Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2021

Φθινοπώριασε

Μπορεί να είναι ασπρόμαυρη εικόνα ένα ή περισσότερα άτομα, φύση, ουρανός και δέντρο

Ποιος το περίμενε λοιπόν
να γίνουμε ένα παρελθόν
και όλα τα χρώματα σκοτάδι
και η αλύρα στα μαλλιά να γίνει άδεια αγκαλιά
στην άμμο ακόμα ένα σημάδι
Και ότι ήθελα κοντα να ρθει
δεν λέει με τίποτα να βγει
είναι φεγγάρι τρομαγμένο
με έκλεισες μέσα σου εκεί
σένα κορμί μια φυλακή
να δραπετεύσω περιμένω
Φθινοπώριασε ο άνεμος σε πήρε
φθινοπώριασε
και απ' την καρδιά σου η αγάπη μου ξεθώριασε
σκοτείνιασε μπροστά μου ο ουρανός
Κιτρινίσανε του έρωτα τα φύλλα
κιτρινίσανε
στο χώμα απλά να πέσω με αφήσανε
να πίνω απ' τη βροχή σου ο τρελός
Ποιος το περίμενε που λες
πως θα άφηνε τέτοιες πληγές
η νύχτα όταν ξημερώνει
και πάνω που ήμασταν εμείς οι νικητές της διαδρομής
τώρα κοιτάζουμε την σκόνη
Φθινοπώριασε ο άνεμος σε πήρε
φθινοπώριασε
και απ' την καρδιά σου η αγάπη μου ξεθώριασε
σκοτείνιασε μπροστά μου ο ουρανός
Κιτρινίσανε του έρωτα τα φύλλα κιτρινίσανε
στο χώμα απλά να πέσω με αφήσανε
να πίνω απ' τη βροχή σου ο τρελός
Φθινοπώριασε ο άνεμος σε πήρε φθινοπώριασε
και απ την καρδία σου η αγάπη μου ξεθώριασε
σκοτείνιασε μπράστα μου ο ουρανός
Κιτρινίσανε του έρωτα τα φύλλα κιτρινίσανε
στο χώμα απλά να πέσω με αφήσανε
να πίνω απ τη βροχή σου ο τρελός
 
 

1 σχόλιο:

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

...μάταιοι έρωτες...

κρεμασμένοι
στών α ι σ θ ή σ ε ω ν την πιό μεγάλη πλάνη...

και με την
σ υ ν έ ρ γ ε ι α
ενός λ ο γ ι σ μ ο ύ
εφιάλτη,
ενός μηδήσαντος προδότη
να μπαινοβγαίνει
ύπουλα

στου Ν ο ύ μας
το αφρούρητο το οχυρό
το αφημένο στά χέρια
τού δυνάστη μας...!

...

...ως πότε...;