«Ευαγγελίζομαι την Ακατοίκητη Χώρα!» «Δεν είναι όνειρο η Αγάπη. Είναι όπως ο ήλιος και το χώμα. Εκεί το πλούτος κ’ η ομορφιά» (Ν. Βρεττάκου, «Η ακατοίκητη χώρα»).
Γι’ αυτό ο Θεός έγινε άνθρωπος.Για να ευαγγελίσει στους ανθρώπους την μέχρι τότε ακατοίκητη χώρα. Να ευαγγελίσει την αγάπη, που είναι φως και ταπεινοσύνη, που είναι ο πολύτιμος θησαυρός και το κάλλος που δίνει νόημα στη ζωή. Και η Μεγάλη Εβδομάδα είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο ο Θεός μας τραβά προς αυτήν την πρώην ακατοίκητη χώρα και μας ζητά να την κάνουμε σπίτι μας. Την ευαγγελίζεται ο Ίδιος που έγινε άνθρωπος. Αποδεικνύει το νόημά της παθαίνοντας για μας από μας. Ανεβαίνοντας στο Σταυρό και κατεβαίνοντας στον Άδη, για να πληρώσει εαυτού τα πάντα. Και μας έδειξε ότι αυτή η χώρα, αυτός ο κόσμος μπορεί να κατοικηθεί από εμάς. Αρκεί να Τον γνωρίσουμε. Αρκεί να γίνουμε μέλη Του και να ποιήσουμε ώδε την σκηνήν μας. Στην Εκκλησία. Γιατί αυτή είναι η χώρα του Θεού. Προϋπόθεση μία: η αγρύπνια. Δηλαδή η δίψα να Τον συναντήσουμε κρατώντας τα κεριά της ψυχής μας αναμμένα. Γιατί η αγάπη δεν στερεύει. Όποιος την έχει, χρειάζεται να την προσέχει. Για να μη μείνει έξω του νυμφώνος.
«Κύριός μου και αδελφός μου: Αυτός που χτίζει. Αυτός που οργώνει. Αυτός που τείνει να συσκοτίσει τους πλανήτες και δικούς του να εντοιχίσει αστέρες και να βάλει χρώματα της προτίμησής του στις αυλαίες που ανοίγουνε και κλείνουν το αβυσσαλέο πανόραμα της μέρας. Που ημερώνει τα σκοτεινά συμπλέγματα της φύσης, τους ατίθασους καιρούς που πελαγοδρομούν στην άβυσσο και ξεριζώνουν των ορέων τις πέτρες σαν φτερά πουλιών! Αυτός που κατεβαίνοντας, ανοίγει δρόμους μες στης γης τα έγκατα κι ανεβάζει το κάρβουνο στους ώμους του»! (Ν. Βρεττάκου, «Ωδή στον Άνθρωπο»).
Ναι, μόνο έτσι χτίζεται και ανακαινίζεται ο κόσμος. Αν δεν συσκοτιστούν τα δικά μας φώτα, τα μακρινά από το Θεό και την αγάπη, αν δεν φύγει το μαύρο της αμαρτίας και το μεθυσμένο της επιστήμης, της δόξας, της τεχνικής, της ηδονής, για να αντικατασταθεί από το λευκό του φωτός, αν δεν ημερωθεί η σκληρόκαρδη, εκδικητική, εγωκεντρική μας φύση, αν δεν ημερώσει ο χρόνος μας, ο αιών ο απατεών, που μας λέει ότι έχουμε καιρό, μπορούμε να ξεριζώνουμε τα αισθήματα των άλλων και να τους χρησιμοποιούμε για το δικό μας όφελος, ο κόσμος δεν μπορεί να αλλάξει, όσα λόγια κι αν ακούμε, όσα συστήματα κι αν έρχονται να συζητήσουν μαζί μας. Μόνο αν πιστέψουμε σ’ Εκείνον ο οποίος έπαθε, κατήλθε εν τοις κατωτάτοις της γης και συνέτριψε μοχλούς αιωνίους, κατόχους πεπεδημένων, μόνο αν πιστέψουμε σ’ Εκείνον που ανέβασε το κάρβουνο της αμαρτίας στους ώμους Του και το πήρε μαζί Του στο Σταυρό, σ’ Εκείνον που πέρασε τα πάθη τα σεπτά χωρίς να περιμένει καθόλου από την αγαθότητα για μας, μόνο τότε αλλάζει η ζωή μας. Το ερώτημα όμως θα παραμένει: Τον πιστεύουμε ως τον Κύριό μας και Αδελφό μας ή... ;
π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Μεγάλη Δευτέρα
Σχόλια πάνω στους ύμνους
«Ιδού ο Νυμφίος»-«Τα πάθη τα σεπτά»)
Σχόλια πάνω στους ύμνους
«Ιδού ο Νυμφίος»-«Τα πάθη τα σεπτά»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου