Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2021

Μπορεί να είναι εικόνα ένα ή περισσότερα άτομα, γένι και εξωτερικοί χώροι 
 
Απλά καλό είναι κάποια στιγμή να απαντηθεί και ένα "γιατί"...ίσως αυτό που σε καθόρισε.
Κανείς δεν ξέρει τι σταυρό κουβαλά ο καθένας μας.
Κανείς δεν ξέρει τις μάχες που δίνουμε τις νύχτες.
Κανείς δεν ξέρει τις πληγές που ντύνουνε τις ημέρες μας.
Κανείς δεν ξέρει την αλήθεια της ζωή μας.
Κι όμως κάποιοι τολμούνε και μας κρίνουνε,
κάποιοι τολμούνε και μιλούν για τις ζωές μας.
Ανοίγουν τα στόματά τους
αλλά δεν φανερώνουν τα ονόματά τους.
Κατακρίνουν για "το καλό μας",
και εισβάλουν στην ζωή μας από "ενδιαφέρον".
Παρατηρούν πονηρά, έτοιμοι να "σκανδαλιστούν".
Τρέφονται με τα κουτσομπολιά,
ηδονίζονται με σχόλια και υποθέσεις.
Αλίμονο στον άνθρωπο που ντύνει την κακία του
και την εμπάθειά του με λόγους δικαιοσύνης και αρετής.
Αλίμονο στον άνθρωπο που σταυρώνει ζωές
στο όνομα της δικής του αλήθειας.
Αλίμονο στον άνθρωπο που δεν κοιτά
τα λάθη της ζωής του,
που αμνηστεύει την αμαρτία του
και παραμένει στην τρέλα της εμπάθειάς του.
Μακάριος αυτός που υπομένει την κακία,
μακάριος αυτός που συγχωρεί την συκοφαντία,
μακάριος αυτός που μένει απαθής στην εμπάθεια,
μακάριος αυτός που σηκώνει τον σταυρό της αδικίας.
π. Παύλος Παπαδόπουλος

 

4 σχόλια:

Κ. είπε...

Ωραία, τα Λέει και Σωστά Πόσο Δύσκολα είναι Όμως, στην Πράξη, στην Εφαρμογή!Αξίζει, Όμως η Προσπάθεια και ο Θεός είναι Μεγάλος!

Κ.

Ανώνυμος είπε...

Η φωτογραφία είναι μπροστά στη φιάλη της μονής Εσφιγμένου.

Τριατατικός είπε...

Σωστοί οι καταληκτικοί μακαρισμοί.
Αρκεί να είναι εν αληθεία.
Αν και άνευ της αληθείας θα είναι κενό γράμμα.
Τουτέστιν ανεκπλήρωτοι.
Ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν.

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

Στά φοιτητικά τα χρόνια,
βιβλία όπως

...τού μαρκήσιου ντε Σαντ
ή το άλλο το ρυπαρογράφημα
τού...μεγάλου ανατολικού...
και άλλα...πολλά ...
..."σπουδαία" καί χυδαία...
κυκλοφορούσαν από χέρι σε χέρι...

και γιά κάποιους
πού... αληθινά καλλιεργημένοι γονείς... είχαν φροντίσει
να τούς γνωρίσουν, με τον
Παπαδιαμάντη και με τήν
γενιά τού'30 έγκαιρα...

ίσως αρκούσε μιά ματιά
λίγες αράδες...
για να τούς γυρίσουν τ'άντερα...

να προτιμήσουν να γίνουν
οι παράξενοι...
οι βλαμμένοι...
οι ακραίοι...

ιδιαίτερα όταν άρχισαν να έχουν
πάρε δώσε με τον Κόντογλου και να
απορρίπτουν την...σύγχρονη ...
τάχα λογοτεχνία...

κι έγιναν...αυτό που λέμε...
χαμένη υπόθεση ...
σχεδόν...μολυσματικοί τύποι...
πού έπρεπε να μπούν,
σε μία κάποια... καραντίνα...
(αφόρητοι...)

Όσα παιδιά λοιπόν...αντιθέτως...
...στερούνταν αντισωμάτων...

βρέθηκαν... βιασμένα πνευματικά...

διαβάζοτας...
από τα σκουπίδια... πού η παλιά
τάχα κανονικότητα
τούς παρουσίαζε ώς την απόλυτη δήθεν απελευθέρωση από την...μικροαστική ηθική...

και...
αυτά τα παιδιά μεγάλωσαν...
καί κάποια γίνανε... "σπουδαία"

κάνωντας...

αυτό ακριβώς... που είχαν διδαχθεί
οτι έπρεπε να κάνουν...
από τίς... ανόσιες... γραφές...
και τώρα... ίσως...άρρωστοι...
και μήν αντέχοντας -πιθανότατα-
ούτε τήν... σκ@τόφατσα...
που αντικρύζουν στον καθρέφτη

πετιούνται... ως αναλώσιμα...
με περισσή υποκρισία
από τούς... ομοίους τους...

πού πρός το παρόν φαίνονται
να την γλυτώνουν...

...

Τελώνου και Φαρισαίου ...

και πλέον ...
...και το μεγαλύτερο σκουπίδι...
μπορεί να ζητήσει το έλεος τού Θεού

ενώ όποιος κλείνεται στο... Εγώ του
με την μοιραία αυτοπεποίθηση
ότι έχει στο χέρι του...
..σιγουράκι...
την σ ω τ η ρ ί α του...

χαντακώθηκε από μόνος του...βγάζωντας τον Θεό
από την πορεία του...και πλέον...
προσκυνώντας το αυτοείδωλό του...!

..."πρόσθες αυτοίς κακά Κύριε
τοίς ενδόξοις τής γής..." λοιπόν

αλλά..."μή αποστρέψεις το πρόσωπόν σου και ομοιωθήσωμαι
τοίς καταβαίνουσιν εις λάκκον"...

από
τών πολλών μου αμαρτιών...
αυτών... πού... συχνά λεπτεπίλεπτες...
δεν τίς μετράμε κάν...

λές και το καράβι δεν θα βουλιάξει

άμα το κάνουμε...σουρωτήρι...

...

και "... μή στήσης..."

γιατί"...πάντες...απωλλούμεθα..."

... !