Ὁ ἄρτος, ὁ οἶνος, ὁ τρόπος

 

 

Ὅταν λοιπὸν ὁ Χριστὸς προσφέρεται ὡς ἄρτος,
δὲν µεταβάλλει τὴν οὐσία τοῦ ἄρτου
ἀλλὰ τὴν «οἰκονοµία» του.

Ἡ ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ ἦταν παθητή,
ἦταν ὅµως ἕνα µὲ τὴ θεότητα,
γι’ αὐτὸ καὶ δὲν µποροῦσε νὰ κρατηθεῖ ἀπὸ τὸν θάνατο.

Καὶ ὅπως τὸ σῶµα Του πέθανε καὶ ἀναστήθηκε,
ἀφοῦ ἡ θεότητα ποτὲ δὲν τὸ ἐγκατέλειψε,
ἔτσι κι ἐµεῖς λαµβάνοντας τὸν ἄρτο-σῶµα
προγευόµεθα τὴν ἀνάσταση.

Ὅπως ὁ Χριστὸς πάσχει ὡς ἄνθρωπος καὶ ἐνεργεῖ ὡς Θεός,
ἔτσι καὶ ὁ ἄρτος-Χριστὸς µπορεῖ µὲν νὰ «πάσχει»
ἀλλὰ ἐνεργεῖ σὲ µᾶς ὡς ἄκτιστη θεότητα,
καθὼς ἐξηγεῖ ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας.

Ἅγιον εἶναι τὸ σῶµα τοῦ Χριστοῦ
καὶ ἔχει δύναµη νὰ νικᾶ κάθε νόσο.
Ἦταν καὶ εἶναι Ἅγιο,
ὄχι ἁπλῶς ὡς σάρκα µὲ τὶς φυσικές της ἰδιότητες,
ἀλλὰ ὡς ναὸς τοῦ ἐνοικοῦντος Θεοῦ Λόγου,
ὁ Ὁποῖος ἁγιάζει µὲ τὸ Πνεῦµα Του τὴ σάρκα.

Ἱερομονάχου Χρυσοστόμου Κουτλουμουσιανοῦ