«Την κοινήν Ανάστασιν προ του σου Πάθους πιστούμενος, εκ νεκρών ήγειρας τον Λάζαρον, Χριστέ ο Θεός ...»
Ξεχωριστή αγρυπνία στον Άγιο Γεράσιμο η αγρυπνία του Αγίου Λαζάρου, και ποια δεν ήταν! Το είχε πει όμως και ο ίδιος ο π. Γεράσιμος.
Έτσι λοιπόν, σαν απόψε, πριν μερικά χρόνια, πήγαμε νωρίς στο μοναστήρι, από την αρχή της ακολουθίας και ο π. Γεράσιμος ήταν μόνος στο ιερό, οι άλλοι ιερείς ήρθαν αργότερα.
Σε μια στιγμή, δίπλα μου η Ελεωνόρα Χαρίτου γυρίζει και με ρωτάει:
«Πόσους ιερείς βλέπεις στο ιερό;»
«Έναν, τον π. Γεράσιμο.»
«Τώρα δεν βλέπεις έναν ψηλότερο από τον π. Γεράσιμο, δεν τον βλέπεις στην Ωραία Πύλη, να τώρα μας ευλογάει;»
Η καρδιά της πήγαινε να σπάσει, υπήρξε στο χώρο μας κινητικότητα και βγήκε ο Θόδωρος Μεσσάρης από το ιερό, ήρθε κοντά μας και είπε:
« Ο π. Γεράσιμος ζητάει να μην λέτε τίποτα!»
...............
Και έπειτα διάβασε το Ευαγγέλιο με τρόπο συγκλονιστικό και σε συγκεκριμένη στιγμή ανέβασε ψηλά την ωραία φωνή του και ακούστηκε:
«έγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται• καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα ...»
Στο δε κήρυγμά του γύρισε με φωνή τρεμάμενη από συγκίνηση στον Άγιο Γεράσιμο και είπε:
«Ο Άγιός μας, ο Άγιός μας, ει και άπνους φαίνεται ζει, ζει, ζει!»
Με ποιον λειτούργησε ο π. Γεράσιμος σε εκείνη την αγρυπνία, την ξεχωριστή, του Αγίου Λαζάρου πριν μερικά χρόνια;
«Τώρα δεν λέτε τίποτα, όταν πεθάνω να τα πείτε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου