[.....]
Βάρβαρη είναι η υφαρπαγή της παιδικής ηλικίας.
Η απουσία ελεύθερου χρόνου.
Η αποσύνδεση της μάθησης από τη χαρά και την έμπνευση.
Βάρβαρη είναι η κατά συρροήν κακοποίηση των γερόντων
που στας δυσμάς του βίου καλούνται να «ζήσουν»,
δηλαδή να πεθάνουν, με συντάξεις πείνας.
Βάρβαρο είναι να είσαι ξένος σε μια ξένη αφιλόξενη χώρα
και να προσπαθείς να πείσεις ότι δεν είσαι εχθρός.
Βάρβαρος είναι ο μηχανισμός κατασκευής αποδιοπομπαίων τράγων,
η αναγόρευση φανταστικών εχθρών
προκειμένου να εστιασθούν επάνω τους τα δεινά της δικής σου ζωής.
Βάρβαρη είναι η καλλιέργεια και η αξιοποίηση της ανασφάλειας
για τη δημιουργία υποταγμένων στον φόβο υπηκόων.
Βάρβαρη είναι η κοινωνία του θεάματος
που πασχίζει (άκοπα) να σε πείσει
πως αυτό που βλέπεις στη μικρή οθόνη αξίζει να το βλέπεις,
και πως αυτή η νάρκωση είναι επιθυμητή.
Η βία και ο πόλεμος ένα καθημερινό θέαμα.
Μια μορφή ψυχαγωγίας.
Βάρβαρη είναι η θυσία των ανθρωπίνων σχέσεων
υπό το βάρος των υποχρεώσεων και των ευθυνών.
Η θυσία της σκέψης και της δημιουργικότητας
στη διεκπεραίωση της κάθε μέρας.
«Να πράττω. Να μη σκέφτομαι. Αλλιώς πάω χαμένος».
Η σκέψη, ένα εμπόδιο.
Βάρβαρο είναι να εξωθείσαι στην αναζήτηση αυτοκαταστροφικών περισπασμών
προκειμένου να τα βγάλεις πέρα.
Βάρβαρη είναι η αύξηση των αυτοκαταστροφικών «λύσεων»
που προβάλλουν στον ορίζοντα:
αυτοκτονίες, καταθλίψεις, τρέλα, παράνοια, αλκοόλ, ναρκωτικά.
Βάρβαρο είναι η αμεριμνησία
να είναι μόνο προνόμιο των νεογέννητων.
Βάρβαρο είναι να θυσιάζεται η μητρότητα,
«Θέλω να κάνω παιδιά, όμως πώς να τα μεγαλώσω;»
Βάρβαρο είναι το στοίχημα της ψυχικής υγείας,
η ικανότητα του αγαπάν και του εργάζεσθαι
να ανάγεται σε μακρινό όνειρο.
Βάρβαρο είναι η ζωντάνια του οργισμένου θυμού σου
να μεταμορφώνεται σε νεκρωμένη απάθεια
ή σε ήπια και παθητική απόγνωση.
Βάρβαρο είναι να χρειάζεται κάθε πρωί
να καταπίνεις ένα παχουλό βατράχι
για να συνηθίσεις την αηδία της μέρας που σε περιμένει.
Βάρβαρη είναι η αδυναμία εξεύρεσης και υπεράσπισης
ενός άλλου μοντέλου ατομικής ύπαρξης και συλλογικής συνύπαρξης.
Βάρβαρο είναι να λογαριάζεται ως λαϊκισμός
η επίκληση στη βαρβαρότητα.
Φωτεινή Τσαλίκογλου
“Το μέλλον ανήκει στην έκπληξη”
1 σχόλιο:
Τήν αγκαλιάσαμε... όμως...
τήν γόησα βαρβαρότητα
με τα...
μακιγιαρισμένα χαρακτηριστικά
και τίς...
τόσες και τόσες...γλύκες
που μάς κερνούσε...
-και τις άλλες τόσες
που μάς υποσχόταν-
τώρα...σταματήσαμε πράγματι
άραγε να τήν επιθυμούμε,
ή μήπως ελπίζουμε... πώς...
σαν... από ένα όνειρο,
μιά μέρα... μπορεί...
να ξυπνήσουμε...πίσω
στο αγαπημένο μας το...χθές...!
Δημοσίευση σχολίου