Προσωπική μαρτυρία

Πατήρ……………… Ιερεύς της εν Ελλάδι Εκκλησίας

Υπό τον Αρχιεπίσκοπον Ιερώνυμον

Θα σας αναφέρω με λίγα λόγια την εμπειρία μου από τον εμβολιασμό μου με την πρώτη δόση της Pfizer. Με διάφορα σημεία ο Θεός με εμπόδιζε να κάνω το εμβόλιο που για συντομία δεν θα τα αναφέρω.

Πλησιάζοντας το εμβολιαστικό κέντρο, λίγο πριν πάρω τη σειρά μου, σαν κάτι να με εμπόδιζε να πλησιάσω και μάλιστα πλησιάζοντας αισθανόμουν μια δυσωδία, από τη μόνη που με παραξένεψε. Αφού έκανα το εμβόλιο, ο κόσμος περίμενε έξω, εγώ φεύγοντας δεν μπορούσα να φορέσω το καλιμαύχι του ιερέα, μια μεγάλη ντροπή αισθανόμουν μέσα μου και έφυγα κρατώντας το στο χέρι.

Φτάνοντας στο σπίτι μου πήγα στην τουαλέτα να πλύνω το πρόσωπό μου και αντικρίζοντας στον καθρέφτη το πρόσωπό μου τρόμαξα από την έκφραση που είχα. Την επόμενη ημέρα πήγα να ψωνίσω στο σούπερ Μάρκετ και επειδή ήταν περίοδος που δεν είχε γίνει η απόδοση του Πάσχα, πάντα μίλαγα με το Χριστός Ανέστη –Αληθώς Ανέστη στις πωλήτριες. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι ντρεπόμουν υπερβολικά να πω το Χριστός Ανέστη στις πωλήτριες, κάτι που με ξίνισε βαθύτατα! Μετά από μια μέρα πηγαίνω να εκκλησιαστώ σε μια γνωστή ενορία, όχι να λειτουργήσω και μπαίνοντας στο ιερό κατάλαβα ότι ήμουν σα νεκρός. Η χαρά που ένιωθα άλλες φορές, η χαρά της θ. Λειτουργίας είχε χαθεί…

Σα να μην έμπαινα σε Ιερό Εκκλησίας αλλά σαν ένα δωμάτιο σπιτιού. Όλα αυτά με παρεξένεψαν αλλά δεν πίστευα ότι προέρχονταν από το εμβόλιο. Να βλέπω γνωστούς ανθρώπους και να γυρνάν το πρόσωπό τους.

Την επόμενη ημέρα διαπίστωσα ότι με πόναγε φοβερά η συνείδησή μου, σα να είχε περάσει ένα βελόνι την καρδιά μου, με ένα πόνο που ποτέ δεν είχα δοκιμάσει στη ζωή μου. Το είπα σε ένα γνωστό μου αρχιμανδρίτη αυτό που αισθανόμουν και με παρηγόρησε, μου είπε κάποια λόγια ότι δεν είναι τίποτα αυτό που αισθανόμουν και φεύγοντας διαπίστωσα ότι αυτός ο φοβερός πόνος στη συνείδησή μου ήταν αμείωτος και είχε επιδεινωθεί περισσότερο. Από εκείνη την ημέρα με έπιασε μια ταραχή η οποία διήρκησε περίπου 13 ημέρες. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ και να ησυχάσω.

Τώρα επιτρέψτε μου να σας πω το πιο φοβερό: έβλεπα μπροστά μου το σατανά, το πρόσωπό του σε απόσταση περίπου 20 εκατοστά από το δικό μου συνεχώς ημέρα – νύχτα. Πήγαινα να κοιμηθώ το βράδυ και αισθανόμουν ότι με αγκάλιαζε και πάγωνα ολόκληρος. Διάβαζα τους Χαιρετισμούς της Παναγίας και αισθανόμουν ότι έκαιγε το αίμα στις φλέβες μου. Αισθανόμουν μια ύπαρξη ξένη μέσα μου που με έλεγχε, αισθανόμουν μια φρίκη και σαν κάποιος να μου λέει ότι ‘’τώρα μου ανήκεις’’….

Μόλις επέστρεψα από το σπίτι μου το πατρικό που είχα μείνει λίγες ημέρες για πιθανές παρενέργειες, στην Ιερά Μονή όπου διαμένω, διαπίστωσα ότι στη Θ. Λειτουργία δεν καταλάβαινα τίποτα, σα να ήμουν νεκρός, συνεχώς να βιάζομαι στις αιτήσεις, ένα τεράστιο άγχος, να μην αισθάνομαι ίχνος χαράς και να νιώθω ότι δεν είμαι ιερέας, ούτε καν βαπτισμένος Χριστιανός!

Έφτασα σε σημείο να μην μπορώ να μιλήσω, σα να έχω χάσει τη φωνή μου, όλη η ζωή μου να είναι μαύρη και μια διαρκή απελπισία. Μετά από όλα αυτά άρχισα να σκέφτομαι από πού να προέρχεται αυτή η κατάσταση και υποπτευόμουν μήπως προέρχεται από το εμβόλιο. Σε αυτή την κατάσταση που βρισκόμουν ήρθε στο μοναστήρι μια γνωστή οικογένεια και μίλησα λίγο με την μητέρα και μου είπε: πάτερ πως κάνεις έτσι, πολλοί άνθρωποι που κάνουν την πρώτη δόση του εμβολίου δεν κάνουν την δεύτερη, μην κάνεις καθόλου την δεύτερη δόση.

Όπως μου είπε αυτά τα λόγια η κοπέλα αυτή ένιωσα να μπαίνει μια δροσιά στην ψυχή μου, να με παρηγορεί η Χάρις του Θεού. Έτσι έδωσα υπόσχεση και είπα “Θεέ μου δεν θα κάνω τη δεύτερη δόση αυτού του εμβολίου“. Από εκείνη την ώρα σιγά – σιγά άρχισε να βελτιώνεται η κατάστασή μου και να αισθάνομαι μια μικρή χαρά στην ψυχή μου να με παρηγορεί.

Περιττό να σας αναφέρω την στεναχώρια που πέρασα και τα κλάματα που έκανα. Δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση, 40 ημέρες ακριβώς μετά την πρώτη δόση του εμβολίου άρχισα να αισθάνομαι τη Χάρη του Θεού, να νιώθω μια ηρεμία και μια παρηγοριά ότι ο Θεός με συγχώρησε γι` αυτό που είχα κάνει, αν και δεν είχα γνώση τι ήταν αυτό το εμβόλιο. Δεν θέλω και δεν τολμώ να σκεφτώ τι θα είχα πάθει αν είχα κάνει και τη δεύτερη δόση του εμβολίου. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι με λυπήθηκε ο Άγιος Θεός.

Τώρα, αν και νιώθω καλύτερα, δεν επανήλθα στην πρότερη κατάσταση πριν από τον εμβολιασμό. Κατά την ταπεινή μου γνώμη το εμβόλιο αυτό της Pfizer που έκανα εγώ είναι σφράγισμα, όχι το τελικό, ίσως πρόδρομος του οριστικού σφραγίσματος. Πρέπει όμως ο κόσμος να ενημερωθεί για το τι φοβερό πράγμα είναι αυτό το εμβόλιο, τι φοβερές επιπτώσεις έχει στον ψυχικό, σωματικό και πνευματικό κόσμο του ανθρώπου……