Ο λεγάμενος

Καί πάλι ὁ ἐκ Καλαμάτας λεβεντονιός, σέ δεύτερο φονικό χτύπημα μέσα σέ λίγες μέρες (καί ἡ κόντρα μέ τόν personal ὑμνογράφο τοῦ Μαρινάκη διεξάγεται κυριολεκτικά στῆθος μέ στῆθος πιά). 

 

Τώρα ὁ λεγάμενος βγῆκε σέ σεσημασμένο ἀρχιφιλελέδικο διαδικτυακό σαβουρότοπο καί μέσα σέ πρωτοφανῶς (ἀκόμη καί γιά τον ἴδιο) δαιμονικό παραλήρημα σάλπισε μήνυμα ἀντίστασης ἀπέναντι στό κίνημα, λέει, τῶν ἀντιεμβολιαστῶν πού…διχάζει καί τορπιλίζει τήν ἑλληνική κοινωνία! Και ἐπειδή οἱ πιο πολλοί τώρα θά πεῖτε ὅτι λέω ψέμματα καί ὅτι δέν γίνεται νά εἰπώθηκαν τέτοια πράματα ἀκόμη καί ἀπό αὐτόν, μεταφέρω αὐτούσιες τίς λέξεις του:

«…ένα μεγάλο ποσοστό ανεμβολιαστών προέρχονται από ιδεολογικοποιημένες κοινωνικές ομάδες οι οποίες διαμορφώνουν έναν μανδύα συνωμοσίας με θρησκοληπτικές μάλιστα κατ’ επίφασιν αποχρώσεις και ακραίες πεποιθήσεις υπερσυντηρητισμού (ακραίων δεξιών και ακραίων αριστερών), με σκοπούς ωφελιμιστικούς, προσβλέποντας στη διαμόρφωση ή ενίσχυση ενός πολιτικο-θρησκευτικού μορφώματος το οποίο θα καλύψει ένα πολιτικό «κενό» στην παγκόσμια κοινωνία ή θα δημιουργήσει ένα νέο μόρφωμα. Στη συγκρότηση αυτού του μορφώματος συντελούν προπαγανδιστικά διάφορα fake news, με σύνθημα την αμφισβήτηση της πανδημίας…και της εφαρμογής του εμβολιασμού...

Η διαμόρφωση του συγκεκριμένου υπερσυντηρητικού ακραίου πολιτικο-θρησκευτικού μορφώματος φαίνεται ότι εξυφαίνεται από καιρό, απλά μέχρι τώρα αναζητούσε αφενός τον τρόπο εμφάνισής του κοινωνικά και αφετέρου το ιδεολογικό του αφήγημα, το οποίο θα αποτελούσε και το προπαγανδιστικό όχημά του προκειμένου να διαδοθεί μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Για την υλοποίηση των σκοπών του φαίνεται ότι η πανδημία του κορονοϊού ήταν η μεγάλη ευκαιρία.

Ο φόβος για το μέλλον είναι χρήσιμος για την καθοδήγηση και η ανασφάλεια για τη χειραγώγηση του ανθρώπου, ως μονάδα αλλά και ως σύνολο, έλειπε όμως το μέσο με το οποίο θα επιτυγχάνετο όχι μόνο η προβολή του παραπάνω μορφώματος, αλλά και το ιδεολογικό όχημα. Πώς δηλαδή θα διασπούσε την κοινωνική συνοχή και ενότητα; Ήταν ανάγκη λοιπόν να αναζητηθεί ένα μέσο διάσπασης. Η άρνηση στο εμβόλιο ήταν το κατάλληλο σύνθημα. Με πολιορκητική ακίδα την άρνηση στο εμβόλιο, η παγκόσμια και η ελληνική κοινότητα οδηγείται πλέον σε μία πόλωση.

Με επιχείρημα την αναποτελεσματικότητα δήθεν των εμβολίων και τη συνωμοσιολογική θρησκόληπτη ιδεολογία ξεκινά η δόμηση ενός νέου υπερσυντηρητικού μορφώματος, το οποίο επενδύει στη διάσπαση της κοινωνικής συνοχής και ενότητας…

Νομίζω ότι πρέπει με σοβαρότητα πλέον να προβληματιστούμε για το τι εξυφαίνεται στην ελληνική κοινωνία, γιατί το εύκολο στον Έλληνα είναι να οδηγηθεί εξαιτίας ενός ιδεολογήματος άκριτα σε έναν διχασμό... Πρέπει οι πάντες να αφυπνιστούμε και να αντισταθούμε, τόσο ο πνευματικός κόσμος της χώρας όσο και τα δημοκρατικά κόμματα και σχήματα του κοινοβουλίου και της ελληνικής κοινωνίας, ώστε να αποτραπούν και να μην δημιουργηθούν ακραία μορφώματα υπερσυντηρητισμού και διάσπασης, άλλως θα ζήσουμε μία νέα Βαϊμάρη, ίσως όχι των αγανακτισμένων, αλλά των αντιεμβολιαστών».

 

Δέν χρειάζεται, ἐννοεῖται, κἄν σχολιασμός, μετά ἀπό τέτοιον παράληρο, πού φανερώνει βαθιά ἀρρωστημένη διαστροφή τῆς πραγματικότητας γιά μία ακόμη φορά. Ἀλλά φανερώνει καί φόβο, γιατί προφανῶς κάποιοι ἔχουν ἀρχίσει πιά νά ἰδρώνουν, ἀντιλαμβανόμενοι πόσο λίγα εἶναι τά ψωμιά τους μετά τό ἐκκωφαντικό ξεβράκωμα πού ἔχουν ὑποστεῖ. Μέχρι καί ἀκραῖο κίνημα πού φιλοδοξεῖ νά σπείρει διχασμό καί νά τινάξει στόν ἀέρα τήν κοινωνία μπόρεσαν νά ἀνακαλύψουν οἱ (παριστάνοντας τούς ποιμένες) λακέδες τῆς δυστοπικῆς χούντας πού διαλύει τίς ζωές μας. Καί τρέμουν οἱ κακομοίρηδες καί φωνάζουν τίς καθεστῶσες συμμορίες τοῦ κυνοβουλίου («Φρουρά, φρουρά») γιά νά τούς σώσουν. Καί καλοῦν καί τόν κόσμο σέ ἀφύπνιση, λέει, καί ἀντίσταση! Κατά τά ἄλλα ὅμως βέβαια οἱ συνωμοσιολόγοι εἴμαστε ἐμεῖς!

 

Ἔ, λοιπόν εἰλικρινά εἶναι ἀπολύτως ξεκάθαρο πλέον ὅτι δέν ὑπῆρξε σέ ὅλη τή Νεότερη καί Σύγχρονη Ἱστορία μας μεγαλύτερος…ἐθνικός εὐεργέτης ἀπό αὐτόν τόν κορωνοϊό. 

 

Ἐξαιτίας τοῦ πόσες προβιές πέταξε ἀπό τους λυσσασμένους λύκους, πόσα προσωπεῖα ἔριξε ἀπό τόσα καί τόσα ταγκαλάκια, πόσους καραγκιόζ μπερντέδες γκρέμισε μέσα σέ κρότο καί κουρνιαχτό. 

Καί ἀκόμη καί γιά κάποιους πού τό ξέραμε ἤδη ἐδῶ και πολλά χρόνια τό ποιόν τους (καλή ὥρα), εἶναι καί πάλι ἐντυπωσιακό τό πόσο πηχτό καί κατάμαυρο σκοτάδι ἔβγαλε στήν ἐπιφάνεια μέσα σέ λίγους μόλις μῆνες. 

Καί ἀκόμη δέν τελειώσαμε βεβαίως. 

Ἔρχονται πολλά ἀκόμη.

 Καί μείζονα τούτων ὀψόμεθα…

 Νεκτάριος Δαπέργολας