Το μυαλό μας κινείται με καφέδες, αλκοόλ, νικοτίνη και πίσσα.
Μόνον αυτοί που πάλεψαν και επιβλήθηκαν στα πάθη τους είναι άξιοι να οδηγήσουν μια κοινωνία μπροστά.
Οι υπόλοιποι ακολουθούμε ασθμαίνοντας,
βγάζοντας κραυγές
που υποδηλώνουν τον πανικό μας μπροστά σ' ένα άγνωστο και αβέβαιο μέλλον.
Από μέσα ξεκινούν οι αγώνες.
5 σχόλια:
Όταν συμβαίνουν δύσκολα πράγματα στην ζωή μας, δεν μας βοηθάει σε τίποτα να ρωτάμε, «Γιατί αυτό σε εμένα;..» Αντιθέτως το όφελος είναι τεράστιο όταν μάθουμε να ρωτάμε, «Θεέ μου τι θέλεις να μάθω απ΄ αυτό;». Η ζωή αυτή είναι ένα τεράστιο σχολείο, που συνεχώς καλούμαστε σε υπαρξιακά μαθήματα. Ότι δεν μαθαίνουμε ο Θεός επιτρέπει να το συναντάμε μπροστά μας, μέχρι να το μάθουμε, να το ξεπεράσουμε ή να το διαχειριστούμε. Κανείς πειρασμός δεν θα περάσει, κανένα πάθος δεν θα εξαφανιστεί εάν η ύπαρξη μας δεν λάβει το μάθημα που είναι απαραίτητο για την συνέχεια του αιώνιου ταξιδιού της.
Οπότε όταν έρχονται πειρασμοί και δοκιμασίες, ας μην μένουμε στην άρνηση και τον θυμό. Ας προχωρήσουμε στην ωφέλεια που μπορεί αυτές να μας δώσουν. Ας σκεφτόμαστε τον Σταυρό του Χριστού μας. Ας θυμόμαστε ότι μέσα από αυτήν την δοκιμασία, την υπακοή στο θέλημα του Θεού, ο Χριστός μεταμόρφωσε το σκοτάδι και την κακία του κόσμου σε ευλογία και φως. Ότι ενώ ο κόσμος θέλησε να τον εξοντώσει εκείνος όχι μόνο έζησε αλλά νίκησε τον ίδιο τον Θάνατο. Γιατί ο Θεός μπορεί να μεταμορφώνει όλες τις ήττες σε νίκες, τα σκοτάδια σε φως, κάθε σταυρό μας σε Ανάσταση.
Ο Σταυρός του Χριστού είναι ένα τεράστιο μάθημα ζωής και θανάτου, διότι:
• Φανερώνει το πόσο πολύ μας αγαπάει ο Θεός, αφού πεθαίνει για να ζήσουμε εμείς.
• Ότι η ζωή αυτή, έχει πάντα μια γλυκόπικρή γεύση. Η υφή της είναι σταυροαναστάσιμη. Θα χρειαστεί να σταυρωθούμε πολλές φορές αλλά και να αναστηθούμε άλλες τόσες.
• Ότι δεν υπάρχει κακό, που να μπορεί να νικήσει την απέραντη αγάπη του Θεού.
• Ότι ο Θεός είναι Εκείνος που μπορεί να μετατρέψει κάθε κακό και σκοτάδι, σε φως.
• Ότι για έναν άνθρωπο που πιστεύει στον Χριστό, δεν υπάρχει τέλος, δεν υπάρχει οριστική ήττα, αλλά εκεί που όλα μοιάζουν να τελειώνουν αρχίζουν και πάλι από την αρχή.
Ο Θεός σίγουρα δεν δημιουργεί το κακό, όμως μπορεί να το χρησιμοποιήσει πάντα προς όφελος μας. Δεν μας οδηγεί αυτός στον Σταυρό, αλλά όμως μπορεί να μας Αναστήσει….
Πόσο δίκιο έχεις αδερφέ μου...!
Η κατά πάντο κόσμιος
(πανγκόσμιος)
ύψωσι τούς τιμίου
(πολύτιμου)Σταυρου
αυτά τα ευλογημένα
μάς προτρέπει, νομίζω
να ζ ή σ ο υ μ ε !
!!!
Επειδή εκτός από τον εχθρό...
και τα βαμμένα τσιράκια του
έχουμε και τίς κραυγές όσων
τάχα παλεύουν μπροστάρηδες
με το κακό...
ανόητοι...
καιροσκοποι...
τσιτώνοντας την αγέλη...
και κουράζοντας τούς ανθρώπους
που παρακινούνται να ζούν...
θυμωμένοι...
κατά τάς δημοσιο...γραφάς(!)...
των επιπόλαιων τάχα μαχητών...
κι εξαντλούμενοι σε προστριβές
με οικοίους...
γνωστούς...
και φίλους...
ξοδεύουν τον δυναμισμό τους
άσκοπα
ελπίζοντας...και... πειθόμενοι...
"επί υιοίς ανθρώπων
ών ουκ έστιν σωτηρία"...!
Ο Θεός μας έδωσε άτομα και χέρια.
Καναπέ δε μας έδωσε.
Δημοσίευση σχολίου