Το Συναξάρι του Αγίου Ισαάκ Σύρου, Επισκόπου Νινευΐ (Γ΄ Μέρος)

Ὁ Θεός, αὐτόν πού ἐπιζητεῖ τήν ταπείνωση, τόν ὁδηγεῖ μέ πολλούς τρόπους σέ αὐτήν καί δέν σταματᾶ νά τόν ταπεινώνει ἕως ὅτου ἀληθινά ταπεινωθεῖ. (Αββά Ισαάκ του Σύρου)

Συνέχεια απο εδω 

«Αν πήγαινε κανείς στο Ψυχιατρείο και διάβαζε στους ασθενείς τον Αββά Ισαάκ, θα γίνονταν καλά όσοι πιστεύουν στον Τριαδικό Θεό, γιατί θα γνώριζαν το βαθύτερο νόημα της ζωής». Χαρακτηριστικός είναι ο διάλογος που είχε ο Γέροντας Παΐσιος με τον όσιο Γέροντα ασκητή παπά-Τύχωνα.

Να πως διηγείται ο Γέροντας Παΐσιος το περιστατικό:

-«Μια μέρα με ρώτησε: “Εσύ παιδί μου, τι βιβλία διαβάζεις;”

-Του απάντησα: “Αββά Ισαάκ”.

-παπα-Τύχων: “Πά, πά, πά, παιδί μου, αυτός ο άγιος είναι μεγάλος! Ούτε έναν ψύλλο δεν σκότωνε ο Αββάς Ισαάκ”.

Ήθελε με αυτό που είπε να τονίση την μεγάλη πνευματική ευαισθησία του Αγίου» (14).

Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος ως ησυχαστής άσκησε με τρόπο μεθοδικό το έργο της προσευχής. Στους λόγους του περιγράφει τα στάδια από τα οποία περνάει ο αγωνιζόμενος στην προσευχή πιστός. Η προσευχή, λέει ο αββάς Ισαάκ, είναι μία διαρκής στροφή των δυνάμεων του ανθρώπου προς το Θεό (15).

Χρειάζεται τον κατάλληλο τόπο και τρόπο για να καλλιεργηθεί σωστά και να αποδώσει καρπούς πνευματικούς. Κυρίως η προσευχή πρέπει να συνδεθεί με την ταπείνωση. Χωρίς αυτήν κανένας δεν μπορεί να αποκτήσει την καθαρά προσευχή. Όταν κανείς συναισθανθεί το βάρος των αμαρτιών του και την ανάγκη της Θείας χάριτος και βοήθειας για να απαλλαγεί από αυτές, τότε αυξάνει τις προσευχές του. Όσο προσεύχεται ο πιστός τόσο περισσότερο ταπεινώνεται, αφού καθένας που ζητά δεν μπορεί να μην ταπεινωθεί (16).

Ωστόσο ο νους αρχίζει να μετεωρίζεται την ώρα της προσευχής, και να ασχολείται με διάφορες σκέψεις κακές ή καλές και να μην δίνει καθόλου σημασία στην ίδια την προσευχή. Με τον καιρό όμως ο πιστός αποκτά πείρα του γεγονότος ότι η υπερήφανη προσευχή απομακρύνει τη Θεία Χάρη και οδηγεί στον μετεωρισμό, ενώ η ταπεινή προσευχή ελκύει το Θείον έλεος και γίνεται καθαρή”.

“Ο αββάς Ισαάκ συμβουλεύει τον προσευχόμενο να προσεγγίζει το Θεό με τρόπο απλό και ταπεινό σαν ένα μυρμήγκι ή σαν ένα μικρό παιδί που μόλις άρχισε να ψελλίζει τις πρώτες του λέξεις (17). Όταν λόγω της πνευματικής εργασίας της νοεράς προσευχής αρχίζει εντός του πιστού να ορθώνεται η “οίηση” για τα υψηλά του δήθεν ασκητικά κατορθώματα, τότε ο πιστός πρέπει συνεχώς να μνημονεύει και πάλι όλες τις πτώσεις και τα αμαρτήματά του.

Ο Θεός αυτόν που επιζητεί την ταπείνωση τον οδηγεί με πολλούς τρόπους σε αυτήν και δεν σταματά να τον ταπεινώνει έως ότου αληθινά ταπεινωθεί (18).

Όταν μετά από πολύ χρόνο και περισσότερο κόπο καταφέρει ο προσευχόμενος πιστός να αποκτήσει με τη χάρη του Θεού, την προσευχή με την αληθινή ταπείνωση, ας γνωρίζει ότι μόνο τότε η προσευχή του γίνεται πάντοτε δεκτή από τον Θεό. Ακολουθεί η επιείκεια, η υπομονή, τα άφθονα δάκρυα, η ευλάβεια αλλά κυρίως η παντοτινή ησυχία.

Η σιωπή είναι ασκητική αρετή την οποία ο αββάς Ισαάκ πάρα πολύ αγάπησε. Είναι γνωστός ο λόγος του «Ὑπέρ πάντα τήν σιωπήν ἀγάπησον». Ο Φώτης Κόντογλου αγιογραφώντας τον αββά Ισαάκ τον παρουσιάζει μάλιστα να γράφει σε βιβλίο αυτήν ακριβώς τη φράση: «Ὑπέρ πάντα τήν σιωπήν ἀγάπησον». Αν δεν μπορούμε να αντιληφθούμε το πνευματικό βάθος της μικρής αυτής φράσης τουλάχιστον ας δοκιμάσουμε να περιορίσουμε την περιττή πολυλογία μας στον κόσμο της ακαταστασίας, της φασαρίας, της σύγχυσης και της πολυγνωμίας που ζούμε σήμερα.

Θα χρειαζόταν πολλές σελίδες για να αναλύσει κανείς το περιεχόμενο της διδασκαλίας του αββά Ισαάκ. Αλλά γιατί να διαβάζει κανείς αναλύσεις για τον αββά Ισαάκ και όχι τα ίδια τα ασκητικά του έργα; Είναι πολύ εύκολο να φροντίσει να βρει τα έργα του και να τα μελετήσει λίγο-λίγο κάθε μέρα.

Ο Γέροντας Ιερώνυμος της Αίγινας συνιστά σε όποιον δεν έχει χρήματα να βγει ζητιάνος, να μαζέψει τα απαραίτητα και να πάρει τον Αββά Ισαάκ (19). Ας μη μας φαίνεται βαρύς ο τόμος των έργων του αγίου. Αν τον ανοίξουμε, αν αρχίσουμε να τον μελετούμε, τόση γλυκύτητα θα βρούμε στα γραφόμενα ώστε θα τον διαβάσουμε όχι μόνο μία αλλά πολλές φορές”.

Ο Αββάς Ισαάκ μας λέγει να είμαστε προσεκτικοί, ειδικά όσοι ασχολούνται με τη νοερά προσευχή. Ας υπενθυμίσουμε ακριβώς τα λόγια του αγίου Αββά Ισαάκ μέσα από κείμενά του, με τα οποία μας λέγει τα εξής: «Ὅταν, λόγω τῆς πνευματικῆς ἐργασίας τῆς νοερᾶς προσευχῆς, ἀρχίζει ἐντός τοῦ πιστοῦ νά ὀρθώνεται ἡ “οἴηση” γιά τά ὑψηλά τοῦ δήθεν ἀσκητικά κατορθώματα, τότε ὁ πιστός πρέπει συνεχῶς νά μνημονεύει καί πάλι τίς πτώσεις καί τά αμαρτήματά του. Ὁ Θεός, αὐτόν πού ἐπιζητεῖ τήν ταπείνωση, τόν ὁδηγεῖ μέ πολλούς τρόπους σέ αὐτήν καί δέν σταματᾶ νά τόν ταπεινώνει ἕως ὅτου ἀληθινά ταπεινωθεῖ».

«Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἔνεκεν»!!!

Συνεχίζεται…

• 14. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Αγιορείται Πατέρες και αγιορείτικα, εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου «Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή 1993, σελ. 32.
• 15. Αββά Ισαάκ του Σύρου, Λόγος ΠΑ΄.
• 16. Αββά Ισαάκ του Σύρου, Λόγος ΚΑ΄.
• 17. Αββά Ισαάκ του Σύρου, Λόγος ΙΘ΄.
• 18. Αββά Ισαάκ του Σύρου, Λόγος ΙΣΤ΄.
• 19. Πέτρου Μπότση, Γέροντας Ιερώνυμος, ο ησυχαστής της Αίγινας, Αθήνα 1993, β΄ έκδοση, σ. 17.