Η Μαριάνθη Σταυρίδου, επικεφαλής του τμήματος επιχειρηματικής ηθικής στο Πανεπσιτήμιο της Ζυρίχης, περιγράφει στον Γιωργο Σαχίνη τις διαφορές και ομοιότητες που βιώνουν οι Ελβετοί πολίτες στο καιρό της επιδημίας με την Coid-19 , αλλά και τα κέντρα λήψης αποφάσεων στο σύνθετο σύστημα έμμεσης και άμεσης δημοκρατίας που διαθέτει η χώρα .
Ταυτόχρονα σημείωσε με έμφαση πως η Ευρώπη και στο ζήτημα της δημόσιας υγείας, ακολουθεί θατσερική πολιτική. Αυτή η απαράδεκτη "ατομική ευθύνη", είπε, είναι ξεκάθαρα θατσερικής προέλευσης. "And, you know, there is no such thing as society. There are individual men and women, and there are families. And no government can do anything except through people, and people must look to themselves first".
Χρειάζεται να αναρωτηθούμε σε τί είδους κοινωνίες θέλουμε να ζούμε.
Με άλλα λόγια έχουν κληθεί αντικρατιστές να διαχειριστούν τη δημόσια υγεία, αυτή που καταστρέφουν εδώ και 30-40 χρόνια, τόνισε η κυρία Σταυρίδου.
Επισήμανε μάλιστα ότι κατά την γνώμη της, δεν έχει κανένα νόημα να καταστρέψεις το 99% του κόσμου για ένα πιθανό 1% που ίσως πεθάνει.
Μπορείς να φτιάξεις ένα υπέροχο σύστημα δημόσιας υγείας που θα τους προστατεύει όλους, αφού το θέμα δεν είναι η αντιμετώπιση της νόσου μόνο στα νοσοκομεία , αλλά πρωτίστως στη κοινότητα, με την διαφάνεια να είναι το απόλυτο όπλο για το όφελος των πολιτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου