Τις μέρες αυτές αφιερώνω όλες τις δυνάμεις και τον χρόνο μου στην υπηρεσία κυρίως των ανθρώπων που πάσχουν, των απελπισμένων, των συντετριμμένων από τη φτώχεια και την καταφρόνηση εκ μέρους αυτών που τους περιβάλλουν και τα παρόμοια.
Η εμπειρία της ερήμου με βοηθά στη διακονία μου.
Αν εγώ ο ίδιος δεν γνώριζα τέτοια φτώχεια, που για τις σύγχρονες ευρωπαικές χώρες είναι ασύλληπτη, δεν θα μπορούσα να συναντώ τους φτωχούς και εξουθενωμένους (και είναι η πλειονότητα από αυτούς που υπηρετώ) με τέτοιον ειλικρινή σεβασμό για το πρόσωπό τους και κατανόηση των παθημάτων τους, που τώρα μου δίνονται.
Στη σπηλιά, με τον γυμνό βράχο πάνω από το κεφάλι μου και γύρω μου, στην ήσυχη νύχτα, το πνεύμα μου ήταν ελεύθερο να βλέπει όλο τον κόσμο από τη στιγμή της δημιουργίας ώς την έσχατη ώρα της ιστορίας, αλλά και εκείνον που προηγείται του κόσμου αυτού, και εκείνον που κείται πέρα από τα γήινα όρια του χρόνου.
Αν δεν είχα γνωρίσει στην έρημο την «πολυτέλεια» να συγκεντρώνεται η σκέψη μου στα κρίματα του ανθρώπου και το νόημα του ερχομού του στον κόσμο, δεν θα μπορούσα να βοηθήσω τους διανοούμενους ανθρώπους (και από αυτούς υπάρχουν επίσης πολλοί) με λεπτή καρδιά, που αναζητούν διέξοδο από την κατάσταση που δημιουργήθηκε στον κόσμο για τους ίδιους και για όλη την ανθρωπότητα.
Έτσι μένω τώρα στην κατάσταση της πιο βαθειάς ευγνωμοσύνης προς την Θεία Πρόνοια για εμένα` για τις δύσκολες ημέρες περισσότερο από τις εύκολες, διότι από τα παθήματα γεννιέται η σοφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου