*** Τα “μπαμ-μπουμ” της μικρής Κατερίνας ***

Το Μ. Σάββατο συγκεντρωθήκαμε σε ένα απομονωμένο εκκλησάκι για να εορτάσουμε την Ανάσταση με ορθόδοξο τρόπο – αμυνόμενοι σε μια ακόμη νεοταξίτικη επίθεση εναντίον των ιερών ελληνοχριστιανικών παραδόσεων. Πέρσι Ανάσταση κεκλεισμένων των θυρών, φέτος Ανάσταση αλλαγμένων των ωρών. Ο νοερός σκακιστής αναρωτιέται: ποια θα είναι η καινοτομία της Αναστάσεως του 2022; Μήπως κάποιος οικουμενιστικός συντονισμός όλων των εκκλησιών;

Κάποια στιγμή και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η διαδοχική χρήση βεγγαλικών και κροτίδων από άλλους ναούς που τήρησαν οσφυοκαμπτικά την αλλαγή της αναστάσιμης ώρας, έρχεται στο προαύλιο ένα τρισχαριτωμένο, λαλίστατο αλλά πολύ φοβισμένο κοριτσάκι με τους γονείς του. Αγωνιούσε αν είχαν αρχίσει και στην δική μας εκκλησία τα “μπαμ-μπουμ”. Είδαμε και πάθαμε να την πείσουμε ότι εδώ δεν κινδυνεύει. Πιάνοντας τα κοτσιδάκια της, μας είπε ότι την έλεγαν Κατερίνα και ότι κάθε χρόνο στην Ανάσταση φοβάται πολύ τα “μπαμ-μπουμ”. Μόνο πέρσι δεν είχε φοβηθεί, γιατί είχε μείνει ασφαλής στο μπαλκόνι του σπιτιού της.

Ο ιερέας απαγγέλλει τα τελευταία λόγια του κατά Μάρκον Ευαγγελίου που αποτυπώνουν το horror vacui των τριών μυροφόρων και σηματοδοτούν την έλευση της μεγάλης Ώρας: «εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ».

Με το που ξεκινά το Χριστός Ανέστη, αρχίζουν τα “μπαμ-μπουμ” και μαζί με αυτά το μαρτύριο της Κατερίνας: είχε δε αυτήν τρόμος αλλ’ ουχί έκστασις, εφοβείτο γαρ σφόδρα.

Ο πατέρας της την παίρνει στην αγκαλιά του, εκείνη όμως δεν μπορεί να ηρεμήσει. Κλείνει τ’ αφτιά της, αλλά συνεχίζει να ουρλιάζει κλαίγοντας ασταμάτητα: «φοβάμαι, πάμε να φύγουμε, φοβάμαι πολύ». Εκεί που τα “μπαμ-μπουμ” σταματούν, εκεί ξανακούγεται ένας αιφνίδιος κρότος από το βαρελότο κάποιου καταπιεσμένου εδώ και έναν χρόνο.

Ο πατέρας της Κατερίνας αναγκάζεται να την πάει στο αυτοκίνητό τους. Καθώς βημάτιζε γρήγορα, ακούγεται η επίπληξή του: «γιατί δεν είσαι γενναία;».

Αυτή η ερώτηση του πατέρα προς την τρομοκρατημένη κορούλα του έχει παγκόσμια διάσταση: Στον φόβο και τον τρόμο που σπέρνουν καθημερινά τα “μπαμ-μπουμ” του κορωνοϊού, δηλ. τα κρούσματα, το εκάστοτε κράτος-ψευτοπατερούλης δεν μας ζητά –όπως ο πατέρας της Κατερίνας– να δείξουμε γενναιότητα, αλλ’ αντιθέτως να λυγίσουμε όσο μπορούμε περισσότερο. Η εξήγηση πολύ απλή:

Το αίτημα της γενναιότητας στοχεύει στην απελευθέρωση από κάθε φόβο. Το αίτημα της ενδοτικότητας στον φόβο στοχεύει στον έλεγχο της σκέψης και στην εξουσία επί των ψυχών και των σωμάτων ημών.

Τα “μπαμ-μπουμ” δεν πρόκειται να σταματήσουν. Αντιθέτως, θα μεταλλάσσονται αενάως. Κάποτε προέρχονταν από τον κρότο των τρομοκρατικών επιθέσεων, μετά από τον κρότο της οικονομικής κρίσης, σήμερα από τον κρότο των κρουσμάτων. Αύριο ίσως από τους κρότους των υπό σχεδιασμόν εξωγήινων. Τα κράτη των κρότων μάς θέλουν τρομοκρατημένους σαν την μικρή Κατερίνα και όχι γενναίους κατά το παράδειγμα του αναστηθέντος Κυρίου.

Όποιοι δεν μπορούν να αντιγράψουν την γενναιότητα, ας μιμηθούν την κίνηση της μικρής Κατερίνας: Ας κλείσουν τ’ αφτιά τους στα κάθε λογής “μπαμ-μπουμ”!

 Κωνσταντίνος Βαθιώτης