Θεοσοφικές διδασκαλίες εκφραζόμενες από επισκόπους της Εκκλησίας. Μετά αναρωτιόμαστε γιατί έχουμε φτάσει στον πάτο.

 

ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΚΕΥΗ ΠΡΩΤΟΦΑΝΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟΥ ΛΑΘΟΥΣ

        Το τέρας του Οικουμενισμού «καλπάζει». Είναι ο σύγχρονος «λέων ωρυόμενος» (Α΄Πέτρ.5,8), ο οποίος περιτρέχει την  υφήλιο και «καταπίνει» πιστούς. Μόνο που δεν παρουσιάζεται ως είναι, θηρίο αιμοβόρο, αλλά φορεί δορά προβάτου. Κρύβει τα δόντια του και το ειδεχθές πρόσωπό του με το προσωπείο της «αγάπης». Προβάλλεται επίσης ως «αναγκαιότητα» στους σύγχρονους ταραγμένους καιρούς, ως η «μόνη λύση» για την «επικράτηση της παγκόσμιας ειρήνης, της καταλλαγής, της συμφιλιώσεως των ανθρώπων και των λαών και της ευδαιμονίας». Λανσάρεται ως κάτι το «καινούργιο», το «μοντέρνο», αντιδιαστέλλοντάς τον από το «παλαιό», το «παρωχημένο», το «αναχρονιστικό», το «αναποτελεσματικό» της ιστορίας.

     Ως γνήσιο τέκνο της «Νέας Εποχής του Υδροχόου»,διατείνεται ότι φέρνει το «νέο φως», το οποίο θα διαλύσει τα «σκοτάδια του παρελθόντος». Ένα από αυτά τα «σκοτάδια», το «χειρότερο», είναι και ο Χριστιανισμός, η Εκκλησία του Χριστού, η οποία «ευθύνεται» κατά τους σκοτεινούς και φανερούς ιθύνοντες και προωθητές του, για την «διαχρονική κακοδαιμονία του κόσμου». Με τους «δογματισμούς» της, μη αφήνοντας περιθώρια για «ευρύτητα σκέψεως». Με την αποκλειστικότητά της, μη αφήνοντας «χώρο» για διαφορετική πίστη, μη ανεχόμενη άλλη θρησκεία, «κλείνοντας», κάθε άλλο «δρόμο αναγωγής στο Θεό».

       Γράψαμε σε προηγούμενη ανακοίνωσή μας, πως ο Οικουμενισμός είναι μια πρωτόγνωρη στην ανθρώπινη ιστορία πνευματική χοάνη, η οποία δέχεται κάθε πίστη, «…στο δαιδαλώδες σύστημά του χωράει κάθε πλάνη και κακοδοξία, όσο ακραία και αν είναι. Επίσης δεν απορρίπτεται η αλήθεια, αλλά εξισωμένη με τις πλάνες, σβήνεται στον κυκεώνα των κακοδοξιών του. Είναι άλλωστε γνωστές οι αρχές του νεοεποχίτικου θρησκευτικού συγκρητισμού: “πίστευε ό, τι θέλεις, όμως μην απολυτοποιείς την πίστη σου”, “όλες οι θρησκείες είναι καλές και οδηγούν στον ίδιο Θεό” και ακόμη: “η αλήθεια δεν υπάρχει αυτούσια σε καμιά θρησκεία, αλλά είναι διαμοιρασμένη σε όλες τις θρησκείες, η πλήρης αλήθεια θα αποκαλυφθεί όταν ενωθούν οι θρησκείες”»! Προφανώς δεν υπάρχει σατανικότερο σύστημα πλανών στην ιστορία του κόσμου!

       Είχαμε επίσης επισημάνει πως ο Οικουμενισμός εισήλθε και στην Εκκλησία, την οποία ταλαιπωρεί και δοκιμάζει ανελέητα εδώ και έναν αιώνα. «Δια της λεγομένης “Οικουμενικής Κινήσεως”, μια πλειάδα υψηλόβαθμων κληρικών (Πατριαρχών, Επισκόπων, Κληρικών, Μοναχών), αλλά και λαϊκών καθηγητών θεολόγων, συμμετέχουν ενεργά στις δραστηριότητες του Οικουμενισμού, για την επίτευξη της “χριστιανικής ενότητας”. Βεβαίως, δεν μένουν σε απλές εθιμοτυπικές σχέσεις με τους συμμετέχοντες αιρετικούς στα οικουμενιστικά φόρα, αλλά προχωρούν σε ανεπίτρεπτα “ανοίγματα”, ακόμα και σε συμπροσευχές, οι οποίες  απαγορεύονται από τους Ιερούς Κανόνες, με την ποινή της καθαιρέσεως γα τους κληρικούς και του αφορισμού για τους λαϊκούς. Επίσης συμμετέχοντας στους ατέρμονους, ανούσιους και ανόσιους θεολογικούς διαλόγους, το μόνο που κατάφεραν είναι η συνεχιζόμενη σχετικοποίηση της Ορθοδόξου πίστεως και η αναγωγή των αιρέσεων σε “εκκλησίες” και επίσης η περιχαράκωση των αιρετικών στις πλάνες τους, αφού σε αυτούς δεν καταδεικνύονται οι κακοδοξίες, αλλά επιχειρείται να κατανοηθούν, ως “διαφορετικές παραδόσεις”»!

     Υπάρχει και μια άλλη, χειρότερη πτυχή της δράσεως του Οικουμενισμού στην Εκκλησία: το «άνοιγμά» της και προς τις θρησκείες του κόσμου, με τους διαθρησκειακούς διαλόγους και τη συμμετοχή εκπροσώπων της σε διαθρησκειακά φόρα! Όμως δυστυχώς δεν αρκούνται κάποιοι σε αυτά τα ανίερα «συμπόσια», τα οποία θα μπορούσαν να κατανοηθούν σε κοσμικά και πολιτικά πλαίσια, αλλά προχωρούν και σε ανεπίτρεπτες συγκλήσεις σε θέματα πίστεως, διότι έχουν εμποτιστεί με τoνεοεποχίτικο «δόγμα»: «όλες οι θρησκείες είναι καλές και οδηγούν στον ίδιο Θεό», το οποίο εισήλθε ως «αξίωμα» και στην Εκκλησία!Ας θυμηθούμε τις ένθερμες αναφορές προς τις αιρέσεις και τις θρησκείες του κόσμου στην «Σύνοδο» της Κρήτης, όπου επισημάνθηκε η «ανάγκη» συγκλήσεων και συνεργασιών! Για τούτο χαρακτηρίζεται και προβάλλεται η εν λόγω «Σύνοδος» ως «μεγάλη», για το «άνοιγμά» της στον σύγχρονο κόσμο. Με άλλα λόγια αντί να καλέσει τον κόσμο να σωθεί δια της Εκκλησίας, την έκαμε «κόσμο»! Ακούμε επίσης συχνά από επίσημα χείλη, υψηλά ισταμένων εκκλησιαστικών προσώπων, απίστευτες δηλώσεις για τις θρησκείες του κόσμου, ότι δεν είναι συστήματα ψεύδους, όπως και είναι οδηγώντας ανθρώπους στην απώλεια, αλλά «διαφορετικοί δρόμοι, που οδηγούν στον ίδιο Θεό», μοιράζοντας επίσης και«ιερά βιβλία» τους σε αξιωματούχους τους!

      Να αναφέρουμε για την ιστορία, πως ο πρώτος διδάξας αυτή την κακοδοξία είναι ο αιρετικός Παπισμός, ο οποίος εγκαινίασε, με την Β΄ Βατικανή Σύνοδο (1962-1965) και κύρια με τις διαθρησκειακές συναντήσεις της Ασίζης μια πρωτόγνωρη σχέση με τους αλλοθρήσκους. Να επισημάνουμε επίσης πως στις ανίερες αυτές συναντήσεις συμμετείχαν και ορθόδοξοι κληρικοί!

       Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από πρόσφατο δημοσίευμα στο ιστολόγιο «spzh.news», το οποίο φέρνει τον Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ. Ελπιδοφόρο να δηλώνει, χωρίς καμιά επιφύλαξη, ότι, «όλες οι θρησκείες είναι μυριάδες μονοπάτια που οδηγούν σε έναν Θεό»!

        Παραθέτουμε δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα του εν λόγω δημοσιεύματος: «Ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος, εκπρόσωπος του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, πιστεύει ότι όλες οι θρησκείες είναι ίσες και η μία δεν πρέπει να υπερισχύει της άλλης. Στις 15 Ιουλίου 2021, ο επικεφαλής Αρχιεπισκοπής του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης στις Ηνωμένες Πολιτείες, Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος, μιλώντας στη Νέα Υόρκη στη Διεθνή Διάσκεψη Κορυφής για τη Θρησκευτική Ελευθερία, είπε ότι “όλες οι θρησκείες είναι μυριάδες μονοπάτια που οδηγούν στο ίδιο μέρος”».Επίσης «Τόνισε ότι “όταν ανυψώνετε μια θρησκεία πάνω από όλες τις άλλες, είναι σαν να αποφασίσετε ότι υπάρχει μόνο ένα μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή του βουνού”. “Αλλά στην πραγματικότητα, απλά δεν βλέπετε μυριάδες μονοπάτια που οδηγούν στο ίδιο μέρος, γιατί περιβάλλεστε από βουνά προκαταλήψεων που σας κρύβουν την θέα”, είναι σίγουρος ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος»!

       Μείναμε κυριολεκτικά άναυδοι, διαβάζοντας τις απαράδεκτες δηλώσεις του Σεβασμιωτάτου, οι οποίες ξεκάθαρα αγγίζουν ή και ξεπερνούν τα όρια της κακοδοξίας! Το γεγονός ότι ο ίδιος είναι και καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. επιτείνει την δυσφορία μας, διότι έχουμε τη βεβαιότητα ότι δεν πρόκειται για κάποιο «λεκτικό λάθος» του, αλλά για σκόπιμη έκφραση των πεποιθήσεών του! Ακόμα, ο κ. Ελπιδοφόρος, εκπροσώπησε τον Παν. Οικουμενικό Πατριάρχη στην εκδήλωση και ως εκ τούτου τα όσα απαράδεκτα είπε βαρύνουν και τον εκπροσωπούντα! 

       Νομίζουμε ότι θα ήταν περιττό να καταδείξουμε τις κακόδοξες αυτές απόψεις του, ως οικτρές πλάνες, καθότι, ως καθηγητής της Θεολογίας είναι γνώστης της διδασκαλίας της Εκκλησίας μας περί των θρησκειών του κόσμου. Θα ήταν ακόμη «χάσιμο χρόνου», αν προσπαθούσαμε να τον διορθώσουμε, διότι φαίνεται ότι έχει κατασταλάξει στις δοξασίες του και προφανώς άστοχο να του γνωρίσουμε την πλάνη του. Όμως, για χάρη των αναγνωστών μας, θα δώσουμε σύντομη απάντηση σε αυτά.

       Ο Σεβασμιώτατος κ. Ελπιδοφόρος «τσουβαλιάζει» και την Εκκλησία του Χριστού στις θρησκείες του κόσμου, εκλαμβάνοντάς την ως μία από αυτές και μάλιστα μη ανυψούμενη πάνω από τις άλλες! Δεν διστάζει να χαρακτηρίσειτην διδασκαλία της Εκκλησίας, περί της μοναδικότητας της σωτηρίας από αυτή, ως «βουνά προκαταλήψεων που κρύβουν τη θέα» της «σωτηρίας» στις θρησκείες του κόσμου!

       Δεν είναι βεβαίως ο μόνος των «μοντέρνων θεολόγων και κληρικών», οι οποίοι θεωρούν τη Εκκλησία ως μια των θρησκειών του κόσμου, διότι και αυτό είναι «δόγμα» του Οικουμενισμού, ο οποίος δεν θέλει «κυρίαρχες πίστεις», αλλά επιδιώκει τον «θρησκευτικό πλουραλισμό», για την πραγματοποίηση των στόχων του! Παρατηρούμε το αλγεινό φαινόμενο να συντάσσονται ορθόδοξοι κληρικοί με τους λειτουργούς των διαφόρων θρησκειών, γινόμενοι ένα με αυτούς!

       Όμως, σε κανένα σημείο της Καινής Διαθήκης και της Ιεράς Παραδόσεως,δεν αναφέρεται και δεν χαρακτηρίζεται η Εκκλησία του Χριστού ως θρησκεία και μάλιστα μη ανυψούμενη πάνω απ’ αυτές. Ο Χριστός δεν ήρθε στη γη να ιδρύσει μια ακόμα θρησκεία, στην πληθώρα των υπαρχόντων, έστω την τελειότερη, αλλά να αντικαταστήσει τη θρησκεία, ως ανθρώπινο αναποτελεσματικό κατασκεύασμα αναγωγής στο Θεό, με την αγία Του Εκκλησία, η οποία βρίσκεται στον αντίποδα της θρησκείας. Υπήρχε θρησκεία, η των Προφητών και των Δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης, ασύγκριτα ανώτερη από τις παγανιστικές του εθνικού κόσμου, αλλά ήταν και αυτή αναποτελεσματική, δεν μπορούσε να προσφέρει σωτηρία, αφού, όπως διαβεβαίωσε ο απόστολος Παύλος, η λατρεία, «δῶρά τε καὶ θυσίαι προσφέρονται μὴ δυνάμεναι κατὰ συνείδησιν τελειῶσαι τὸνλατρεύοντα».Ουδεμία σωτηρία προσέφεραν οι θυσίες, «οὐδὲ δι’ αἵματος τράγων καὶ μόσχων», παρά «διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος» (του Χριστού) (Εβρ.9,9 και 12). Για τούτο και σχίστηκε το καταπέτασμα του ναού των Ιεροσολύμων κατά την σταύρωση του Κυρίου (Ματθ,27,51), θέτοντας έτσι τέλος στις ψεύτικες και αναποτελεσματικές θρησκείες του κόσμου. Τη στιγμή εκείνη έληξε η όποια υπηρεσία τους (καλή ή κακή) στην ανθρωπότητα και τη θέση τους πήρε η Εκκλησία για να προσφέρει βεβαία σωτηρία.

      Όταν κάνει λόγο ο Σεβασμιώτατος ότι «όλες οι θρησκείες είναι μυριάδες μονοπάτια που οδηγούν σε έναν Θεό», κηρύσσει ότι όλες οι θρησκείες λατρεύουν τον ίδιο Θεό. Αλλά όμως διαφωνεί με αυτή την άποψή του ο λόγος του Θεού, τονίζοντας πως «πάντες οι θεοί των εθνών(είναι) δαιμόνια» (Ψαλμ.95,5)! Ο απόστολος Παύλος χαρακτηρίζει τις τελετουργίες των θρησκειών του κόσμου ως «τράπεζες δαιμονίων», «ἃ θύει τὰ ἔθνη, δαιμονίοις θύει καὶ οὐ Θεῷ, οὐ θέλω δὲ ὑμᾶς κοινωνοὺς τῶν δαιμονίων γίνεσθαι. Οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν καὶ ποτήριον δαιμονίων· οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν καὶ τραπέζης δαιμονίων» (Α΄Κορ.10,21)!

      Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός πάμπολλες φορές υπερτονίζει ότι το γεγονός ότι ο Ίδιος είναι ο μοναδικός σωτήρας του κόσμου, αποκλείοντας εντελώς εγκόσμιους «σωτήρες» και θρησκευτικά συστήματα. Πως θα μπορούσε άλλωστε, αφού η σωτηρία δεν ήταν δυνατόν να προέλθει από το τραυματισμένο από την αμαρτία ανθρώπινο γένος. Το κτιστό δεν μπορεί να σώσει κτιστό. Το ασθενές δεν θεραπεύει το ασθενές.

      Ο Θεός, μετά την πτώση κατέστη άγνωστος για τον πεσόντα άνθρωπο, όπως διαβεβαιώνει σαφέστατα ο απόστολος Παύλος ότι «ουκ έγνω ο κόσμος δια της σοφίας τον Θεόν» (Α΄Κορ.1,21). Κατά συνέπεια ο «θεός», μάλλον οι «θεοί» που λάτρευε, δια των ποικίλων θρησκειών δικής του εμπνεύσεως, δεν είχαν σχέση με τον αληθινό Θεό, αλλά με είδωλα, μάλλον με δαιμόνια. Κατά συνέπεια αυτό ισχύει και για τις σύγχρονες θρησκείες του κόσμου, τις οποίες έχει αναγάγει ο Οικουμενισμός, διά στόματος οικουμενιστών κληρικών, ως «δρόμους αναγωγής στον ένα Θεό»!

      Ο αληθινός Θεός μας αυτοαποκαλύφτηκε δια του Ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου Του. Μας έγινε γνωστός μόνον δια του Χριστού, διότι μόνον «ο Χριστός εστίν εικών του Θεού του αοράτου» (Κολ. 1,15) και κανένας άλλος. Αυτός μας διαβεβαίωσε πως «ο εωρακώς εμέ εώρακε τον Πατέρα»  (Ιωάν.14,9), διότι «εγώ και ο Πατήρ εν εσμέν» (Ιωάν.10,30). Στο θεανδρικό Του πρόσωπο αντικρίζουμε το Θεό και πουθενά αλλού. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης βεβαιώνει πως, μόνο δια του Χριστού και κανενός άλλου, μπορούμε να προσεγγίσουμε το Θεό, και μάλιστα «πας ο αρνούμενος τον υιόν ουδέ τον Πατέρα έχει» (Α΄Ιωάν.2,23). Σύμφωνα με τη διαβεβαίωση αυτή δεν υπάρχει άλλος τρόπος και δρόμος να φτάσει κάποιος στο Θεό, διαψεύδοντας τον Σεβασμιώτατο Αμερικής, ο οποίος πιστεύει και διδάσκει ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι δρόμοι, δια των θρησκειών του κόσμου, να φτάσει στο Θεό! Απόλυτη διαστροφή της ευαγγελικής αλήθειας!

      Μόνον ο Χριστός είναι ο μοναδικός σωτήρας του κόσμου, όπως διαβεβαιώνει κατηγορηματικά ο απόστολος Πέτρος: «Ουκ έστιν εν άλλωουδενί η σωτηρία, ουδέ γαρ όνομα έστιν έτερον από τον ουρανόν, δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ημάς» (Πραξ.4,12), αποκλείοντας κάθε άλλον εγκόσμιο ιδρυτή θρησκείας, πνευματικό καθοδηγητή, κοινωνικό αναμορφωτή, φιλόσοφο κλπ! Ο απόστολος Παύλος αναθεματίζει όποιον κηρύσσει «έτερον ευαγγέλιον» (Γαλ.1,6), δηλαδή σωτηρία και εκτός του Χριστού και της Εκκλησίας. Ο απόστολος Ιωάννης χαρακτηρίζει τους ερχόμενους ερχομένους ψεύτικους σωτήρες στο όνομα του Χριστού, ως «αντιχρίστους» (Α΄Ιωάν.2,18). Προφανώς «αντίχριστοι» είναι και όσοι από τις θρησκείες του κόσμου υπόσχονται «σωτηρία» εκτός του Χριστού. Να χαρακτηρίσουμε ως «αντιχρίστους» και όσους ισχυρίζονται ότι αυτές προσφέρουν σωτηρία; Παραθέτουμε για τους αναγνώστες μας τα εξής χωρία, τα οποία θεμελιώνουν αγιογραφικά την μοναδικότητα της εν Χριστώ σωτηρίας: Πράξ.20,28. Α΄Κορ.6 20. 7,23. Γαλ.3,13. Εβρ.9,12-14. Α΄ Πέτρ.1,18-19. Β΄ Πέτρ.2, 1. Αποκ.5,9, κλπ. Παρά ταύτα ο Επίσκοπος και Καθηγητής της Θεολογίας κ. Ελπιδοφόρος διαγράφει όλες αυτές τις αλήθειες και κηρύσσει δικό του «έτερο ευαγγέλιο», το αναθεματισμένο από τον απόστολο Παύλο!

       Διαγράφει επίσης ο «άγιος» Αμερικής και την πίστη και την παράδοση της Εκκλησίας, σύμφωνα με την οποία δεν υπάρχει άλλος δρόμος της σωτηρίας, παρά δια του Χριστού και της αγίας του Εκκλησίας. Ο μεγάλος θεολόγος και οικουμενικός διδάσκαλος άγιος Κυπριανός αποφάνθηκε πως «εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία» και ο Μ. Αθανάσιος τόνισε πως «συνών δια του ομοίου τοις πάσιν ο άφθαρτος του Θεού Υιός, εικότως τους πάντες ενέδυσεν αφθαρσίαν εν τη περί της αναστάσεως επαγγελία» (Ε.Π.25,112). Ντυθήκαμε την αφθαρσία δια του Χριστού και μόνον!

       Η πάγια θέση των αγίων Πατέρων προς τους αλλοθρήσκους και τις θρησκείες του κόσμου είναι γνωστή και για τούτο διοργάνωναν ιεραποστολές για να μεταστραφούν στην Εκκλησία για να σωθούν, αφού εκτός αυτής δεν υπάρχει σωτηρία. Διερωτόμαστε, ο Καθηγητής της Θεολογίας κ. Ελπιδοφόρος, συνάντησε έστω και μια περίπτωση Πατέρα της Εκκλησίας, ο οποίος να πιστεύει ότι υπάρχει σωτηρία και εκτός της Εκκλησίας και μάλιστα στις ψεύτικες θρησκείες του κόσμου;

       Κλείνοντας την ανακοίνωση μας, διαπιστώνουμε με αισθήματα λύπης και απογοητεύσεως ότι ο κ. Ελπιδοφόρος, δια της καινοφανούς και καταφανώς αντιχριστιανικής αυτής διδασκαλίας του αγγίζει τα όρια της κακοδοξίας και της αιρέσεως. Αρνείται εμμέσως πλην σαφώς το βασικό δόγμα της Εκκλησίας μας, ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Υποβαθμίζει την αναγκαιότητα της Θείας Ενανθρωπήσεως και χαρακτηρίζει το απολυτρωτικό Του έργο περιττό, αφού υπήρχαν και υπάρχουν και άλλοι τρόποι και δρόμοι «σωτηρίας», γενόμενος ηχηρό φερέφωνο του θρησκευτικού συγκρητισμού!Αρνείται το μυστήριο της Εκκλησίας, αφαιρώντας της τη μοναδικότητά της ως τη μόνη θύρα της σωτηρίας, αναγνωρίζοντας και άλλες θύρες σωτηρίαςστις θρησκείες του κόσμου! Δεν διστάζει μάλιστα να στηλιτεύσει την μόνη σώζουσα πίστη της Εκκλησίας, ως «βουνά προκαταλήψεων που κρύβουν την θέα» της σωτηρίας στις αιρέσεις και τις θρησκείες του κόσμου!

       Μετά την δημοσιοποίηση των απαράδεκτων δηλώσεών του, ο Παν. Οικουμενικός Πατριάρχης, ως Προκαθήμενός του (και αντιπρόσωπός του στην εκδήλωση), θα έπρεπε να ελέγξει τον υφιστάμενό του Αρχιεπίσκοπο, να του ζητήσει να ανακαλέσει και αν αρνούνταν, να προχωρήσει σε όσα ορίζει το Κανονικό Δίκαιο της Εκκλησίας μας. Αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε, παρά το γεγονός ότι «βούιξε» ο κόσμος και ο σκανδαλισμός των πιστών υπήρξε σφοδρός. Κι αυτό διότι το πνεύμα του θρησκευτικού συγκρητισμού έχει καταλάβει, σε μεγάλο βαθμό, το «κλίμα» του Οικουμενικού θρόνου. Θεωρούμε πως αν λειτουργούσε το συνοδικό σύστημα ορθοδόξως ο κ. Ελπιδοφόρος θα βρισκόταν υπόλογος για τις πρωτοφανείς δηλώσεις του, όμως δυστυχώς, όχι απλά παραμένει ανέλεγκτος, αλλά και επιβραβευμένος, ως «ανοιχτό μυαλό», από τους οικουμενιστικούς κύκλους και τις δυνάμεις του πτωτικού κόσμου!

      Ευελπιστούμε και ευχόμαστε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής και Καθηγητής της Θεολογίας κ. Ελπιδοφόρος, να συναισθανθείτο τραγικό «λάθος» τουκαι να επανορθώσει άμεσα, διότι σκανδάλισε σφόδρα το λαό του Θεού και έθεσε τον εαυτό του στις παρυφές των εκκλησιαστικών ορίων.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών Ι.Μ.Πειραιώς