- Τά παλιά χρόνια θυμούμαι πώς, άμα ήτανε Σαρακοστή, δεν μάς άφήνανε οι μανάδες μας νά παίζουμε πολύ, ούτε νά χασκογελούμε, ήμασταν μαζεμένοι, σοβαροί. Άλλα καί οί μεγάλοι ούτε τραγούδια ήταν ετούτες τις ήμερες, ούτε τραπέζια κάμανε, ούτε επισκέψεις ή γλέντια, ήσαν με λιγότερες κουβέντες, δεν σοκακεύανε, ζούσαν σαν καλόγεροι κοντολογίς. Καί τώρα οί πνευματικοί νόμοι, έστω καί με αυτόν τον παιδαγωγικό τρόπο τής καραντίνας του κορωνοϊού, που ενέσκηψε, μάς οδηγούν έστω καί ακούσια να ζήσουμε φέτος τήν Σαρακοστή όπως οί προγονοί μας.
Άλλωστε ή λέξη καραντίνα βγαίνει από τήν ιταλική λέξη guaranta, πού σημαίνει σαράντα. Καί όπως σαράντα χρόνια έκαμαν οί Εβραίοι για να πατήσουν στήν γη τής επαγγελίας, έτσι καί εμείς τώρα θά κάνουμε τδ δικό μας ταξίδι, τήν δική μας άληθινή Σαρακοστή στήν διάβασή μας προς τήν Ανάσταση.
Τώρα όλοι θά μαζευτούμε στα σπίτια μας, θά σοβαρευτούμε, θά μάθουμε στα λιγότερα καί αναγκαία, όχι σε διασκεδάσεις, πορνείες, αμαρτωλές έξωστρέφειες, γλέντια, λουκούλλεια γεύματα σέ φαγάδικα, ούτε βόλτες στα εξωτερικά. Ευκαιρία να μαζευτούμε στο αρχονταρίκι τού σπιτιού μας, να συνομιλήσουμε με τα παιδιά μας καί τις ή τούς συζύγους μας, να ανάψουμε το καντηλάκι καί να προσευχηθούμε στο κελί μας, να κάνουμε κατάνυξη με πνευματική άνοιξη καί έτσι σιγά-σιγά
θά έρθει καί ή Ανάσταση καί στάση, τό σταμάτημα αυτής τής θεομηνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου