Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ
ΟΤΙ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗ
αλλά μην νοιώθετε «λύπη»
που αντιγράφουμε τα δικά σας ,
χωρίς να σας ρωτήσουμε...
Για την παράγκα μας
είναι γ ε λ ο ι ό τ η τ α η λεγόμενη
«δεοντολογία περί πνευματικών δικαιωμάτων!»
1 σχόλιο:
Το έχω αναρωτηθεί πολλές φορές. Ίσως τελικά η απάντηση είναι ότι κι αν ακόμα πολλοί, παρ'όλα αυτά συμμετείχαν σαν ένα σώμα. Κι έτσι καταλάβαιναν, αισθάνονταν τι γινόταν όχι σαν άτομα, αλλά σαν σύνολο (όχι όμως σαν μάζα).
Το έχουμε αυτό οι Έλληνες, δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Την αίσθηση του ανήκειν, και την αίσθηση του σκοπού.
Θυμάμαι όταν μαζευόμασταν στην οικογένεια, πώς ο πατέρας μου "έπιανε" πράγματα στον αέρα, από την ατμόσφαιρα δηλαδή. Χωρίς πολλές εξηγήσεις ή λόγια.
Μάλλον είναι επειδή έχουμε και ζούμε με καρδιά. Κι όπως ξέρουμε, όλα από την καρδιά ξεκινούν.
Δημοσίευση σχολίου