Πνευματικοὶ ἀπατεῶνες (ἤ ἐξαπατημένοι) ἤ ἀπλῶς χρήσιμοι ἡλίθιοι στὸν ἐωσφόρο; Α΄

 

Γεώργιος Τζανάκης

Ἡ Διαρκὴς Ἰερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος -σὰν νὰ μὴν ἔφταναν ὅσα μέχρι τώρα εἶπαν καὶ ἔπραξαν οἱ ἀρχιερεῖς μας- ἐξαπέλυσε καὶ νέο ἐνημερωτικὸ τυφώνα-καταιγίδα κατὰ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ὅπου ἀνάμεσα στὰ μύρια ὅσα θραύσματα καὶ ράκη καὶ σκουπίδια ψευδῶν, ὕβρεων καὶ βλασφημιῶν διακρίνονται -στὴν στροβιλίζουσα ἀσέβεια, τὴν διαλύουσα συνειδήσεις καὶ καταποντίζουσα ψυχές- καὶ τὰ κάτωθι:

1. Μέ τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐπίπονη προσπάθεια τῶν ἐπιστημόνων ἐρευνητῶν, ἡ ἀνθρωπότητα ἔχει πλέον στήν διάθεσή της τό ἐμβόλιο, τό ὁποῖο εἶναι ἱκανό νά ὑψώσει τεῖχος στήν ἐξάπλωση τῆς πανδημίας.

2. Ἡ ἐλπίδα ἔχει ἀνατείλει γιά ἐπιστροφή στήν κανονικότητα, ἀλλά, κυρίως, γιά τήν ἀνεμπόδιστη συμμετοχή στά Θεῖα Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ κορύφωση τήν Κοινωνία ὅλων μας κατά τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

3. Καί θέλει αὐθεντικῶς νά διαβεβαιώσει πώς αὐτό τό ἐμβόλιο δέν ἔρχεται σέ καμία ἀντίθεση μέ τήν Ἁγιογραφική, Πατερική καί Κανονική διδασκαλία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας. (1)

Στὸ πρῶτο ἀπόσπασμα θεωρεῖ ὅτι «τὸ ἔμβόλιο εἶναι ἰκανὸ νὰ ὑψώσῃ τεῖχος στὴν ἐξάπλωσι τῆς πανδημίας». Τὸ ἀφήνουμε στοὺς γιατροὺς καὶ στὰ πράγματα. Ἡ ΔΙΣ μπαίνει σὲ ξένα χωράφια καὶ μιλᾶ μὲ σιγουριὰ μεγαλύτερη καὶ ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς κατασκευαστὲς τῶν ἐμβολίων ποὺ σημειωτέον δὲν λένε ἐπισήμως πουθενὰ τέτοια πράγματα. Οἱ πολιτικοὶ τὰ λένε, οἱ στρατευμένοι-πληρωμένοι γιατροί καὶ οἱ δημοσιογράφοι καὶ οἱ … δεσποτάδες μας. Ἤδη ὑπάρχουν πολλὲς ἀπαντήσεις στὸ καθαρὰ ἱατρικὸ σκέλος, ἀπὸ περισσότερο σχετικοὺς.(2)

Αὐτὸ ποὺ ἐνδιαφέρει ἐδὼ, μιὰ καὶ μιλάμε γιὰ ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα, εἶναι ἡ φράσις: «Μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ». Θεωροῦν οἱ ἀποφαινόμενοι ἐπίσκοποι ὅτι τὰ διάφορα ἐμβόλια (καὶ ὄχι «το» , ὅπως γράφουν) κατασκευάστηκαν μὲ φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἄποψις ποὺ ἔχει διαμορφώσει ὁ κάθε ἕνας γιὰ τὰ ἐμβόλια συναρτᾶται ἀπὸ τὴν γνώσι ποὺ διαθέτει γιὰ ὅλη τὴν διαδικασία. Ποιὸς , πότε, τί. Ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ σκέφτηκαν νὰ κατασκευάστουν τὰ ἐμβόλια; Ποιὰ εἶναι τὰ κίνητρά τους καὶ ὁ τελικὸς σκοπός τους; Ἀπὸ πότε καὶ πῶς μεθοδεύεται ἡ παρασκευὴ καὶ ἡ χρήσις τους; Ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἔφτιαξαν τὰ συγκεκριμένα ἐμβόλια; Ποιὲς εἶναι οἱ μέθοδοι ποὺ ἀκολουθήθηκαν; Τί πραγματικὰ κατασκευάζουν; Πόσο εἶναι συμβατὸ μὲ τὶς μέχρι τώρα ὲπιστημονικὲς γνώσεις γιὰ τὶς ἀσθένειες, τὴν ἀντιμετώπισί τους καὶ τὶς παρενέργειες ποὺ πιθανὸν θὰ πρόκληθοῦν; Πόσο τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ἰκανὸ νὰ βοηθήσῃ τοὺς ἀνθρώπους; Προφανῶς οἱ ἱεράρχες αὐτοὶ ὅλα αὐτὰ τὰ γνωρίζουν καλά γι᾿ αὐτὸ θεωροῦν ὅτι ὅλα ἔχουν γίνει μὲ Θεῖο φωτισμὸ.

Τὸ ὅτι ὅλα στηρίζονται σὲ δολοφονίες ἀγεννήτων παιδιῶν καὶ σὲ λήψι τμημάτων τῶν ὀργάνων τους γιὰ διάφορα ἀπὸ τὰ πειραματικὰ στάδια θεωροῦν ὅτι προέρχεται ἀπὸ Θεῖο φωτισμό;

Οἱ ἴδιοι δηλώνουν ὅτι:

«Κανένα ἀπό τά ἐμβόλια COVID-19 πού χρησιμοποιοῦνται στή χώρα μας δέν περιέχει ἐμβρυικά κύτταρα». ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ 19.7.21

Καὶ, αὐτοδιαψευδόμενοι, δηλώνουν, ἐπίσης, ὅτι:

«Οἱ ἐμβρυικές κυτταρικές σειρές προέρχονται ἀπό ἱστούς ἐμβρύων ἀπό θεραπευτική διακοπή τῆς κύησης καί ἐλήφθησαν ἐδῶ καί δεκαετίες (1960, 1973, 1985). Αὐτά τά κύτταρα ἀναπαράγονται ἔκτοτε στό ἐργαστήριο καί ἀφαιροῦνται πρίν ἀπό τήν ὁλοκλήρωση τῆς παρασκευῆς τῶν ἀντίστοιχων ἐμβολίων. Δέν τίθεται λοιπόν ζήτημα χριστιανικῆς ἠθικῆς γιά τή χρήση τῶν ἐμβολίων, τά ὁποῖα σώζουν ζωές». ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ 19.7.21

Δηλαδὴ λένε ὅτι πράγματι προέρχονται ἀπὸ ἐκτρώσεις ἀγεννήτων παιδιῶν, ἀλλὰ τὴν ἔκτρωσι τὴν ὀνομάζουν «θεραπευτική διακοπή τῆς κύησης» καὶ λένε ὅτι ἔγιναν στὸ παρελθὸν ((1960, 1973, 1985), Ὁπότε «δὲν τίθεται ζήτημα χριστιανικῆς ἡθικῆς», λένε, διότι ναὶ μὲν κάποτε σκοτώθηκαν παιδιὰ, ἀλλὰ κατασκευάστηκαν τὰ ἐμβόλια ποὺ «σώζουν ζωές». Ὁ σκοπὸς ἀγιάζει τὰ μέσα.

Θὰ ἤθελα νὰ ξέρω ἄν ἔχουν ἀναγνώσει τὶς ἐπιστολὲς τοῦ π. Στυλιανοῦ Καρπαθίου ( 15.1.2021 (3) καὶ 19.3.21 (4) ), ἄν τὶς ἔχουν λάβει ὑπ᾿ ὅψιν τους καὶ ἄν τοῦ ἔχουν ἀπαντήσει. Ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὰ λεγόμενά τους οὔτε ἔχουν ἀσχοληθεῖ. Παρὰ ταῦτα ἀποφαίνονται καὶ «διαβεβαιώνουν αὐθεντικῶς». Αὐτὸ ἀσφαλῶς συναρτᾶται καὶ μὲ τὴν κατ᾿ ἄνθρωπο σοφία καὶ ἀντιληπτικὴ ἰκανότητα ποὺ διαθέτουν, ὅσοι λένε τέτοια λόγια, διαφορετικὰ ἀπλῶς κάνουν προπαγάνδα χρησιμοποιῶντας τὴν ἐκλησιαστικὴ θέσι ποὺ κατέχουν.

Ἡ «ἐλπίδα» ποὺ ἀνατέλει.

Αὐτὸ ποὺ εἶναι τραγικὸ καὶ ἀποδομητικὸ τῆς πίστεως εἶναι ὅσα λένε στὸ ἀπόσπασμα 2:

«Ἡ ἐλπίδα ἔχει ἀνατείλει». Ποιὰ εἶναι ἡ ἐλπίδα; Τὸ ἐμβόλιο. Αὐτὰ τὰ λένε ἄνθρωποι ποὺ δὲν δηλώνουν ἀπλῶς ὅτι πιστεύουν στὸν Θεὸ, ἀλλὰ εἶναι καὶ ποιμένες τῆς ἐκκλησίας. Γι᾿ αὐτοὺς τώρα ἔχει ἀνατείλει ἡ ἐλπίδα. Τώρα φάνηκε σ᾿ αὐτοὺς ὁ ἤλιος μέσα στὸ σκότος τῆς ἀπελπισίας. Καὶ σὲ τί ἐλπίζουν; Σὲ ἐμβόλια ποὺ κατασκευάζουν ἄνθρωποι (καὶ τί ἄνθρωποι!!! Μπίλ Γκαίητζ κλπ). Σ᾿ αὐτὰ πιστεύουν, σ᾿ αὐτὰ ἐλπίζουν, αὐτὰ λένε καὶ διδάσκουν.

Παλαιότερα οἱ χριστιανοὶ ἔλεγαν -καὶ σήμερα, ἴσως, κάποιοι ἀφελεῖς συνεχίζουν νὰ λένε: «Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι. Μῆτερ τοῦ Θεοῦ φύλαξόν με, ὑπὸ τὴν σκέπην σου»

Αὐτὴν, τὴν Θεοτόκο, θεωροῦσαν «ἐλπίδα καὶ προστασία τῶν πιστῶν» καὶ τὴν παρακαλοῦσαν «μὴ μοῦ παρίδης τὴν δέησιν, τὸ συμφέρον ποίησον».

Αὐτὴ ἦταν γι᾿ αὐτοὺς «αὐγὴ μυστικῆς ἡμέρας». Προφανῶς γιὰ τοὺς κατέχοντες τὶς θέσεις τῶν ἱεραρχῶν αὐτὰ δὲν ἰσχύουν. Γιὰ αὐτοὺς ἡ ἐλπίδα ἀνατέλει μὲ τὰ ἐμβόλια τοῦ Γκαίητζ… καὶ τῶν ὑπολοίπων μεγαλοφαρμακοεταιρειῶν.Τέτοιες αὐγὲς μυστικῆς ἡμέρας, σὰν τὴν Θεοτόκο, δὲν τοὺς ἀφοροῦν. Εἶναι παληομοδίτικες, κατηγορήματα τοῦ παρελθόντος –ποὺ ἔλεγε καὶ ἕνας φιλοσοφῶν νεοεποχίτης. Εἶναι πρακτικοὶ ἄνθρωποι. Σηκώνουν τὸ μπρατσάκι τους, κάνουν ἐμβόλιο σὲ κοινὴ θέα, μπροστὰ στὶς κάμερες, καὶ στέλνουν τὸ μήνυμα στοὺς πιστούς, σὲ τὶ δηλαδὴ πρέπει καὶ αὐτοὶ νὰ ἐλπίζουν. Τώρα τὸ κάνουν καὶ γραπτῶς καὶ «διαβεβαιώνουν αὐθεντικῶς» ὅτι αὐτὰ ποὺ κάνουν καὶ λένε (καὶ γιὰ ὅλα τὰ ἄλλα καὶ γιὰ τὴν ἐλπίδα τους, ποὺ εἶναι τὸ ἐμβόλιο) «δέν ἔρχονται σέ καμία ἀντίθεση μέ τήν Ἁγιογραφική, Πατερική καί Κανονική διδασκαλία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας».

Ἐμένα, ἑνὸς ἀσχέτου, οὐσιαστικῶς, μὲ τὸ βάθος τῆς διδασκαλίας τῆς ἐκκλησίας (ἐννοῶ τὴν αἰσθησι τῆς Χάριτος), μοῦ προκαλεῖ μεγίστη ἐντύπωσι κάτι τέτοιο. Ἐπειδὴ καὶ ἡ πιὸ ἐπιφανειακὴ ματιὰ στὰ ἁγιογραφικὰ, πατερικὰ καὶ κανονικά κείμενα δείχνει ὄχι ἀπλῶς ἄλλα, ἀλλὰ ἀκριβῶς τὰ ἀντίθετα ἀπὸ ὅσα διαβεβαιώνουν οἱ ἱεράρχες αὐτοί. Ἐντελῶς ἐνδεικτικῶς παραθέτω μερικὰ -γνώστα τοῖς περὶ αὐτὰ ἀδολεσχοῦσι- χωρία, γιὰ ὅσους δὲν ἔτυχε νὰ τὰ ἔχουν πρόχειρα, ὥστε νὰ μποροῦν νὰ κρίνουν τὴν ἀλήθεια τῶν λόγων τῶν ἱεραρχῶν καὶ κατὰ πόσον ἔρχονται ἤ δὲν ἔρχονται σὲ ἀντίθεσι μὲ τὴν ἁγιογραφικὴ καὶ ἁγιοπατερικὴ παράδοσι.

Ἀπὸ τὴν Παλαιὰ διαθήκη, ἀκόμη, οἱ φωτισμένοι ἀπὸ τὸ ἅγιο Πνεῦμα προφῆτες κράζουν πρὸς τὸν Κύριο καὶ Αὐτὸν θεωροῦν ἐλπίδα τους: «Ἐκέκραξα πρὸς σέ, κύριε, εἶπα Σὺ εἶ ἡ ἐλπίς μου, (Ψαλμ. 141). Μακαρίζουν ὅσους ἔχουν αὐτὴν τὴν ἐλπίδα: «Μακάριος ἀνήρ, οὗ ἐστιν τὸ ὄνομα κυρίου ἐλπὶς αὐτοῦ καὶ οὐκ ἐνέβλεψεν εἰς ματαιότητας καὶ μανίας ψευδεῖς». (Ψαλμ. 39) καὶ «Μακάριος οὗ ὁ θεὸς Ιακωβ βοηθός, ἡ ἐλπὶς αὐτοῦ ἐπὶ κύριον τὸν θεὸν αὐτοῦ» (Ψαλμ 145)

Ταυτόχρονα καταρῶνται ὅσους ἐλπίζουν σὲ ἀνθρώπους: «Ἐπικατάρατος, ὁ ἐλπίζων ἐπ’ ἄνθρωπον». (Ἰερεμίας. 17 1) Καταραμένος ὅποιος ἐλπίζει, γενικὰ, σὲ ἄνθρωπο… Φανταστεῖτε τί συμβαίνει ὅταν ἐλπίζουν στοὺς δαιμονανθρώπους τῆς νέας τάξεως πραγμάτων καὶ στὰ ἔργα τους καὶ στὰ «ἑμβόλιά» τους….

Στὴν Καινὴ Διαθήκη ὅλη ἡ ἐλπίδα στρέφεται πρὸς τὸν Κύριο καὶ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ:

«Ὅ ἐστιν Χριστὸς ἐν ὑμῖν, ἡ ἐλπὶς τῆς δόξης»· (Πρὸς Κολασσαεὶς 1 27)

«Διὸ ἀναζωσάμενοι τὰς ὀσφύας τῆς διανοίας ὑμῶν, νήφοντες, τελείως ἐλπίσατε ἐπὶ τὴν φερομένην ὑμῖν χάριν ἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ». (Πέτρου Α΄ 1,13)

Ἀλλὰ ἐπειδὴ εἶναι ἀτελείωτα καὶ πασίγνωστα τὰ χωρία τῆς Καινῆς Διαθήκης ποὺ δείχνουν ποὺ προτρέπει νὰ ἐλπίζῃ κανεὶς–φυσικὰ οὔτε σὲ ἀνθρώπους , οὔτε στὰ ἔργα τους- ἄς δοῦμε, λίγο, τοὺς Πατέρες ποὺ ἔχει φωτίσει τὸ ἴδιο ἅγιο Πνεῦμα ποὺ ἔχει φωτίσει καὶ τοὺς Προφῆτες καὶ τοὺς Ἀποστόλους.

Ξακάθαρα λένε ὅτι ὅποιος ἐλπίζει σὲ ἀνθρώπους εἶναι καταραμένος, (χρησιμοποιοῦντες συνήθως τὸ προφητικὸ λόγιο τοῦ Ἰερεμίου), διότι, λένε, δὲν ὑπάρχει τίποτα πιὸ εὐτελὲς ἀπὸ τέτοια ἐλπίδα. Ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὸν ἰστὸ τῆς ἀράχνης εἶναι εὐτελεστέρα. Ὅσοι στηρίχθηκαν σὲ ἀνθρώπους κατακρημνίσθηκαν μαζί τους. Ἡ ἐλπίδα στὸν Θεὸ δὲν εἶναι μόνο ἰσχυρὴ, ἀλλὰ καὶ ἀσφαλής καὶ δὲν μεταβάλεται:

«Διὰ δὴ τοῦτο καὶ ἕτερος προφήτης ἔλεγεν· Ἐπικατάρατος πᾶς ὁ ἐλπίζων ἐπ’ ἄνθρωπον· οὐδὲν γὰρ ταύτης εὐτελέστερον τῆς ἐλπίδος· καὶ γὰρ καὶ αὐτῆς τῆς ἀράχνης εὐτελεστέρα ἐστί· μᾶλλον δὲ οὐκ ἀσθενὴς μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐπισφαλής. Καὶ ἴσασιν ὅσοι πολλάκις ἐπ’ ἀνθρώποις θαῤῥήσαντες, αὐτοῖς ἐκείνοις συγκατηνέχθησαν. Ἡ δὲ εἰς τὸν Θεὸν ἐλπὶς οὐκ ἰσχυρὰ μόνον ἐστὶ, ἀλλὰ καὶ ἀσφαλὴς, οὐκ ἔχουσά τινα μεταβολήν.» ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG55 331

Ἀλήθεια λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ἤ παραμύθια; Ἄν εἶναι ἀλήθεια αὐτὰ ποὺ λέει, τότε αὐτὰ ποὺ λένε οἱ ἐπισκοποι τί εἶναι;

Καὶ αὐτὴ ἡ προστασία δὲν ἀφορᾶ τοὺς ἁγίους ἤ τοὺς ἐναρέτους (ὅπως ἔλεγαν διάφοροι ἐπίσκοποι καὶ οἱ παρατρεχάμενοί τους (βλ. Γόρτυνος) τότε ποὺ προωθοῦσαν τὶς μασκοφορίες καὶ προσπαθοῦσαν νὰ πείσουν τοὺς ἀνθρώπους ὅτι ἐκπειράζουν τὸν Θεὸ καὶ ὅτι δὲν τοὺς φυλάγει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, ἐκτὸς καὶ ἄν εἶναι ἅγιοι!!! Τέτοια ὕψη δαιμονικῆς συγχύσεως καλλιεργοῦσαν ἀπὸ τότε):

«Ἐμβλέψατε γὰρ, φησὶν, εἰς ἀρχαίας γενεὰς, καὶ ἴδετε, τίς ἤλπισεν ἐπὶ Κύριον, καὶ κατῃσχύνθη; Οὐκ εἶπε, Δίκαιος, ἀλλὰ, Τίς; Κἂν ἁμαρτωλὸς, φησί. Τὸ γὰρ θαυμαστὸν τοῦτό ἐστιν, ὅτι καὶ ἁμαρτωλοὶ ταύτης ἐχόμενοι τῆς ἀγκύρας, πᾶσίν εἰσιν ἀχείρωτοι. Τοῦτο γὰρ μάλιστα διαθέσεως τῆς πρὸς τὸν Θεὸν, ὅταν τοσούτοις κακοῖς βεβαρημένος θαῤῥήσῃς αὐτοῦ τῇ φιλανθρωπίᾳ. Ὥσπερ γὰρ ἐπικατάρατος ὁ ἐλπίζων ἐπὶ ἄνθρωπον, οὕτω μακάριος ὁ ἐλπίζων ἐπὶ Θεόν. Πάντων τοίνυν ἀποστήσας σαυτὸν, ταύτης ἔχου τῆς ἀγκύρας. Καὶ γὰρ ἐφορᾷ πάντα ὁ Θεὸς, καὶ κρίνει τὰ δίκαια, καὶ οὐ κρίνει μόνον, ἀλλὰ καὶ εἰς ἔργον ἐξάγει». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG55 144

Αὐτὸ εἶναι τὸ θαυμαστὸ, ὅτι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ, ἄν κρατήσουν τὴν ἄγκυρα τῆς ἐλπίδας στὸν Κύριο, εἶναι ἀνυπότακτοι σὲ ὅλους. (Μποροῦν νὰ ἀντισταθοῦν σὲ ὅλους τοὺς ἐπιβούλους). Ἀκόμη καὶ ἄν βαρύνεται κανεὶς μὲ πολλὰ κακὰ, ἄν θαρρήσῃ στὴν φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου ἔχει αὐτὴ τὴν προστασία. Ἀκοῦν τὰ λόγια τοῦ ἁγίου οἱ κήρυκες τοῦ μολυσμοῦ τῶν ναῶν καὶ τῶν μυστηρίων καὶ οἱ ἐλπίζοντες στὰ ἐμβόλια τῶν δαιμονανθρώπων; Καταλαβαίνουν τὴν κατάρα ποὺ φόρεσαν ὡς ἱμάτιο καὶ θέλουν νὰ ντύσουν μ᾿ αὐτὴ καὶ τὸν λαό τοῦ Θεοῦ; («Ἐνεδύσατο κατάραν ὡς ἱμάτιον». Ψαλμ 108)

Ὁ διάβολος γνωρίζει ὅτι ἡ ἐλπίδα στὸν Θεὸ συγκρατεῖ τοὺς ἀνθρώπους καὶ δὲν τοὺς ἀφήνει νὰ ἐνδώσουν στὰ παρόντα, καὶ ἐπειδὴ θέλει νὰ τοὺς ἀποκόψει ἀπ᾿ αὐτὴν τὴν ἄγκυρα, ἀφοὺ τοποθετεῖ καὶ ἐξαγοράζει ἀνθρώπους καταστροφεῖς, λυμεῶνες, ἐπιχειρεῖ νὰ ἐξαπατήσῃ ὅσους πείθονται σὲ αὐτοὺς ὅτι τὰ μεγάλα καὶ λαμπρά τῆς πίστεώς μας ἔχουν τελειώσει:

«Ἐπειδὴ γὰρ αὐτοὺς ἡ ἐλπὶς διεβάσταζε, καὶ οὐκ ἠφίει πρὸς τὰ παρόντα ἐνδοῦναι, καθάπερ τινὰ ἄγκυραν ὁ διάβολος ἀποκόψαι βουλόμενος, ἐπειδὴ οὐκ ἴσχυσε πεῖσαι ὅτι ψευδῆ τὰ μέλλοντα, ἑτέραν ἦλθεν ὁδὸν, καὶ καταθεὶς ἀνθρώπους τινὰς λυμεῶνας, ἐπεχείρει τοὺς πειθομένους ἀπατᾷν, ὅτι τὰ μεγάλα ἐκεῖνα καὶ λαμπρὰ τέλος εἴληφε». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG62 469

Καταλαβαίνετε ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ ἁγίου τί ἔχει συμβεῖ. Καταλαβαίνετε ποιοὶ εἶναι οἱ λυμεῶνες τῆς ἐκκλησίας ποὺ προσπαθοῦν νὰ πείσουν τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ ὅτι «Τώρα δὲν γίνονται αὐτά. Πᾶνε. Πέρασαν Τώρα εἶναι ἄλλες ἐποχές. Νέες.»

Αὐτοὶ, οἱ ἱεράρχες καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες παπάδες καὶ πνευματικοί, καλῶς κάνουν, βέβαια, καὶ δὲν ἐλπίζουν στὸν Θεό. Διαισθάνονται ὅτι ἀφοὺ ἐπιδιώκουν φιλίες καὶ συναλαγὲς μὲ τοὺς ἄρχοντες καὶ λένε καὶ πράττουν ὅσα δίνουν χαρά στοὺς ἄρχοντες (κλείνουν τὶς ἐκκλησίες, τρομοκρατοῦν τὸν λαό, τὸν μετατρέπουν σὲ φοβισμένες χανούμισες, τὸν προτρέπουν καὶ τὸν ἐκβιάζουν νὰ ἐμβολιαστῇ θέτοντας σὲ κίνδυνο τὴν ζωή ἀλλὰ κυρίως τὴν ψυχή ἀνθρώπων) πῶς ταυτόχρονα θὰ ἐμφανιστοῦν ὡς συγγενεῖς τοῦ Θεοῦ, ὅταν πράττουν τὰ ἐχθρικὰ στὸν Θεὸ καὶ παραβιάζοντας τὸν νόμο του τὸν ἀτιμάζουν;

«Ὑπέλαβες γὰρ ἀνομίαν, φησὶν, ὅτι ἔσομαί σοι ὅμοιος. Σὺ δὲ ἀνδρὸς μὲν θνητοῦ φιλίαν πραγματευόμενος, δι’ εὐεργεσίας αὐτὸν προσάγῃ, ἐκεῖνα λέγων καὶ πράττων, οἷσπερ ἂν αὐτὸν αἴσθῃ χαίροντα· Θεῷ δὲ προσοικειούμενος, καὶ εἰς τὴν τοῦ υἱοῦ τάξιν ἐλπίζων παραδεχθήσεσθαι, τὰ ἐχθρὰ τῷ Θεῷ πράττων, καὶ διὰ τῆς τοῦ νόμου παραβάσεως ἀτιμάζων αὐτόν· ἐξ ὧν μάλιστα προσκρούεις, ἐκ τούτων ἐλπίζεις τὴν οἰκειότητα;» ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG32 1225

Ξέρω ὅτι εἶναι κουραστικὰ καὶ πολλὰ ὅλα αὐτά, ἀλλὰ πρέπει νὰ καταλάβουμε τί γίνεται γύρω μας. Ὁ παμπόνηρος διάβολος προσπαθεῖ νὰ ἐκμεταλευτῇ τὰ πλεονεκτήματἀ μας γιὰ νὰ μᾶς διαλύσῃ. Βλέπει ὅτι ὁ λαὸς μας σέβεται τὸ τίμιο ράσο, ἀποφάσισε νὰ μπῇ κάτω ἀπὸ τὸ ράσο καὶ νὰ δουλέψει ἀπὸ κεῖ. Δεκαετίες τώρα ἐτοιμάζει τὴν δική του ρασοφοροῦσα στρατιά. Ἀλλὰ εἶναι ἄλλη, μεγάλη, συζήτησις αὐτό. Πῶς σχεδιάστηκε, πῶς μεθοδεύτηκε καὶ πῶς ἐφαρμόζεται εἴτε ἐν ἐπιγνώσει εἴτε ἄνευ ἐπιγνώσεως τῶν πολλῶν, τὸ δαιμονικὸ αὐτό σχέδιο. Βλέπει ὅτι ὁ λαός μας ἀκούει τοὺς λειτουργοὺς τοῦ ὑψίστου; Διὰ τῆς ὑπακοῆς θέλει νὰ τὸν ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸν Θεό καὶ ἀλλοιώνει τὸ φρόνημα τῶν ποιμένων ὥστε οἱ ὑπακούοντες σ᾿ αὐτοὺς, φαινομένους ὡς ὑπηρέτες τοῦ Κυρίου, οὐσιαστικῶς νὰ ὑπακούουν στὸν δαίμονα. Διαβάστε τοὺς ἁγίους πατέρες καὶ προσευχηθεῖτε ἀναζητῶντας ὅσους σήμερα διατηροῦν αὐτὸ τὸ πνεῦμα. Τότε θὰ ἀντιληφθεῖτε τὴν διαστρέβλωσι καὶ τῶν λόγων τους καὶ κυρίως τοῦ πνεύματός τους. Πάντοτε ἔτσι δούλευε ὁ πονηρός. Πάντοτε ἀπὸ τὶς γραφὲς μιλοῦσε, πάντοτε γιὰ τὸ καλὸ νοιαζόταν. Ἀπὸ τὸ φίδι ποὺ ἤθελε νὰ βοηθήσῃ νὰ γίνουν Θεοὶ οἱ πρωτόπλαστοι μέχρι τοὺς δεσπότες μας ποὺ θέλουν σήμερα νὰ μᾶς σώσουν μὲ τὸ «εὐλογημένο ἐμβόλιο».

Θὰ ἀκούσετε τοὺς «σοβαροὺς» ποιμένες, σὰν τοὺς γιατροὺς καὶ τοὺς πολιτικοὺς καὶ τοὺς δημοσιογράφους νὰ λένε: «Κοιτάξτε. Τὰ πράγματα εἶναι σοβαρά.. Δὲν μποροῦμε νὰ παίζουμε. Κινδυνεύουν ζωές. Παραμονεύει ὁ Θάνατος. Ἄς μὴν γίνουμε ἡ αἰτία νὰ πεθάνῃ ὁ διπλανός. Ἡ μόνη ἐλπίδα εἶναι τὸ ἐμβόλιο. Ἄς τὸ κάνουμε νὰ σωθοῦμε καὶ μετὰ ἔχουμε καιρὸ νὰ συζητοῦμε τὰ ὑπόλοιπα. Τώρα ὑπάρχει ἡ ἀπειλη τοῦ θανάτου, ὁ κίνδυνος, ἡ πανωλεθρία. Ἄς ἀκούσουμε τὴν ἐπιστήμη. Ἄς ἀκολουθήσουμε τὸν μόνο δρόμο».

Καὶ φωνάζει τὸ χρυσό στόμα τῆς οἰκουμένης, θέλοντας νὰ σταματήσῃ τὴν δαιμονική κατρακύλα: «Καὶ ἄν ἀπειλεῖσαι μὲ θάνατο, μὲ κίνδυνο, μὲ πανωλεθρία, μὴν άπομακρυνθεῖς ἀλλὰ νὰ ἐλπίζῃς στὸ Θεό καὶ νὰ προσδοκᾶς ἀπ’ αὐτὸν τὴν σωτηρία»:

«Κἂν τὰ πράγματα τοίνυν θάνατον ἀπειλῇ, καὶ κίνδυνον, καὶ πανωλεθρίαν, μὴ ἀποστῇς ἐλπίζων εἰς Θεὸν, καὶ προσδοκῶν τὴν παρ’ αὐτοῦ σωτηρίαν». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG55 376

Ἐδὼ κρίνεται ἡ ἐλευθερία μας καὶ ἡ προαίρεσίς μας, άλλὰ καὶ ἡ εὐθύνη μας. Ἥ θὰ ἀκολουθήσουμε τοὺς φθορεῖς ποιμένες ποὺ μετανάστευσαν ἀπὸ τὴν ἀλήθεια στὴν πλάνη ἤ θὰ ἀκολουθήσουμε τοὺς ἁγίους πατέρες καὶ θὰ ποῦμε στοὺς πλάνους ποιμένες τὰ λόγια τοῦ ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας ὅτι «δὲν γίνομαι μετανάστης ἀπὸ τὴν ἀλήθεια στὴν πλάνη καὶ δοῦλος τῆς ἁμαρτίας».

«Οὐ γενήσομαι, φησὶ, μετανάστης ἀπὸ τῆς ἀληθείας εἰς πλάνην, καὶ δοῦλος τῆς ἁμαρτίας». ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ PG69 1117

 

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 30/7/2021

 

(1) «Εκκλησία και επιστήμη στον αγώνα κατά της πανδημίας»

https://www.romfea.gr/ekklisia-ellados/44645-ekklisia-kai-epistimi-ston-agona-kata-tis-pandimias

(2) Ἐπί παραδείγματι: Αποδόμηση του κατάπτυσου εντύπου της Ιεράς συνόδου –

Μέρος 1ο https://widegenerationinformation.blogspot.com/2021/07/1_28.html

Μέρος 2ο : https://widegenerationinformation.blogspot.com/2021/07/2_28.html

(3) https://aktines.blogspot.com/2021/01/blog-post_79.html#more

(4) http://aktines.blogspot.com/2021/03/blog-post_86.html#more