"Καλήν εσπέραν, άνθρωπε"

 Καλήν εσπέραν, άρχοντες κι αρχίζει ο διωγμός σας. Πάνω στη θεία Γέννηση, θα μπουν στο αρχοντικό σας. Φόβος πλανάται σήμερον εις των βουβών τη πόλη. Οι πονηροί αγάλλονται πενθεί η φύσις όλη. 

 Καλήν εσπέραν, άνθρωπε⋅ απόψε που δικάζεται ο στοχασμός σου, φυλακή έγινε το αρχοντικό σου. Οι μακελάρηδες πουλάνε το θάνατο παντού. Της νιότης σου οι μάγοι έχασαν το άστρο του ουρανού. Καλήν εσπέραν, άνθρωπε, φύτρα του πόνου, της αλήθειας πρεσβευτή κι ενός λόγου νοσογόνου. Παροπλισμένη δύναμη της Μνημοσύνης, τροβαδούρε της αγάπης, κεραστή της οδύνης. Η γέννα που περιμένεις να σε φτερώσει, θα σε στοιχειώσει, άπλερε, θα σε σταχτώσει. Άλλο ένα δώρο από το νεκρομάντη σου. Στα ψηλά δε θα βρεις ποτέ το αγνάντι σου. Ειρωνευόσουν σε κάθε κατηγόρια μας, σε κάθε βέβαιο και πικρό καημό της φτώχειας μας. Χαμοπετούσες στο άδικο, κατήγορος αδιάκοπος. Αναβαθμίστηκες, ο ανέπαφος είσαι άνθρωπος. Αυτοέγκλειστος, συμμορφωμένος μύστης και τούτο άξιον εστί, η των ποιμένων πίστις. Της νιότης μας οι μάγοι, της λογικής γίναν ταγοί. Άστρον λαμπρό, κάπου αλλού τους οδηγεί. 

 Καλήν εσπέραν, άνθρωπε αν είναι ο ορισμός σου, φόβου τη μαύρη γέννηση να πω στο αρχοντικό σου. 

 Καλήν εσπέραν, άνθρωπε, αρχίζει ο διωγμός σου. Απόψε που δικάζεται ο στοχασμός σου, βρήκε, απάγκιασε ο φόβος μες στο μυαλό σου. Φυλακή έγινε το αρχοντικό σου. Οι μακελάρηδες πουλάνε το θάνατο παντού. Πιο δυνατό είναι το ψέμα απ’ την κραυγή του κεραυνού. Της λογικής η κόγχη, λάβωσε βαριά το νου. Της νιότης σου οι μάγοι έχασαν το άστρο του ουρανού. 

  Πόσο ανούσια πια η διαδρομή σου, στη νέα σου κανονικότητα, άντε βυθίσου, Αφήσου στη λογική του παραλογισμού σου, ο πάσχων νους σου, διαίρει και βασίλευε, το ατού σου. Στην ατζέντα περιλαμβάνονται οδηγίες γι’ αυτό αχνοφέγγουνε στα μάτια σου οι μεσσίες. Θα σε παιδέψω⋅ όσα αρνήθηκες, θα τα γυρέψω. Όσα ημερεύουν μέσα σου, θα τ’ αγριέψω. Καλήν εσπέρα, άνθρωπε! Ποιος είναι ο προορισμός σου; Είναι ο μισθός σου, o βασιλεύς των οργασμών σου; Τι έχεις μπρος σου; Κι έχεις το μίσος πλοηγό σου. Αν φεγγάρι είσαι ορφανό, πού είναι το φως σου; Δυστυχώς, είμαι αδερφός σου. Μόνο που εγώ βλέπω το αστέρι, κι αν χρειαστεί θα ξαναβγάλω το μαχαίρι. Προτιμώ να ‘μαι μάγος που ψάχνει αλόγων φάτνη Παρά να με κολακεύουν της ντροπής οι Δραγουμάνοι. 

 Καλήν εσπέραν, άνθρωπε, αρχίζει ο διωγμός σου. Απόψε που δικάζεται ο στοχασμός σου, βρήκε, απάγκιασε ο φόβος μες στο μυαλό σου. Φυλακή έγινε το αρχοντικό σου. Οι μακελάρηδες πουλάνε το θάνατο παντού. Πιο δυνατό είναι το ψέμα απ’ την κραυγή του κεραυνού. Της λογικής η κόγχη, λάβωσε βαριά το νου. Της νιότης σου οι μάγοι έχασαν το άστρο του ουρανού. 

 Φόβος πλανάται σήμερον εις των βουβών τη πόλη, οι πονηροί αγάλλονται, πενθεί η φύσις όλη.