Μια μπόρα είναι κι αυτή και θα περάσει… Η μπόρα φέρνει και βροχή, η οποία καθαρίζει την ατμόσφαιρα και πλένει τον τόπο, και βοηθάει για την βλάστηση. Θα γίνει καλό ξεκαθάρισμα και οι πιστοί θα γίνουν πιο πιστοί.. Οι άνθρωποι θα αναγκαστούν να καταφύγουν στον Θεό.

 Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης – Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

«Μείνον μεθ’ ημών, η ημετέρα παράκλησις, το μόνον επί γης ημών παραμύθιον. Μη εάσης ημάς ορφανούς, Μήτερ…».

Ομιλία
Περί εσπερίου κλαυθμού και ορθρινής αγαλλιάσεως
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«Το εσπέρας αυλισθήσεται κλαυθμός και εν τω πρωΐ αγαλλίασις» (Ψαλμός 29: 6).

Ο Θεός επιτιμά και ο Θεός πάλι ευδοκεί σε αγαλλίαση. Μία σκέψη μετανοίας μας αρκεί για να κατευνάσει την οργή του Θεού· διότι ο Θεός δεν οργίζεται με τους ανθρώπους όπως οργίζεται ένας που εχθρεύεται, αλλά η οργή Του προς τους ανθρώπους είναι όπως του πατέρα προς τα παιδιά του. Η οργή Του είναι στιγμιαία ενώ το έλεός Του άπειρο και αιώνιο. Εάν ο Θεός σε επιτίμησε το βράδυ, ορθρίζοντας όμως το πρωΐ θα σε κάνει να αγάλλεσαι: στην οργή Του και στο έλεός Του οι άνθρωποι Τον γνωρίζουν καλύτερα.

Ω αδελφοί μου, εάν οι άνθρωποι γνώριζαν διαρκώς και αναγνώριζαν τον Θεό ως τον Ποιητή κάθε αγαθού, ως Αγαθοποιό, δεν θα Τον γνώριζαν ποτέ ως Κριτή ο οποίος επιτιμά. Ο Θεός ευαρεστείται περισσότερο όταν Τον αναγνωρίζουμε στο έλεός Του μάλλον, παρά στην οργή Του! Ωστόσο υπάρχουν και άνθρωποι εξαιρετικά αγνώμονες και άφρονες, οι οποίοι ποτέ δεν θυμούνται τον Θεό, όταν δείχνει το έλεός Του• απεναντίας Τον θυμούνται όταν τους επιτιμά και τους νουθετεί μέσα από αρρώστιες, θανάτους αγαπημένων, αποτυχίες και ονειδισμούς, φωτιές, ξίφη, σεισμούς, πλημμύρες, και πλήθος άλλων τιμωριών, με τις οποίες ο Θεός φρονηματίζει «δια της ράβδου» όσους δεν αφυπνίστηκαν, υπενθυμίζει στους αγνώμονες την παρουσία Του, φέρνει σε συναίσθηση τους σφάλλοντες και υπενθυμίζει σε όλους ότι Αυτός είναι ο Δημιουργός και Κύριος, ο Δωρεοδότης και ο Κριτής.

«Το εσπέρας αυλισθήσεται κλαυθμός και εν τω πρωΐ άγαλλίασις». Τα λόγια αυτά σημαίνουν επίσης ότι το βράδυ είναι για δάκρυα και προσευχή, μετάνοια και θεία περισυλλογή. Το βράδυ ενδείκνυται ιδιαιτέρως για τη μετάνοια· και δεν υπάρχει αληθινή μετάνοια χωρίς δάκρυα. Το βράδυ ο άνθρωπος αναλογίζεται ανεμπόδιστα τα λόγια, τα έργα και τις σκέψεις του• και μετανιώνει για όλα όσα έχει κάνει ενάντια στον νόμο του Θεού.

Αν ένας άνθρωπος κλαίει με δάκρυα μετανοίας το βράδυ, κατά τη διάρκεια της ημέρας θα αγάλλεται. Θα ευφραίνεται αγαλλόμενος σαν αρτιγέννητο βρέφος, όπως αυτός που λούστηκε και ξεπλύθηκε και ανακουφίστηκε από τον ζυγό της αμαρτίας. Αν όμως περνά το βράδυ μέσα στην αμαρτία και το ξέφρενο γλεντοκόπι, τότε ξημερώνει γι’ αυτόν μια μέρα γεμάτη δάκρυα θλίψεως.

Κύριε Ιησού Χριστέ, Σωτήρα και Διδάσκαλέ μας, επιτίμησέ μας, αλλά συγχώρησέ μας, συνέτισε και σώσε μας.

Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, εις τους αιώνας των αιώνων
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδος»-Οκτώβριος, εκδ. Άθως)

***

Όταν δυναμώνει η παγωνιά, τότε οι άνθρωποι θυμούνται τον Ήλιο…
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Πόσοι και πόσοι άνθρωποι υπάρχουν, που κάνουν τη δουλειά τους με το φως του ηλίου από το πρωί μέχρι το σούρουπο, χωρίς να κοιτάξουν καν τον Ήλιο, χωρίς να αισθανθούν τον Ήλιο, χωρίς να σκεφθούν ούτε με μία σκέψη τον Ήλιο!
Πόσοι και πόσοι άνθρωποι υπάρχουν, που περνούν τη ζωή τους με το φως, τη δύναμη και τη βοήθεια του Θεού, χωρίς να κοιτάξουν καν τον Θεό, χωρίς να σκεφθούν ούτε με μία σκέψη τον Θεό!
Και ο Ήλιος σιωπά χωρίς θυμό και συνεχίζει να φέγγει ασταμάτητα. Και ο Θεός σιωπά χωρίς θυμό και συνεχίζει να βοηθά ασταμάτητα.
Όμως όταν γίνεται σκοτάδι, όταν πέσει ομίχλη, όταν δυναμώνει η παγωνιά, τότε οι άνθρωποι θυμούνται τον Ήλιο, στρέφονται προς τον Ήλιο, επαινούν τον Ήλιο. αναστενάζουν για τον Ήλιο.
Έτσι και όταν γίνονται συμφορές, ανέχεια, βάσανα αβοήθητα και στενά αδιέξοδα, οι άνθρωποι θυμούνται το Θεό, στρέφονται προς το Θεό, δοξάζουν το Θεό, αναστενάζουν για το Θεό.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Στοχασμοί περί καλού και κακού») 

Ένας πατήρ ερώτησε τον Γέροντα Κλεόπα Ηλίε: «Τι θα γίνει Γέροντα, μετά την αναχώρησή σου προς τον Κύριο; Και εκείνος απήντησε: «Θα έλθουν δυνατότερα κρύα και σκληρές παγωνιές».

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Πράγματι ο Γέροντας μας έλεγε, εμένα προσωπικά μου έλεγε, ότι θα ‘ρθούνε δύσκολα χρόνια, αλλά στις μέρες μας πέφτει ένα κόσκινο και οι άνθρωποι παίρνουνε τα άκρα. Και αυτοί που πιστεύουνε θα πιστεύουνε πολύ και θα πηγαίνουνε στην Εκκλησία, θα εξομολογούνται κτλ. και οι άλλοι θα απομακρυνθούνε από την Εκκλησία και θα είναι τελείως αδιάφοροι. Οι χλιαροί δηλαδή, αυτοί που βρίσκονταν στο μέσο, θα εξαφανιστούν. Στις μέρες μας, λέει, πέφτει μεγάλο κόσκινο. Είχε όμως αισιοδοξία γι’ αυτά τα πράγματα, γιατί έλεγε ότι μέσα στον Ελληνικό λαό υπάρχει ένα γερό λείμμα, μία γερή μαγιά, η οποία θα βοηθήσει να περάσουμε αυτά τα δύσκολα χρόνια αλλά και να μεγαλουργήσει η Ελλάδα. …Με προειδοποιούσε και μου έλεγε, θα ‘ρθούνε δύσκολα χρόνια και πρέπει να προετοιμαζόμαστε και καλύτερη προετοιμασία θεωρούσε την πνευματική ζωή. Θα παρασυρθούν πολλοί. Μόνο αυτοί που είναι καλά δεμένοι με την Εκκλησία και τα Μυστήρια, μόνο αυτοί θ’ αντέξουν. Να κοινωνάς, να προσεύχεσαι, να ζεις πνευματικά. Αυτό το θεωρούσε το πάνω απ’ όλα. 

 (Απόσπασμα ομιλίας του κ. Αθανασίου Ρακοβαλή )

iconandlight