Ἐμεῖς θά γιορτάσουμε ἄλλη φορά…

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ἱστορίας

Ζήσαμε λοιπόν πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες τήν κορύφωση τοῦ θλιβερού ἑλληνοφοβικοῦ ἐγχειρήματος μέ τό ὁποῖο τό δυσῶδες πολιτικό σύστημα τῆς τσαλαπατημένης ἀποικίας καί οἱ περί αὐτό παρασιτικές ψευτοελίτ «ἑόρτασαν» τήν ἐθνική μας Παλιγγενεσία. Νά θυμόμαστε ὅμως πώς ἐδῶ τά εἰσαγωγικά τά βάζουμε ἐμεῖς. Γιατί ἐκ μέρους τους, αὐτό πού οἱ ἴδιοι ἐκλαμβάνουν ὡς Παλιγγενεσία ἑορτάστηκε ὄντως – καί μάλιστα μέ ἀπόλυτη συνέπεια καί ἐπαξίως ὅσων πιστεύουν καί ὅσων ἐκπροσωποῦν. Ἐπαξίως γιά τήν ἴδια τους τήν ὑπόσταση καί ὕπαρξη.

Ἕνας ἐσμός γεννημένος καί διογκωμένος ἐδῶ καί δύο αἰῶνες μέσα σέ στοές (καί σέ κάθε λογῆς ἀκόμη…λαγούμια), ἕνας συρφετός ἀπό τρωκτικά, λακέδες ξένων συμφερόντων, διαδρομιστές, γόνους τζακιῶν τῆς κακιᾶς ὥρας καί κάθε λογῆς παράσιτα, μαζί καί μία ξιπασμένη γουνένδυτη bon viveur κουρελαρία γνησίων ἀπογόνων τοῦ πλέον κοντόφθαλμου καί ἐγωπαθοῦς κοτζαμπασαριοῦ, ἡ ὁποία ὑποδύεται ἀσθμαίνουσα τή μεγαλοαστική τάξη καί ἐπιζεῖ σιγοτρώγοντας τίς σάρκες τῆς πατρίδας. Πολύ καλῶς ἔπραξαν λοιπόν οἱ ἐκπρόσωποι ὅλου αὐτοῦ τοῦ ὑπόγειου κόσμου καί ἑόρτασαν ἔτσι. Μέ γελοῖα δεῖπνα, μέ ποῦρα καί χαβιάρια, μέ ἄθλιες δηλώσεις ἀνιστόρητου καί ἐμμονικοῦ μισελληνισμοῦ, μέ εὐτελεῖς ἀμερικανιές, χωρίς ἐκκλησιές καί θρησκευτικά σύμβολα, μέ μία καί μόνη θλιβερή παρέλαση μασκαρεμένων (φερόντων ὡς κάτι ἐντελῶς αὐτονόητο πιά τά σύμβολα τῆς σύγχρονης ζοφερῆς δουλείας τους), μέ παντελῆ ἀπουσία τοῦ λαοῦ ἀλλά παρουσία τῶν μόνιμων ξένων ἐπιβητόρων του (περί τῶν ὁποίων μέ τόση ξεδιαντροπιά πάλι μᾶς εἰπώθηκε τό γελοῖο ψεῦδος τῆς…καθοριστικῆς συμβολῆς τους στόν Ἀγώνα).

Μία ἀπολύτως εὔγλωττη δυστοπική παράτα συνεπῶς, πού τήν ἔφεραν εἰς πέρας μόνοι τους καί ἀναμεταξύ τους, παρέα μέ τούς λίγους γραικύλους ὁμόφρονές τους καί τίς κάμερες τῶν βρωμοκάναλων τῆς μαζικῆς ἐξαπάτησης, στερημένοι ὅμως ἀπό κάθε αὐθεντική λαϊκή νομιμοποίηση, περιθωριοποιημένοι καί δαχτυλοδειχτούμενοι στά μάτια ἐκατοντάδων χιλιάδων Ἑλλήνων. Μία παράτα ἀπολύτως ἀντάξια τοῦ ψευτορωμέικου σέ ὅλη τή χρονική του ἐξέλιξη, ἀπό τόν βοῦρκο τῶν Μαυροκορδάτων, τῶν Κωλέττηδων και τῶν Ἐγγλέζων τοκογλύφων μέχρι τή σημερινή φασιστική τυραννία τῶν ὀλετήρων μέ τό γνωστό ὑγειονομικό ἀφήγημα.

Καμμία ἀπορία συνεπῶς, καμμία ἔκπληξη γιά ὅσα εἴδαμε αὐτές τίς μέρες. Αὐτό πού περιμέναμε, αὐτό ἀκριβῶς εἴδαμε τελικά. Και ὅλα ἔγιναν ὅπως ἀκριβῶς ἄρμοζε. Στό κάτω-κάτω, τούς προγόνους τους τίμησαν οἱ ἄνθρωποι: ἐκείνους πού πρόδωσαν τή Μεγάλη μας Ἐπανάσταση καί τήν ἄφησαν λειψή. Καί τούς ἐπιγόνους ἐκείνων, πού συνέχισαν νά τήν προδίδουν ἐπί δύο ἀκόμη αἰῶνες. Ἐμεῖς οἱ ἄλλοι, πού θεωρητικά τουλάχιστον ἰσχυριζόμαστε ὅτι τιμοῦμε ἄλλα πράγματα, Κολοκοτρώνηδες καί Μακρυγιάννηδες καί Καποδίστριες, ἥρωες καί μάρτυρες, Πατρίδα καί Ὀρθοδοξία, οὔτως ἤ ἄλλως καμιά δουλειά δέν εἴχαμε μαζί τους. Κι ἄν εἴμαστε παντελῶς ἀνάξιοι κι ἐμεῖς ἐκείνων τῶν ἡρώων, τουλάχιστον προχτές κρύψαμε τά μάτια μας ἀπό πόνο καί ντροπή.

Ὅσοι διατηροῦν ἀκόμη μέσα τους τήν παραμικρή σχέση μέ τήν πάλαι ποτέ αὐθεντική ὑπόσταση τῆς ἀγιοτόκου πατρίδας, προχτές «ἑόρτασαν» μέ βουβό κλᾶμα. Αὐτοί θά τά ἑορτάσουν ἄλλη φορά τά 200 χρόνια ἀπό τήν ἀληθινή Ἐπανάσταση τοῦ Γένους μας.

Ὅταν θά ξημερώσει…