Μια θάλασσα αντιθέσεων με αποτέλεσμα ένα μαγικό δίωρο.

Από την μία έχεις την Ελληνίδου με μια σπάνια, καθαρή, πρίμα φωνή που θυμίζει μεγάλες παλιές τραγουδίστριες. Από την άλλη την Καραπατάκη με πιο μπάσα ερωτική φωνή που φλερτάρει με τον λυγμό σε κάθε γύρισμα. Το μπουζούκι με πενιά στακάτη, καθαρή και το βιολί μελωδικό και ρομαντικό με την οκτάβα του. Η κιθάρα δεν αφήνει δευτερόλεπτο άδειο, κανονικό κέντημα και τα κρουστά λιτά και όσο πρέπει για να τα κρατούν όλα δεμένα άψογα μεταξύ τους.