Από κάμπους και βουνά από λίμνες κι από δάση βάδισα για να σε βρω, η καρδιά μου πριν γεράσει Να σε βρω και να σε χάσω να με αλλάξω, να σου μοιάσω, μόνο τότε θα ησυχάσω Από δρόμους σκοτεινούς και σοκάκια ξεχασμένα βάδισα για να σε δω, μα τα χέρια μου δεμένα Είχα την καρδιά στο στόμα και τα πόδια μου στο χώμα πόσο θα κρατήσει ακόμα;
Ε,ε,ε,ε ταξίδι για να σε βρω Ο,ο,ο,ο φωνάζω για να μ' ακούσεις
Από χώρες μακρινές από πόλεις στοιχειωμένες από τον ωκεανό κι από φυλακές κλεισμένες Είχα την αυγή σημάδι όταν έπεφτε σκοτάδι κι όλα αυτά για ένα χάδι
Ε,ε,ε,ε ταξίδι για να σε βρω Ο,ο,ο,ο φωνάζω για να μ' ακούσεις
Πέρασε πολύς καιρός κι έχω αρχίσει να φοβάμαι πως σε δάση και βουνά μονάχος μου θα κοιμάμαι Έτσι, σε λιμάνι δένω με το φως μου αναμμένο, πάντα θα σε περιμένω
Λεωνιδας Μπαλαφας
1 σχόλιο:
Το λέει η καρδιά του...
άλλωστε είπαμε...η Ρωμηοσύνη...
ανθεί...και φερει
κι άλλο...!
Δημοσίευση σχολίου