Απελευθερωτικός Αγώνας της Κύπρου (1955-1959)

 

Την 1^ην Απριλίου 1955 ξεκίνησε ο Απελευθερωτικός Αγώνας της Κύπρου (1955-1959), οι Έλληνες Κύπριοι ξεσηκώθηκαν για να αποτινάξουν τον Βρεττανικό ζυγό με στόχο την «Ένωση» με την μητέρα πατρίδα Ελλάδα.

     Το αίτημα των Ελλήνων Κυπρίων για την αποτίναξη της Βρεττανικής κατοχής στη Μεγαλόνησο και την «Ένωση» με την Ελλάδα ήρθε δυναμικά στο προσκήνιο το 1950, με το δημοψήφισμα της 15^ης Ιανουαρίου.   Το διοργάνωσε η Εκκλησία της Κύπρου και το 95,7% των ψηφισάντων τάχθηκε υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα.

     Οι Κυβερνήσεις των Αθηνών, με την προτροπή της Ελληνοκυπριακής ηγεσίας και υπό την πίεση του Κυπριακού Αγώνα στην Αθήνα, κατέβαλλαν προσπάθειες για τη διεθνοποίηση του θέματος με διαδοχικές προσφυγές στον ΟΗΕ.

     Μερικοί ανιστόρητοι ισχυρίζονται ότι η αγγλική αποικιοκρατία θα κατέρρεε και η Κύπρος θα απελευθερωνόταν.   Αγνοούν την ομιλία στη Βουλή των Κοινοτήτων (12/10/1954) του υφυπουργού των Αποικιών, στην  οποία δήλωνε “πάντα ήταν κατανοητό και συμφωνημένο ότι ορισμένες περιοχές της Κοινοπολιτείας λόγω ειδικών συνθηκών, δεν μπορούν ποτέ να αναμένουν πλήρη ανεξαρτησία”.   Η Βρεττανική κυριαρχία θα παρέμεινε και δεν άφησε πλέον άλλη επιλογή από την ανάληψη ένοπλης δράσης.    Συγκροτείται η Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ) η οποία την 1^η Απριλίου 1955 αναλαμβάνει δράση κατά των Βρεττανών αποικιοκρατών, σηματοδοτώντας την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων.   Επιθέσεις σε κυβερνητικά κτίρια, αστυνομικούς σταθμούς, τον ραδιοσταθμό και σε Βρεττανικό στρατόπεδο της Αμμοχώστου. 

     Ο αγώνας της ΕΟΚΑ ήταν αγώνας που ενέπνευσε ένα ολόκληρο λαό.   Οι ήρωες και οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ υπήρξαν στη μεγάλη της πλειοψηφία νέοι που έχουν λειτουργήσει με τόλμη και λεβεντιά.    Το αιώνιο πάθος του Έλληνα να ζει ελεύθερος μετουσιώνεται να έχει πατρίδα ελεύθερη.

   Ο αγώνας της ΕΟΚΑ ήταν παλλαϊκός με ενότητα σκοπού και που συνέγειρε το Πανελλήνιο και κέρδισε τον Παγκόσμιο θαυμασμό.    Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Rober Taber στο βιβλίο του «Θεωρία και πρακτική του ανταρτοπόλεμου» όπου περιγράφει τα 11 πλέον σημαντικά εθνικοαπελευθερωτικά και ανταρτικά κινήματα του 20^ου αιώνα, κατατάσσει τον Αγώνα της ΕΟΚΑ σαν ένα από αυτά.

    Παρά το αίμα που χύθηκε και τους αγωνιστές που έδωσαν την ζωή τους (Καραολής, Δημητρίου, Παλληκαρίδης, Αυξεντίου, Μάτσης, Μάρκος Δράκος κ.α) ο στόχος της ένωσης δεν επιτεύχθηκε.   Με τις συμφωνίες ‘Λονδίνου και Ζυρίχης’ (19 Φεβρουαρίου 1959) η Κύπρος κατέστει ανεξάρτητη την 1^η Οκτωβρίου 1960.

    Ο Απελευθερωτικός Αγώνας της Κύπρου (1955-1959) υπήρξε η λαμπρότερη σελίδα στην ιστορία τη Κύπρου από την εποχή του Ευαγόρα και του Ονήσιλλου.   Οι ήρωες και μάρτυρες του 1955-59 έδωσαν την ζωή τους για την ‘Ένωση’ και όχι για οποιαδήποτε ψευδοεπίγραφη ανεξαρτησία, ούτε για τις επάρατες συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου.

    Η Μεγαλόνησος πέρασε και συνεχίζει να περνά δύσκολα, καθώς οι Τούρκοι κατακτητές κυβερνούν το εν τρίτο της Κυπριακής Δημοκρατίας.   Πέρασαν 47 χρόνια εισβολής-κατοχής.   Οι στιγμές Εθνικής δοκιμασίας που διανύει ο Κυπριακός Ελληνισμός με την συνεχιζόμενη κατοχή επιβάλλουν την περιήγηση στις μεγάλες αγωνιστικές στιγμές της Ιστορίας ως πράξη αγωνιστικής αφύπνισης και υπενθύμιση στους ιθύνοντες του κυπριακού ζητήματος πως δεν θα επιτραπεί το ξεπούλημα της Κύπρου με υπαναχωρήσεις, αντίθετες με τις αξίες της ελευθερίας και της δικαιοσύνης τις οποίες πρεσβεύει το έπος του 1955-1959.

 Δρ. Μάριος Θεοδότου