔΩ)...

Σέ ἀντίθεση μέ ἐκείνους πού ἐπιβάλλουν τίς ὑποχρεωτικότητες, παίρνοντας  ἀνθρώπους στό λαιμό τους...

Ἐκείνους πού ὀφείλουν νά δώσουν λόγο γιά τίς παρενέργειες καί τούς θανάτους ἐξαιτίας τῶν ἐμβολίων...

Ἀλλά γιά αὐτούς, ὁ ἐν λόγῳ κονδυλοφόρος, τηρεῖ σιγή ἰχθύος...

Γιά τούς ἀρχιερεῖς, ἡγουμένους, κλπ, πού ἐκφράζουν μέ πάθος καί φανατισμό τήν ἄποψή τους ὑπέρ τοῦ νέου ἐμβολίου, ἀποκαλῶντας, μάλιστα, σέ κάποιες περιπτώσεις, ὡς παρανοϊκούς, ψυχοπαθεῖς κλπ ὅσους στέκονται ἐπιφυλακτικοί ἔναντί του...για ἐκείνους δέ λέει λέξη...

Συνεπῶς, ὅταν ἐκκλησιαστικοί ἄνδρες συμπλέουν μέ τό ἐξουσιαστικό-κοσμικό ἀφήγημα τοῦ νέου ἐμβολίου, μποροῦν, γιά ἐκεῖνον, νά συμπορεύονται μέ τήν Ἰατρική...

Διαφορετικά, ὑπάρχει πρόβλημα...

Ὁ ἴδιος ὅμως ἀγνοεῖ εὔλογα ἐπιστημονικά ἀντεπιχειρήματα, σχετικά μέ τό μαζικό ἤ ὑποχρεωτικό ἐμβολιασμό, ὅπως τά ἀκόλουθα:

«Ὁ κάθε -μά ὁ κάθε!- συλλογισμός καί ἐπιχειρηματολογία ὑπέρ τοῦ μαζικοῦ ἤ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ (ὅπως κι ἄν διατυπώνεται, συγκροτεῖται καί ὁλοκληρώνεται) ἀναφύεται ἀπό μία συγκεκριμένη παραδοχή. Ἡ κάθε τοποθέτηση, ὅσα ρητορικά σχήματα, ὅσα παχιά λόγια, ὅσες εἰρωνεῖες, ὅσο πάθος, ὅσο συναισθηματισμό, ὅσο χιοῦμορ, ὅση πειθώ κι ἄν μετέρχεται, ἔχει ἕνα ζωτικό θεμέλιο. Ἄνευ αὐτοῦ σβήνει∙ εἶναι ἄκυρη, στρεβλή, ἀστήρικτη, ψεύτικη κι ἐπικίνδυνη.

Ποιά εἶναι ἡ παραδοχή, ποιό τό θεμέλιο; Μά φυσικά το ὅτι τά ἐμβόλια κατά τοῦ συγκεκριμένου ἰοῦ ἀντιπροσωπεύουν την ἀπόλυτα ἤ ἔστω την ἐπαρκῶς ἱκανοποιητική λύση στό πρόβλημά μας.

Ἄν αὐτό τό ἀξίωμα δέν ἰσχύει ὅ,τι ἔχει εἰπωθεῖ καί προτρέπει ἤ ἐξαναγκάζει τόν κάθε πολίτη σέ ἐμβολιασμό ἀντιστρέφεται πλήρως. Γιά παράδειγμα, ἐάν ὁ πολίτης πιστεύει ὅτι τό ἐμβόλιο μπορεῖ νά θέσει τήν ὑγεία του σέ κίνδυνο, τότε τό εὔλογο εἶναι νά μήν τό κάνει καί τό παράλογο νά τό κάνει. Ἐπίσης, ἐπειδή ἀγαπᾶ τόν πλησίον τοῦ «ὡς σεαυτόν», θά εὐχόταν καί ὁ πλησίον τοῦ νά μήν τό κάνει, γιά νά μήν βλαφτεῖ.

Ἑπομένως, το ποιός εἶναι ἀνεύθυνος, παράλογος, σκοταδιστής, ἐγωιστής, ψεκασμένος, ἁμαρτωλός, ἀνεγκέφαλος (καί ἄλλα τέτοια ἀνοίκεια καί φαιδρά πού διατυπώνονται στήν περίπτωση πού ἐξετάζουμε) ἐξαρτᾶται ἀποκλειστικά καί μονοσήμαντα ἀπό ἕνα καί μόνο πρᾶγμα: τήν ἀποτελεσματικότητα καί τήν ἀσφάλεια τῶν συγκεκριμένων ἐμβολίων»

Καί γιά νά δοῦμε ἀκριβῶς, τί σημαίνει κλινική δοκιμή ἑνός νέου ἐμβολίου, παραθέτουμε ἕνα ἀκόμη ἀπόσπασμα:

«Ὅταν μιλᾶμε γιά ἕνα νέο ἐμβόλιο (ἀπέναντι σέ πρωτοεμφανιζόμενο παθογόνο) πού χορηγεῖται γιά πρώτη φορά, αὐτό ὀνομάζεται -καί εἶναι κλινική- δοκιμή. Εἴτε δοκιμάζεται σέ δέκα, εἴτε σέ ἑκατομμύρια, εἶναι κλινική δοκιμή. Ὁ ἀριθμός τῶν ὑποκειμένων τοῦ πειραματισμοῦ δέν ὑποκαθιστᾶ τόν χρόνο τῆς ἀναμονῆς, δηλαδή τῆς διάρκειάς του.

Ἐξ ὁρισμοῦ, ἀφοῦ ἐρευνᾶς δέν γνωρίζεις τά ἀποτελέσματα τοῦ πειραματισμοῦ σοῦ (ἐκτός ἄν εἶσαι προφήτης).

Ἡ ὀρθή ἐρευνητική μεθοδολογία (κι αὐτή ἡ ρημάδα ἡ κοινή λογική) ἐπιτάσσει («διά ροπάλου») τήν πλήρη καταγραφή τῶν παθολογιῶν πού ἀναπτύχθηκαν στά ὑποκείμενα μετά τή χορήγηση, γιά νά ἀκολουθήσει ἡ στατιστική ἀνάλυση τῶν καταγραφῶν αὐτῶν. Ἔτσι θά ἐντοπιστοῦν στατιστικῶς σημαντικοί συσχετισμοί καί -ἑπομένως- θά ἐξαχθοῦν ἀσφαλῆ συμπεράσματα.

Διάβασα τήν ἐπώνυμη μαρτυρία ἑνός ἄτυχου νέου πού ἐμφάνισε κάποια σοβαρή πάθηση μετά ἀπό τόν ἐμβολιασμό του. Γράφει γιά τούς γιατρούς πού τόν ἐξέτασαν: «Αὐτό πού δέν ἔχουν πεῖ σίγουρα πάντως εἶναι ὅτι μπορεῖ νά ὀφείλεται στό ἐμβόλιο! Δέν ἔχει βρεθεῖ τέτοια παρενέργεια στό ἐμβόλιο. Τό ἀποκλείουμε, καθώς θά εἶχαν βρεθεῖ παρόμοια περιστατικά μέ τό δικό σου, πρᾶγμα πού δέν ἔχει συμβεῖ ἕως τώρα».

Μέ αὐτές τίς ἀντιλήψεις... «ἐνθάδε κεῖται» καί «κηδεύομεν σήμερον» τήν ἄλφα-βῆτα τῆς βιολογικῆς-ἰατρικῆς ἔρευνας. Πρόκειται γιά ξεκάθαρη μεροληψία (bias) στήν καταγραφή ἀποτελεσμάτων.

Ἡ ἔκταση τῆς κάκιστης αὐτῆς ἐρευνητικῆς πρακτικῆς στή χώρα μας φαίνεται πώς εἶναι ἐκτεταμένη. Δέν βγάζει κίτρινες ὁ διαιτητής καί τό παιχνίδι γίνηκε κλωτσοπατινάδα» 

Μέσα, λοιπόν, ἀπό ἕνα κείμενο πλήρως ἀντιφατικό, ὅπως αὐτό τοῦ κονδυλοφόρου, πού προαναφέραμε ἀρχικῶς...

Τό ὁποῖο ἀπό τή μία πλευρά προτείνει: «οἱ ἀνεμβολίαστοι νά ἀπαγορεύεται νά μποῦν στό Ὄρος». ..

Καί ἀπό τήν ἄλλη ρωτᾶ: «Τί δουλειά εἶχε ἡ Ἐκκλησία νά ἀναμιχθεί μέ τήν ἰατρική; Ἡ θεολογία καί ὁ μοναχισμός  μέ τούς ἐμβολιασμούς;»...

Καταλαβαίνει καθένας τήν ἐξουσιαστικότητα τῆς ὑποχρεωτικότητας...

Πού δρῶντας, ὡς ὁδοστρωτῆρας, ἰσοπεδώνει κάθε διαφορετική ἄποψη...

Προκειμένου νά ἐπιβάλλει τή δική της...

Καταλήγοντας, θέλουμε, νά ὑπογραμμίσουμε, πώς ἅγιοι ὑπάρχουν σέ κάθε ἐποχή. Φυσικά καί σήμερα. Καί ἐντός τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Νήπιοι ὡς πρός τήν κακία, ἀλλά  οὐδέποτε ὡς πρός τό πνεῦμα. Τό ἀντίθετο ὑποστήριζαν οἱ ἐνάντιοι στόν Ἡσυχασμό τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Αὐτό πρέπει νά ἐννοήσει καί ὁ συγκεκριμένος κονδυλοφόρος, γενόμενος ταπεινά μαθητής καί ὄχι ὑπερφίαλος νομοδιδάσκαλος τῶν οἰκιστῶν τῆς ἐρήμου...

Καί νά μήν ξεχνᾶ ὅτι Ἔφορος, Προστάτης καί Ἡγουμένη του Ἄθωνα εἶναι ἡ Παναγία. Ἡ κατάφαση τῆς ὁποίας στό μήνυμα τοῦ Ἀρχαγγέλου, γιά τήν ἐνσάρκωση τοῦ Χριστοῦ, κατάργησε κάθε εἴδους ὑποχρεωτικότητα...

Ὡς ἐκ τούτου, τό Ἅγιον Ὄρος δέν πρέπει νά μπολιαστεῖ ποτέ μέ κοσμικό φρόνημα...

Ἀναστάσιος Ὀμ. Πολυχρονιάδης