ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ,ΟΙ ΣΥΝΑΓΡΙΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΦΦΙΚΙΟ

 

 

Έσπασε επιτέλους η γκίνια μα και ο διάβολος το ποδάρι του και θριαμβευτικώς  κατάφερε ο παπα-Κώστας της πάνω ενορίας να παραλάβει εν τιμή το περιπόθητον οφφίκιον του Σταυρού, όνειρο  ζωής στ’αλήθεια.

Γιαυτό και τούτο το μενεξεδένιο δειλινό είχε τραπεζώσει όλα τα στελέχη του Ναού σε Ψαροταβέρνα της παραλιακής πόλης προκειμένου να τους κεράσει για το δώρον ζωής που του εδόθη από τον Μητροπολίτην . 

Καίτοι είχε βάλει εδώ και χρόνια  λυτούς και δεμένους για να επηρεάσουν τον Πρωτοσύγγελο και τον Μητροπολίτην  όπως του δώσει το οφφίκιον και να γίνει και του λόγου του Πρωτοπρεσβύτερος,τι δηλαδή; οι άλλοι παππάδες καλύτεροι από αυτόν ήταν και του ξέβγαιναν μπροστά του στις πανηγύρεις μετ’αρτοκλασίας και Θείου Κηρύγματος;

Παρά λοιπόν το γεγονός ότι μέχρι και την κουμπάρα της πατζανάκισσας είχε βάλει να μιλήσει στον πολιό Επίσκοπο ,κατάφερε να τύχει του αιτήματός του διότι είχε αναδειχθεί υπέρμαχος της αγίας εκστρατείας του εμβολιασμού πείθων με διάφορα επιχειρήματα τους ενορίτας να πάνε να εμβολιαστούν για το καλό τους έστω και αν είχε θάψει ήδη τέσσερις φουκαράδες νοματαίους από τις παρενέργειες του εμβολίου.

Παρρήγγειλαν δύο μεγάλα φαγκριά και συναγρίδες καθώς και 3 πιατέλες καραβίδες από την ψαριέρα του καταστήματος.

Ο κυρ-Μικές εκείνο το απόγευμα φαινότανε κάπως αγχωμένος, κοκκινισμένος να ιδρώνει συνέχεια σαν κάτι να τον κυνηγούσε.

Τους απίθωσε τα εδέσματα και μεταξύ των τερπνολαρυγγίων ενώ η ομήγυρη  από τις φιλοπτωχίνες,τους  επιτρόπους  και τους καντηλανάφτηδες, εύχονταν τα αίσια στον παπα-Κώστα και τα συχαρήκια τους.

-Δόξα τω Θεώ αγαπητοί μου.Εκάμαμε και το εμβόλιό μας και τώρα ημπορούμε να τρώμε ήσυχοι και ανενόχλητοι εις την Ταβέρνα. Απευθύνθηκε στη ομήγυρη ο γηραιότερος των Ψαλτάδων.

-Εμ τι σαν τους πλανεμένους τους αντιεμβολιαστές,που «επικατάρατοι εισίν» και τριγυρνούν σαν ωρολογιακή βόμβα μεταξύ μας;

-Έχουνε σου λέει τα εμβόλια  μέσα αίμα και σάρκες από παιδιά που τα έκαναν έκτρωση…Χα..χα..χα ας γελάσω.Σιγά μην βγεί από την ένεση και κανένα πόδι ή αυτί από τα παιδιά.Απάντησε ο τιμώμενος Ιερεύς.

-Εεεε και να χρησιμοποιήθηκαν ίσως στα προστάδια των εμβολίων κάποια λίγα κυτταράκια  από τα εκτρωμένα αφού  ούτως η άλλως σιγά μην έχασε η βενετιά βελόνι…από εκτρώσεις να φαν και οι κότες. Ποιος τα ξέρει; μπήκε στο λόγο και ο κυρά-Βαρβάρα η  φιλοπτωχίνα με τα πλούσια χρυσαφικά  της.Τουλάχιστον σαν πέθαναν ,πέθαναν για καλό σκοπό για να μπορούσε να ζούμε τώρα εμείς.

Και συνέχιζαν να απολαμβάνουν το πλούσιο γεύμα τους.

-Ωχχχ τι έγινε ρε παιδιά.

-Πλάκωσε η Αστυνομία!

-Μπήκανε οι μιασμένοι ο ανεμβολίαστοι στο μαγαζί;

-Όχιιιι ,συλλάβανε τον ιδιοκτήτη.

-Ποιον, τον Μικέ;

-Ναι!

-Τι έκανε;

Την απάντηση την πήρανε γοργά από έναν άνθρωπο της ασφάλειας.

-Το πρωϊ ,πριν βγει ο ήλιος πήγε να κάνει τις αγορές από το λιμάνι και εκεί διαπληκτίστηκε με έναν ψαρά που του πωλούσε ψάρια.Του έδωσε μία πάνω στα νεύρα του και έπεσε και χτύπησε ο κακόμοιρος στον κάβο. Γέμισε ο τόπος αίματα. Αύριο θα γίνει η Κηδεία του!

-Τιιιιιι; Και φάγαμε ανθρωποσκοτωμένα ψάρια;

-Στάζουσιν αίμα τα ιχθύδια. Φώναξε στην καθαρεύουσα ο γηραιός ιεροψάλτης.

Και αρχίζανε όλοι να φτύνουν με σιχαμάρα  τις σάρκες από τα ψάρια, λες και είχαν φάει από τα μέλη του άτυχου ψαρά, σταυροκοπούμενοι και αναθεματίζοντες  εαυτούς που ήρθανε να φάνε σε τούτη την ταβέρνα τα προϊόντα ενός εγκλήματος.

Μα πετάχτηκε μία νέα κοπέλα που, πιο ψύχραιμη, έτρωγε στο διπλανό τραπέζι.

-Τα αιματοβαμμένα ψάρια σας κάτσανε βαριά; Τα εμβόλια από τα ανθρωποσκοτωμένα παιδάκια δεν σας πειράξανε;

 

-Ναυτίλος-