Ἀρχὴ τῆς Ἰνδίκτου

 Ὁ πάσης Δημιουργός τῆς κτίσεως, ὁ καιροὺς καὶ χρόνους ἐν τῇ ἰδὶᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος, εὐλόγησον τὸν στέφανον, τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου, Κύριε, φυλάττων ἐν εἰρήνῃ τοὺς βασιλεῖς καὶ τὴν πόλιν σου, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε.

 

Είπε  Γέρων :Ο χρόνος είναι ο χειρότερος τ' ανθρώπου εχθρός. Τρέχουμε σα βουρλισμένοι να τα προλάβουμ' όλα και τελικά ο χρόνος μ' αναίδεια περνάει κι αφήνει πίσω τα συντρίμμια του. Το έργο του χρόνου φαίνεται απά στους τάφους: ονόματα κι ημερομηνίες. 

Αρχίσαμε και λήξαμε, κι ο χρόνος το μόνο που μπορεί να φέρει είναι η ερημιά του θανάτου. Όταν κάνουμε μνημόσυνα και τρισάγια λέμε το "αιωνία η μνήμη" που δε σημαίνει το να μη ξεχαστεί ο νεκρός από 'μας αλλά αιώνια στη μνήμη του Θεού να μείνει, να μην τονε ξεχάσει ο Θεός, ο νικητής της φθοράς του χρόνου. 

Σήμερα που αρχίζει το εκκλησιαστικό έτος, που κατ΄ουσία ως γιορτή έρχεται από τους ρωμαϊκούς χρόνους και σήμαινε τη νέα φορολογική χρόνια, η Εκκλησία βρίσκει την ευκαιρία να γιορτάσει όχι τον χρόνο που πέρασε, ούτε τον χρόνο που έρχεται, αλλά να θυμίσει ότι ο χρόνος είναι ενιαίος -ενεστώτας- γιατί ο Θεός που πιστεύουμε δεν ήρθε απλά σε τούτην εδώ τη γη κάποτε -σαν παραμυθάκι- αλλ' είναι πάντοτε ερχόμενος στη ζωή της Εκκλησίας. 

Η Βασιλεία των Ουρανών δεν θα έρθει κάποια μέρα ως 'λύση' των προβλημάτων μας, σα λύτρο της φθαρτότητας του χρόνου. 

Η Βασιλεία των Ουρανών αρχίζει από 'δω. Στην Εκκλησία ο χρόνος έχει καταργηθεί, το ίδιο κι ο θάνατος, τα παρεπόμενά του.