Άρθρο – άποψη “φωτιά” αστυνομικού: “Παράνομες και αντισυνταγματικές διακρίσεις στην ΕΜΑΚ”

 

Το παρόν άρθρο αποτελεί μια εμπεριστατωμένη απάντηση στην διαταγή σχετικά με την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού στα στελέχη της ΕΜΑΚ με απειλή μετακίνησης σε άλλο πόστο για όσους δεν το πράξουν όπως αναφέρει το υπ’ αριθμόν πρωτοκόλλου «28550 Φ 215.2» έγγραφο. Αποτελείται από τρία σκέλη, το πραγματιστικό, το ηθικό και στη συνέχεια το νομικό.

Ας δούμε αρχικώς το πραγματιστικό, γιατί είναι εσφαλμένη τέτοια διαταγή. Η διαταγή έχει ως βασική αιτιολογία: λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών εργασίας και εξασφάλισης της αδιάλειπτης επιχειρησιακής λειτουργίας των αναφερομένων υπηρεσιών (των ΕΜΑΚ)… η διευκόλυνση του συντονισμού στον τομέα της πολιτικής προστασίας με σκοπό τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας των συστημάτων πρόληψης, ετοιμότητας και αντιμετώπισης φυσικών και ανθρωπογενών καταστροφών… από ένα ή περισσότερα κράτη της Ε.Ε.

Πριν ξεκινήσει μια αποστολή της ΕΜΑΚ προς το εξωτερικό, υπάρχει συνεννόηση αρχηγών κρατών ή έστω υπουργών και λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι η φύση της αποστολής είναι η αντιμετώπιση κατάστασης έκτακτης ανάγκης, είναι εύκολα αντιληπτό ότι μετά την άφιξή τους στο αεροδρόμιο της έτερης χώρας, δε θα μπουν σε καραντίνα, αφού, άλλωστε, ο σκοπός της αποστολής είναι η συνδρομή σε μια άμεσης κρισιμότητας κατάσταση, που δεν επιδέχεται αναβολή…

Έστω λοιπόν ότι βρίσκομαι στα συντρίμμια ενός αεροσκάφους ή σε ένα σημείο όπου έχει μαζικές πλημμύρες ή εγκλωβισμένος κάτω από τα χαλάσματα ενός ερειπίου. Οι πρώτοι κίνδυνοι που αντιμετωπίζω είναι εγκλωβισμός/υποθερμία/αφυδάτωση/έλλειψη τροφής και ενδεχομένως να με επιβαρύνει και σοβαρός σωματικός τραυματισμός. Με εντοπίζουν λοιπόν οι άντρες της ΕΜΑΚ και μετά την επιτυχημένη προσέγγιση, απεγκλωβισμό με βάζουν σε ένα φορείο τυλιγμένο με κουβέρτα, ενδεχομένως και ορό ή υποβοήθηση αναπνοής. Έστω ότι ο Covid είναι αρκετά δυνατός για να χτυπήσει το ανοσοποιητικό τους και εγώ αρκετά άτυχος και αδύναμος ώστε να μολυνθώ, σύμφωνα όμως με τον ΕΟΔΥ, θα έχω αρκετό χρόνο ώστε να έχω διακομιστεί σε ασφαλές σημείο ή σε τόπο θεραπείας: Πρόσφατες μελέτες υποδεικνύουν ως μέσο διάστημα επώασης του SARS-CoV-2 τις 5-6 ημέρες και ως μέγιστο χρόνο τις 12 ημέρες.  Μία πρόσφατη μελέτη επιβεβαίωσε πως είναι συνετό να υπολογίζουμε την περίοδο επώασης έως 14 μέρες. Και αν όπως είπαμε έχω κολλήσει, η συντριπτικά μεγαλύτερη πιθανότητα είναι πως θα μου περάσει ενώ αναπαύομαι στο σπίτι και δε θα χρειαστώ καν νοσηλεία.

Άλλωστε, έχοντας αποφύγει τον κίνδυνο να πεθάνω με φριχτό θάνατο, οι πιθανότητες να με κολλήσει το συνεργείο της ΕΜΑΚ κορωνοϊό, επειδή δεν έχουν εμβολιαστεί, είναι απειροελάχιστες. Αντίθετα, όπως μας έχουν πληροφορήσει οι ίδιες οι φαρμακευτικές βιομηχανίες που παρασκεύασαν το εμβόλιο, αυτό βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο και ακόμη ελέγχεται για τυχόν παρενέργειες ενώ έχουν ήδη ξεκινήσει να καταγράφονται θάνατοι που συσχετίζονται με το εμβόλιο (όπως από θρομβοαγγειακές παρενέργειες) ή μόνιμη ανικανότητα προς εργασία, όπως από παράλυση ή θρόμβωση στα άκρα. Επίσης, όπως, πάλι, μας έχουν πληροφορήσει οι ίδιες οι φαρμακευτικές βιομηχανίες, αυτός που έχει εμβολιαστεί εξακολουθεί να νοσεί και να μεταδίδει τον ιό. Ως εκ τούτου, μάλλον οι εμβολιασμένοι άντρες και γυναίκες της ΕΜΑΚ ενδέχεται να μην είναι σε επιχειρησιακή θέση να διεκπεραιώσουν την αποστολή τους, παρά το αντίθετο…

Προχωρώντας στο ηθικό σκέλος, έχουμε μία ομάδα αποτελούσα την ελίτ των ανδρών του Πυροσβεστικού Σώματος οι οποίοι θα κληθούν να μας διασώσουν από τις πιο δύσκολες καταστάσεις, εάν αυτές έρθουν ή εάν εμείς τις προκαλέσουμε. Βγαίνει λοιπόν μια διαταγή που λέει να βάλουν στο σώμα τους ένα πειραματικό χημικό μίγμα το οποίο δε στερείται του ενδεχομένου των βαριών σωματικών βλαβών ή του ενδεχομένου του θανάτου αλλιώς θα πρέπει να μετατεθούν σε άλλες υπηρεσίες. Δεν αποτελεί αυτό έμμεση υποτίμηση ή/και έμμεσο εκβιασμό; Και εμείς που δεν υπαγόμαστε στο Πυροσβεστικό Σώμα πρέπει να σιωπήσουμε; Αυτή είναι η ευγνωμοσύνη μας προς αυτούς;

Το νομικό οπλοστάσιο έναντι στην κρατική αυθαιρεσία είναι ισχυρότατο και οι άνθρωποι τόσο διαφορετικοί και αδύνατο να συγκριθούν σε βαθμό που κάθε προσπάθεια διαχωρισμού τους θα είναι άδικη.

Δε θα μπορούσαμε να πούμε με ασφάλεια ότι ένας πυροσβέστης που έχει κάνει το εμβόλιο κατά του Covid-19 έχει ικανό ανοσοποιητικό σύστημα να αντιμετωπίσει ή να μεταδώσει τον ιό καθώς υπάρχουν ειδήσεις που μας αναφέρουν περιπτώσεις εμβολιασθέντων που προσεβλήθησαν από τη νόσο ή σε γενόμενο έλεγχο εμφανίστηκαν να είναι φορείς.

Επίσης δεν μπορούμε να πούμε πως τα τεχνητά εκ του εμβολίου αντισώματα είναι ανώτερα από αυτά ενός πυροσβέστη ο οποίος προσεβλήθη από τον ίδιο τον ιό και απέκτησε φυσική ανοσία. Η απουσία της αναφοράς του τεστ αντισωμάτων στη διαταγή δημιουργεί εύλογες ερωτήσεις σχετικά με τα κίνητρα του αξιωματικού του οποίου την υπογραφή φέρει.

Όπως επίσης δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε τα αντισώματα του ανθρώπου που δεν έχει προσβληθεί καθόλου. Κάθε περίπτωση είναι μεμονωμένη και ο πιο σωστός κανόνας είναι η ισότητα την οποία επιβάλει ο συνταγματικός νομοθέτης στο Άρθρο 4 αλλά και η αναγνώριση και προστασία της αξίας του ανθρώπου, σύμφωνα με το Άρθρο 2. Στην προκείμενη περίπτωση, προσβάλλεται βάναυσα τόσο η αξία του ανθρώπου όσο και η ισότητα, βάσει ενός απλά πιθανολογούμενου κινδύνου και όχι βεβαιότητας για μετάδοση μιας νόσου τύπου γρίπης με ποσοστό θνησιμότητας 0,2% σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Π.Ο.Υ.. Βάσει μιας τέτοιας, αυθαίρετης σε κάθε περίπτωση ερμηνείας, περί υποχώρησης του βασικού πυρήνα των ατομικών δικαιωμάτων λόγω υπερκείμενου υγειονομικού κινδύνου, πάντα πιθανολογούμενου και όχι με επιστημονικά στοιχεία τεκμηριωμένου, ο άνθρωπος καθίσταται βαθμηδόν res, αντικείμενο δηλαδή εξαναγκασμού, άρα στέρησης ελεύθερης βούλησης και όχι υποκείμενο ατομικών ελευθεριών, όπως διαμορφώθηκε στον μέχρι σήμερα εξελισσόμενο πολιτισμό μας.

Άρθρο 150 Αστικού Κώδικα «Όποιος εξαναγκάστηκε σε δήλωση βούλησης με απειλή που ασκήθηκε παράνομα ή αντίθετα προς τα χρηστά ήθη από τον άλλον ή από τρίτο έχει δικαίωμα να ζητήσει να ακυρωθεί η δικαιοπραξία.»

Άρθρο 151 του Αστικού Κώδικα «Η απειλή πρέπει στις συγκεκριμένες συνθήκες, να προξενεί φόβο σε γνωστικό άνθρωπο και να εκθέτει σε σπουδαίο και άμεσο κίνδυνο τη ζωή, τη σωματική ακεραιότητα, την ελευθερία, την τιμή, την περιουσία αυτού που απειλήθηκε ή των προσώπων που συνδέονται μαζί του στενότατα.»

Είναι αντιληπτό ότι ενδεχόμενες μετακινήσεις μη εμβολιασθέντων, εκτός ότι πλήττεται η τιμή τους, επίσης απειλείται η περιουσία τους καθότι καθορίζουν το βίο (ενοίκια, δάνεια, διατροφές, συνδρομές, πάγια έξοδα κλπ) τους σύμφωνα με τα εισοδήματά τους. Όταν λοιπόν κάποιος υποχρεωτικά μετακινούμενος απωλέσει το επίδομα κινδύνου (επίδομα ΕΜΑΚ), τότε απειλείται και η περιουσία του και η βιοτική του θέση.

Άρθρο 330 του Ποινικού Κώδικα «Όποιος χρησιμοποιώντας σωματική βία ή απειλή σωματικής βίας ή άλλης παράνομης πράξης ή παράλειψης εξαναγκάζει άλλον σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή για τις οποίες ο παθών δεν έχει υποχρέωση τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών, ανεξάρτητα αν το απειλούμενο κακό στρέφεται εναντίον εκείνου που απειλείται ή κάποιου από τους οικείους του.»

Η εκδοθείσα διαταγή δείχνει να είναι νομικά αίολη. Δεν κάνει αναφορά σε κάποιο ΦΕΚ ή κάποια διάταξη του Ενωσιακού Δικαίου σύμφωνα με τον οποίο οι εμβολιασμοί των πειραματικών εμβολίων κατά του Covid-19 αποτελούν έδαφος για νομικό διαχωρισμό των πολιτών ή των κρατικών στελεχών.

Άλλωστε η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης εξέδωσε στις 27 Ιανουαρίου 2021 Ψήφισμα (αρ.2361) με θέμα «Εμβόλια Covid-19: Ηθικά, νομικά και πρακτικά ζητήματα» στο οποίο ξεκάθαρα αναφέρει:

[H Κοινοβουλευτική Συνέλευση παροτρύνει την ΕΕ και τα Κράτη-Μέλη να:]

7.3.1 διασφαλίζουν ότι οι πολίτες ενημερώνονται ότι ο εμβολιασμός δεν είναι υποχρεωτικός και ότι κανείς δεν υπόκειται σε πολιτική, κοινωνική ή άλλη πίεση να εμβολιαστεί εάν δεν το επιθυμεί.

7.3.2 διασφαλίζουν ότι κανείς δεν υφίσταται διακρίσεις για το ότι δεν έχει εμβολιαστεί, λόγω πιθανών κινδύνων για την υγεία ή επειδή δεν θέλει να εμβολιαστεί.

Θεωρώ βέβαιο πως εάν οι συνδικαλιστές της Π.Υ. φέρουν το θέμα στα Διοικητικά Δικαστήρια, η διαταγή αυτή θα ακυρωθεί και εάν ο διατάσσων αξιωματικός οδηγηθεί στα Ποινικά Δικαστήρια, θα δυσκολευθεί πολύ να αντικρούσει κατηγορίες όπως του προαναφερθέντος 330, αλλά και του 239 ΠΚ σχετικά με την κατάχρηση εξουσίας.

Βραχνής Γεώργιος (Τηλέμαχος Μπόσσιος)

Συγγραφέας – Αστυνομικός

(Το παρόν επιμελήθηκε η νομική ομάδα ΘέμιςΔίκηΝέμεσις)

Ανάλυση σχετικά με την παράνομη βία:

http://nomikisimvouli

Ανάλυση σχετικά με την κατάχρηση εξουσίας:

http://skaythess.gr

Σύνδεσμος σελίδας Ευρωπαϊκής Οδηγίας:
https://pace.coe.in