Ας πούμε και τα αστεία του Κολοκοτρώνη.

Δεν ήταν μόνο γενναίος πολεμιστής, ήταν και μεγάλος χωρατατζής και πολύ μερακλής στο χορό. Αφού ελευθερώθηκε η Ελλάδα και μεταφέρθηκε η πρωτεύουσα στην Αθήνα, μετακόμισε εκεί και ο Γέρο-Κολοκοτρώνης. Τον καλούσαν όλοι στις γιορτές και στα γεύματα τους. Μια κυρία λοιπόν νεο-αριστοκράτισσα η οποία τον κάλεσε σε γιορτή ντρεπόταν να πει ολόκληρο το επώνυμο του και τον έλεγε ''κύριε Κοτρώνη''. Όταν πήγε ο Γέρος να καθίσει στο γιορτινό τραπέζι της, αυτή του είπε ''Εσείς κύριε Κοτρώνη καθίστε εδώ''. Ο Γέρος σαν να μην άκουσε τίποτα στεκόταν όρθιος. Δεύτερη φορά η κυρία του λέει ''Εσείς κύριε Κοτρώνη εδώ''. Τίποτα αυτός, όρθιος και ατάραχος. Τρίτη φορά η κυρία ''Μα κύριε Κοτρώνη δεν με ακούτε, καθίστε εδώ''. Και της απαντά ο Γέρος ''Μα πώς να κάτσω κυρά μου αφού μου έκοψες τον κώλο;''. Ξέσπασαν όλοι σε γέλια και χειροκροτήματα. Αφού έφαγαν και ήπιαν καλά, ο Γέρος μεράκλωσε και άρχισε το τραγούδι και στη συνέχεια ήθελε και χορό. Η κυρία στριφογύριζε γιατί διαφορετικά και πιο αριστοκρατικά τα είχε προγραμματίσει. Μάλιστα για τη γιορτή αυτή είχε κρεμάσει στο ταβάνι για να φωτίζει, κάτι πολυτελές για την φτωχή τότε Αθήνα. Έναν πολυέλαιο με πολλά κεριά, τον οποίο καμάρωνε. Τραγούδι λοιπόν ο Γέρος, τραγούδι και κάποιοι άλλοι της παρέας, σηκώθηκαν για να χορέψουν τσάμικο. Ο Γέρος όταν χόρευε μεράκλωνε πολύ, έβγαζε ακόμα και τα τσαρούχια του και τα πετούσε στον αέρα. Το ίδιο έκανε και εκεί, με την κυρία να φωνάζει ''Σιγά τον πολυέλαιο, σιγά τον πολυέλαιο''. Δεν ξέρουμε τελικά αν τον έριξε ή όχι, αλλά αυτή η φράση έμεινε μέχρι τις μέρες μας να μας θυμίζει τον μερακλίδικο χορό του Γέρου μας.

 

Τον κάλεσε κάποτε ο Άγγλος Πρέσβης σε μια δεξίωση και στο τέλος του γεύματος του λέει ο Πρέσβης ''Στρατηγέ, τώρα θα χορέψουν για εσάς ένα νέο χορό που μάθαμε και χορεύουμε εμείς οι Άγγλοι''. Εννοούσε το Βάλς. Άρχισε ο χορός και ο Κολοκοτρώνης γούρλωσε τα μάτια και κοιτούσε σαστισμένος και αμίλητος τα σφιχταγκαλιασμένα ζευγαράκια να κάνουν κάτι περίεργες και απαλές κινήσεις και να σιγοψιθυρίζουν γλυκόλογα μεταξύ τους. Μόλις τέλειωσαν τον ρωτά ο Πρέσβης ''Τί λέτε Στρατηγέ δεν ένας πολύ ωραίος χορός, τον οποίο πρέπει και εσείς οι Έλληνες να μάθετε να χορεύετε;'' Και του απαντά ο Θρυλικός Γέρος με μια φράση που έμεινε ιστορική '' Καλά, τώρα τον μάθατε εσείς αυτόν τον χορό; Εμείς εδώ στον τόπο μας τον χορεύουμε χιλιάδες χρόνια, αλλά όχι την ημέρα στα σαλόνια αλλά την νύχτα στα κρεβάτια μας''.

Κόκκαλο ο κύριος Πρέσβης!!! Το έμαθε όλη η Αθήνα και γελούσαν για χρόνια.