ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

"Ακούω το ξεροντάουλο και τις πίπιζες και συνδέομαι μαζί τους σε μια άλλη διάσταση, σε ένα δρόμο που πηγάζει μια δύναμη στο πρωτόγνωρο. Το αντάμωμα δεν είναι μόνο θρησκευτικό και ιστορικό, είναι κάτι που αγγίζει το μυστήριο της ζωής. Σαν ανάβαση και κάθαρση, ο χορός γίνεται λύτρωση με πυξίδα το τραγούδι και την αδερφοσύνη. Τα άρματα δεν σε κάνουν αρματωμένο, η καρδιά σε πάει. Τα άλλα μπορούν να γίνουνε και καρικατούρα. Αυτός που τιμά βαθειά είναι αρματωμένος όλο το χρόνο, όχι μόνο τρεις νύχτες. Η σχέση μου με την Αγιά Αγάθη είναι βαθειά και προσωπική. Κάτω από τα φτερά της ζω και εγώ ο αμαρτωλός. Βλέπω τον πατέρα μου νέο παιδί όταν ήρθε από τα Σταμνά το 1964 στο Παρίσι με μια μικρή βαλίτσα. Κληρονόμησα τον νόστο του και την αγάπη για την πατρίδα. Ήρθε και άφησε την τελευταία του πνοή στο τόπο του μετά από μισό αιώνα στα ξένα. Σήμερα κοιμάται στη γενέτειρά του, ο πατέρας μου είναι στο σπίτι του και παρά το πένθος με καθησυχάζει που βρίσκεται στα χώματά μας. Εκεί θα ήθελα να κοιμηθώ κι εγώ κάποτε. Στη σκόνη από τα σταμνιώτικα χώματα που κουβαλάω μέσα στο DNA μου από τη πρώτη μέρα που γεννήθηκα...  

Νίκος Αλιάγας