"Όταν ήμουν ζωγράφος , αν κοιμόμουν χωρίς να ονειρευτώ, δεν μπορούσα να ζωγραφίσω τίποτα το επόμενο πρωί .
Γιατί
ακόμα και στα όνειρα, ζωγράφιζα, κι όσο δούλευα τη νύχτα στα όνειρα
μου, τόσο ξύπναγα το πρωί ανανεωμένος, γνωρίζοντας τί πρέπει να
ζωγραφίσω.
Έτσι λοιπόν έχω πει πολλές φορές ότι είναι καλό ο
άνθρωπος να έχει καλλιτεχνική φύση για να ζει πάντα με έμπνευση . Μπορεί
να υποφέρουμε , να είμαστε σωματικά αδύναμοι, όμως η έμπνευση
αναζωογονεί, όπως ένα ποτάμι που συνέχεια ρέει . Με αυτό. Τον τρόπο η
ζωή μας δε γνωρίζει την ακηδία.
Έτσι όλοι πρέπει να γίνουμε
καλλιτέχνες και στην πνευματική μας ζωή και να συντηρήσουμε την
έμπνευση. Σε όλη την Δημιουργία δεν υπάρχει τίποτα το μεγαλύτερο από τον
Χριστό και την διδασκαλία Του. Οποιοδήποτε άλλο καύχημα της
ανθρωπότητας ωχριά μπροστά σε ο,τι μας έδωσε ο Χριστός . Πολλοί Προφήτες
και Βασιλείς (σημ. της ΠΔ) θα ήθελαν να το ακούσουν και να το δουν , μα
δεν τα κατάφεραν ".
Όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ
1 σχόλιο:
Μήπως πηγή αυτών τών σκέψεων,
είναι το βιβλίο τής μοναχής Γαβρηιλίας
η οποία με ειλικρίνεια, αναφέρει στην εισαγωγή,
οτι
έχοντας γνωρίσει νεότατη τον γέροντα κι έχοντας στον νού της τα πράγματα
με..."συγκεκριμένο" τρόπο
αυτά πού τής έλεγε ο Γέρων
και νύν Άγιος
απευθύνονταν ειδικά σ''αυτήν
και οτι
ο Aγιος...αλλοιώς θεωρεί πώς θα μιλούσε
σε κάποιον πιό ώριμο άνθρωπο στα
πνευματικά...
Κάπου το έχω στην βιβλιοθήκη μου...
και από κάτι ματιές που τού έχω ρίξει ...
μου το θύμισε έντονα...
Δημοσίευση σχολίου