Προσευχή μετανοίας Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου
«Αμαρτήσαμε, Κύριε, ανομήσαμε, ασεβήσαμε.
Λησμονήσαμε τις εντολές σου και πορευθήκαμε σύμφωνα με τη δική μας πονηρή σκέψη.
Συμπεριφερθήκαμε ανάξια προς την κλήση μας και προς το Ευαγγέλιο του Χριστού σου.
Περιφρονήσαμε τη θεία Του συγκατάβαση και τα άγια παθήματά Του, που για χάρη μας υπέμεινε.
Ντροπιαστήκαμε μπροστά στον αγαπητό σου Υιό. Κλήρος και λαός απομακρυνθήκαμε από κοντά σου και όλοι βρισκόμαστε μακριά από Σένα. Όλοι παρεκτραπήκαμε, ναι, όλοι, και γίναμε ανάξιοι. Κανένας μας, μα ούτε ένας δεν εφαρμόζει δικαιοσύνη και δεν αποφασίζει δίκαια.
Αποδειχθήκαμε ανάξιοι της ευσπλαχνίας σου και της φιλανθρωπίας σου και της στοργικής σου αγάπης, Θεέ μας, εξαιτίας της κακίας και της πονηρίας μας που εκδηλώθηκε στα καθημερινά μας έργα και στις συνήθειές μας Συ είσαι γεμάτος αγάπη και αγαθότητα, αλλά εμείς γίναμε παραβάτες του νόμου σου.
Συ είσαι μακρόθυμος, αλλά εμείς άξιοι για πολλές τιμωρίες. Γνωρίζουμε την αγαθότητά σου, μολονότι εξακολουθούμε να φερόμαστε ασύνετα. Λίγο μας έχεις τιμωρήσει σε σύγκριση με το πλήθος των αμαρτιών μας.
Συ εμπνέεις φόβο, και ποιός μπορεί να αντισταθεί στη δύναμή σου; Εάν θελήσεις να φανερώσεις τη δύναμή σου, τρόμος θα καταλάβει ακόμη και τα όρη. Αλλά και στο μέγεθος της δυνάμεώς σου ποιός ποτέ θα έχει το θάρρος να αντιπαραταχθεί;
Εάν κλείσεις τον ουρανό, ποιός μπορεί να τον ανοίξει; Και αν ανοίξεις τους καταρράκτες σου, ποιός θα βρεθεί να τους συγκρατήσει; Πολύ εύκολο είναι σε Σένα να κάνεις σε μια στιγμή τον πλούσιο ζητιάνο και τον φτωχό πλούσιο, να δώσεις ζωή σ’ όποιον δεν έχει και να οδηγήσεις στον θάνατο αυτό που είναι γεμάτος υγεία, να πατάξεις με ασθένεια, αλλά και να θεραπεύσεις. Και μόνο να θελήσεις κάτι, αυτό έχει γίνει κιόλας πράξη τελειωμένη Κάνε, Κύριε, να κοπάσει η οργή σου.
Δώσε άφεση, Κύριε, συγχώρησε, Κύριε. Μη μας καταδικάσεις ολοκληρωτικά για τις ανομίες μας. Είμαστε και μεις λαός σου και γνήσιοι κληρονόμοι σου. Γι’ αυτό τιμώρησέ μας, αλλά με επιείκια και αγάπη και όχι με τον θυμό σου. Αμήν».
2 σχόλια:
Ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠσεβήσαμεν,
ὅτι ἐπελαθόμεθα τῶν ἐντολῶν σου,
καί ὀπίσω τῆς διανοίας ἡμῶν τῆς πονηρᾶς ἐπορεύθημεν·
ὅτι ἀναξίως τῆς κλήσεως καί τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ σου πεπολιτεύμεθα,
καί τῶν ἁγίων αὐτοῦ παθημάτων, καί τῆς ὑπέρ ἡμῶν κενώσεως·
ὅτι ἐγενήθημεν ὄνειδος τῷ ἀγαπητῷ σου.
Ἱερεύς καί λαός ἐξέστημεν ἐπί τό αὐτό·
πάντες ἐξεκλίναμεν, ἅμα ἠχρειώθημεν.
Οὐκ ἔστι ποιῶν κρῖμα καί δικαιοσύνην,
οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός.
Ἀπεκλείσαμεν τούς οἰκτιρμούς σου, καί τήν φιλανθρωπίαν σου,
καί σπλάγχνα ἐλέους Θεοῦ ἡμῶν, διά τήν κακίαν ἡμῶν,
καί τήν πονηρίαν τῶν ἐπιτηδευμάτων ἡμῶν, μεθ᾿ ἧς ἀνεστράφημεν.
Σύ χρηστός, ἀλλ᾿ ἡμεῖς ἠνομήσαμεν·
σύ μακρόθυμος, ἀλλ᾿ ἡμεῖς πληγῶν ἄξιοι.
Γινώσκομέν σου τήν ἀγαθότητα, καίπερ ἀσυνετοῦντες·
ὀλίγα ὧν ἡμάρτομεν μεμαστιγώμεθα.
Σὺ φοβερός, καὶ τίς ἀντιστήσεταί σοι;
τρόμος λήψεται ἀπὸ σοῦ ὄρη,
καὶ μεγέθει βραχίονός σου τίς ἀντερίσει;
Ἐὰν κλείσῃς τὸν οὐρανὸν, τίς ἀνοίξει;
καὶ ἐὰν λύσῃς τοὺς καταῤῥάκτας σου, τίς συνέξει;
Κοῦφον ἐν ὀφθαλμοῖς σου πτωχίσαι καὶ πλουτίσαι,
ζωῶσαι καὶ θανατῶσαι, πατάξαι καὶ ἰάσασθαι·
καὶ τὸ θελῆσαί σου, πρᾶξίς ἐστι συντετελεσμένη.
Σὺ ὠργίσθης, καὶ ἡμεῖς ἡμάρτομεν,
λέγει τις τῶν πάλαι ἀνθομολογούμενος.
Ἐμοὶ δὲ καὶ τὸ ἐναντίον καιρὸς εἰπεῖν·
Ἡμεῖς ἡμάρτομεν, καὶ σὺ ὠργίσθης·
διὰ τοῦτο ἐγενήθημεν ὄνειδος τοῖς γείτοσιν ἡμῶν.
Ἀπέστρεψας τὸ πρόσωπόν σου, καὶ ἀτιμίας ἐπλήσθημεν.
Ἀλλὰ κόπασον, Κύριε· ἄνες, Κύριε· ἱλάσθητι, Κύριε·
μὴ παραδῷς ἡμᾶς εἰς τέλος διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν,
μηδὲ διὰ τῶν ἡμετέρων παιδεύσῃς ἄλλους μαστίγων,
ἐνὸν ἡμᾶς διὰ τῆς ἑτέρων βασάνου σωφρονισθῆναι·
τίνων τούτων; Ἐθνῶν τῶν οὐ γινωσκόντων σε,
καὶ βασιλειῶν, αἳ τῷ σῷ κράτει οὐχ ὑπετάγησαν.
Ἡμεῖς δὲ λαός σου, Κύριε, καὶ ῥάβδος κληρονομίας σου.
Διὰ τοῦτο παίδευσον ἡμᾶς, πλὴν ἐν χρηστότητι,
καὶ μὴ ἐν τῷ θυμῷ σου.
Απόσπασμα από τον ΙΕ΄Λόγο του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.,
Το οποίο είναι μια παραλλαγή του ύμνου των τριών παίδων εν κάμινο.
Δημοσίευση σχολίου