Χριστός Ανέστη. Θα ήθελα κι εγώ με την σειρά μου να σας καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία, το προσωπικό θαύμα που βίωσα, με την Αγία γερόντισσα Γαλακτία,ο θάνατος της οποίας με έχει συγκλονίσει από το άκουσμά του.
Την αγαπούσα πολύ και με την 1η ευκαιρία πήγαινα στην Πόμπια όπου κατοικούσε να πάρω την ευλογία της. Πηγαίναμε και με τον σύζυγό μου, Κώστα, συχνά να μας ευλογήσει και πάντα νιώθαμε ένα δέος και μια αγαλλίαση όποιο πρόβλημα και αν αντιμετωπίζαμε. Ξέραμε ότι στο Άγιο Σπίτι της θα βρίσκαμε τις απαντήσεις πάντα, όπως και την αγάπη της.
Σε μια επίσκεψή μας, ενώ ήδη δεν μιλούσε η γερόντισσα καλά και δύσκολα ακουγόταν, καθώς διένυε το τελευταίο διάστημα παραμονής της στην ζωή, μόλις είδε τον Κώστα τον παίνεψε αμέσως και του είπε χαρακτηριστικά, με καθαρή φωνή και επαναλαμβάνοντας:
‘Εσύ είσαι μάρτυρας, είσαι σαν άγγελος, ούτε πολύ ξανθός, ούτε πολύ μελαχρινός”. Του ζήτησε να αλλάξει μια λάμπα στο δωμάτιο. Ο σύζυγός μου μετά από αρκετό καιρό, τον Ιανουάριο του 2019, νόσησε με λευχαιμία. Ετών 39 τότε ο ίδιος.
Εγώ διένυα τον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης μου. Εκανε χημειοθεραπείες στο Νοσοκομείο. Λόγω ενός υφιστάμενου προβλήματος που βγήκε στην επιφάνεια (χαλασμένο δόντι) με τις χημειοθεραπείες, ήρθε αντιμέτωπος με τον θάνατο. Λόγω φλεγμονής που παρουσιάστηκε από το δόντι η οποία ήταν ακατάσχετη και κατευθυνόταν στον εγκέφαλο και λόγω του ότι δεν είχε καθόλου άμυνα ο οργανισμός του δεν μπορούσε να δράσει με καμία αντιβίωση (ισχυρά κοκτέιλ αντιβιώσεων) και ο μόνος δρόμος ήταν το χειρουργείο.
Ναι, αλλά στο χειρουργείο υπήρχε ο κίνδυνος ακατάσχετης αιμορραγίας καθώς δεν είχε καθόλου λευκά αιμοπετάλια και ο αιματοκρίτης ήταν στα τάρταρα στην κυριολεξία. Ο γιατρός του κάτωχρος και φοβισμένος για τον μονόδρομο που είχε μπροστά του (το χειρουργείο) μας ενημερώσε ότι δεν είχε επιλογή άλλη περαν του χειρουργείου στο οποίο οι πιθανότητες, όμως, θανάτου υπερτερούσαν.
Το χειρουργείο θα γινόταν την επόμενη μέρα της ενημέρωσής μας. Το ίδιο εκείνο βροχερό βράδυ σηκώνομαι και πηγαίνω στην Πόμπια, όπου φτάνω αργά, για να ζητήσω την βοήθεια της γερόντισσας. Παρά το προχωρημένο της ώρας φάνηκε σα να με περίμενε. Χωρίς να μιλήσω καθόλου, έμεινα εκεί δίπλα της σιωπηλή, και κρατούσα τα χέρια της κλαίγοντας. Μείναμε εκεί σιωπηλες και οι δύο για αρκετή ώρα. Εκείνη μου χάιδευε το χέρι και την κοιλία μου, με σταύρωσε και με αγκάλιασε όπως η μάνα το παιδί της. Όταν έκανα να φύγω μου είπε 20 φορές, χωρίς υπερβολή:
Έτσι θα κάνεις στα χέρια του, δείχνοντάς μου τον τρόπο που χάιδευε τα χέρια μου, δηλαδή με τον ίδιο τρόπο να χαιδέψω τα χέρια του Κώστα. Ένιωσα αμέσως δέος, απεριόριστο σεβασμό αλλά και έκπληξη πως διάβασε την σκέψη μου χωρίς να πω λέξη! Επέστρεψα στο Νοσοκομείο, αργά. Αν και προχωρημένη η ώρα πάντα με δεχόντουσαν και μου άνοιγαν λόγω του ότι ήμουν έγκυος.
Πήγα στον άντρα μου και του χάιδεψα τα χέρια. Εκείνος κοιμόταν και ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Την επομένη ημέρα, ώρα 11.00 π.μ., θα γινόταν το χειρουργείο. Στις 10.00 π.μ. είχε υποχωρήσει η φλεγμονή ολοσχερώς! Η ομάδα των γιατρών που θα τον επιμελούνταν και θα τον βάζανε στο χειρουργείο μας είπαν ευθέως ότι:
‘Εμείς εδώ μιλάμε για θαύμα, δεν μπορούμε να δώσουμε εξήγηση”. Ημουν σίγουρη ότι κανένα χειρουργείο δεν θα γινόταν. Αυτά ακούστηκαν μέσα στο Νοσοκομείο και αυτή ήταν η Άγια γερόντισσα Γαλακτία….Θα μου λείψει και πάντα θα την αναζητάω. Το γνωρίζει όμως αυτό γι’αυτό και εύχομαι να με έχει στην σκέψη της και στην αγκαλιά της όπως τότε…. Αυτό αρκεί. Υγεία και ευλογία σε όλους.
Δαριβιανάκη Μαρία
Διαβάστε επίσης:Ἐπικήδειος Γερόντισσας Γαλακτίας Μοναχῆς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου