και οι κολώνες
που τα σύνεφα κρατουν
σκορπουν κομμάτια
και κάπου βρέχει...
κρύβεις μια τρέλλα
επιθυμία του κενου
κι ο σχοινοβάτης
που το χώμα δεν κοιτα
φωνάζει, έλα
κι εδω νυχτώνει...
ξεχνας μια λέξη
ορθογραφία της φωτιας
και η αλήθεια
που φοβάσαι ν' αγαπας
θα σε αντέξει
και πλησιάζεις...
παίζεις μια νότα
φυγης αιτία
κι η ιστορία
σε ξυπνάει μεθυστικα
στα γεγονότα
κι εγω σε ψάχνω...
στέλνεις λουλούδι
συνυφασμένη φυλακη
και το φιλι
παιδί του Αιόλου στο πανι
κάνω τραγούδι
και πλησιάζω...
Ενυδρείον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου