Οἱ μεταλλάξεις τοῦ κορονοϊοῦ φέρνουν καὶ μεταλλάξεις τῶν λαῶν

Ἕνα νέο ἐπεισόδιο πανδημικῆς παράνοιας ξεδιπλώνεται τὶς τελευταῖες μέρες, μὲ πλήρως ἀνανεωμένα κύματα τρομοκρατίας νὰ ξεχύνονται ἀπὸ τὰ μέσα ἐνημέρωσης, ποὺ ἔχουν βαλθεῖ νὰ ἐκμηδενίσουν κάθε ἴχνος αἰσιοδοξίας καὶ κάθε ἀπομεινάρι ψυχικῆς ὑγείας ἀπὸ τὸν δύστυχο ἑλληνικὸ λαό.

Τὸ μακρόχρονο σίριαλ τῆς ἀπειλῆς τοῦ κορονοϊοῦ, ἄρχισε νὰ «φρεσκάρεται» μὲ τὶς (σαφῶς ὑπαρκτὲς μέν, ἀπολύτως ἀναμενόμενες δὲ) νέες μεταλλάξεις. Ἡ Ἀφρικανικὴ μετάλλαξη ἀκολούθησε τὴν Βρετανικὴ καὶ ἐσχάτως... ἐμφανίστηκε καὶ ἡ Βραζιλιάνικη.

Καὶ παράλληλα μέ τὴν ἐμφάνιση μεταλλάξεων, παρακολουθοῦμε νὰ ἐξελίσσεται ἕνα κομφούζιο ἐπιστημονικῶν τοποθετήσεων, γεμάτο ἀπὸ ἄγνοια, ἀντιφάσεις καὶ ξύλινο λόγο κατευθυνόμενου πανικοῦ. Διαφορετικὲς τοποθετήσεις στὸ κατὰ πόσο προστατεύουν τὰ ἤδη ὑπάρχοντα ἐμβόλια ἀπέναντι στὰ μεταλλαγμένα στελέχη τοῦ ἰοῦ καὶ γιὰ πόσο διάστημα. Διαφορετικὲς προσεγγίσεις στὸ ἂν πρέπει νὰ παρέχονται κάποια ἐμβόλια συγκεκριμένων ἑταιρειῶν στοὺς ἄνω τῶν 65. Ἄλλες ἐκτιμήσεις ποὺ λένε πὼς θὰ χρειαστοῦν νέα ἐμβόλια γιὰ τὴν Βραζιλιάνικη μετάλλαξη. Ἄλλες γνῶμες πὼς ἡ Ἀφρικανικὴ μετάλλαξη εἶναι πιὸ φονικὴ καὶ ἄλλες πὼς δὲν εἶναι πιὸ φονικὴ ἄλλα μόνο πιὸ μεταδοτική.

Καὶ πάνω ἀπὸ ὅλα αὐτά, ἐξελίσσεται ἕνας βρώμικος πόλεμος συμφερόντων μεταξὺ φαρμακοβιομηχανιῶν ποὺ μάχονται γιὰ νὰ ἐπικρατήσουν στὴν παγκόσμια πανδημικὴ ἀγορά. Καὶ ἀσφαλῶς αὐτὸ ἐπεκτείνεται μεταξὺ τῶν ἰσχυρῶν κρατῶν ποὺ βρίσκονται πίσω ἀπὸ τὰ κυρίαρχα φαρμακευτικὰ brands καὶ προσπαθοῦν νὰ τορπιλίσουν οἱ μὲν τὶς προσπάθειες γιὰ κυριαρχία τῶν δέ.

Ἐδῶ ὅμως, στὴν πολύπαθη Ἑλλάδα, ὁ κ. Μητσοτάκης συνεχίζει νὰ κρατᾶ τὴ χώρα στὴν οὐρὰ αὐτῶν τῶν καθοριστικῶν παγκόσμιων ἐξελίξεων, νὰ ἀκολουθεῖ πειθήνια πολιτικὴ ποὺ κινεῖται στὸν τελευταῖο τροχὸ τῆς ἁμάξης, νὰ συνεχίζει νὰ στηρίζει σθεναρὰ τὸ δόγμα τοῦ «ἁγίου ἐμβολίου», μετατοπίζοντας ὅλο τὸ βάρος στὸν ἐμβολιασμὸ τοῦ πληθυσμοῦ καὶ σὲ αὐτὸ το ἔκτρωμα κοινωνικοῦ ρατσισμού πού ὀνομάζεται πιστοποιητικὸ ἐμβολιασμοῦ.

Συνεχίζει νά συμπεριφέρεται σὰν νὰ μὴν ὑπολογίζει πὼς τὸ νὰ βρεθεῖ θεραπεία κατὰ τοῦ ἰοῦ εἶναι ἐξίσου σημαντικὸ ἂν ὄχι καὶ σημαντικότερο ἀπὸ τὰ ἐμβόλια. Θεσμικὰ ἀλλὰ καὶ ἐπικοινωνιακὰ περιστρέφεται μονότονα γύρω ἀπὸ τὸ «ἱερὸ γκράαλ» τῶν φαρμακευτικῶν, καὶ ἔτσι συμπαρασύρει τὴ χώρα στὸν κυκεώνα ποὺ ἔχει δημιουργηθεῖ ἀπὸ τὴν βιασύνη τῶν (χειραγωγούμενων ἀπὸ τὶς κυβερνήσεις) ἐπιστημόνων καὶ τὴν φρενίτιδα τῶν ἀγορῶν.

Δυστυχώς δέν φαίνεται νὰ ὑπάρχει ἀνάλογη βιασύνη στὸ νὰ ἐκτιμηθεῖ ἡ ἀποτελεσματικότητα ἀπὸ πολλὰ ὑποσχόμενες θεραπεῖες ποὺ μελετῶνται στὸ ἐξωτερικὸ καὶ στὴν Ἑλλάδα, ὅπως ἡ κολχικίνη ἄλλα καὶ ἡ πλιτιδεψίνη. Ἐπικαλοῦνται ἀπουσία ἐπαρκῶν στοιχείων γιὰ τὰ φάρμακα ἢ ἀδυναμία μαζικῆς παραγωγῆς τους, ὅταν τὸ μόνο πράγμα ποὺ ἀντιμετωπίζουμε τὸ τελευταῖο διάστημα σχετικὰ μὲ τὰ ἐμβόλια, εἶναι ἀκριβώς τὰ ἴδια: ἀσάφειες λόγω ἔλλειψης ἐπαρκῶν στοιχείων καὶ ἀδυναμία ἔγκαιρης παραγωγῆς τους.

Καὶ ἔτσι, ἡ μόνη ἀπάντηση τῆς κυβέρνησης ἀπέναντι στὴ σταθερὴ ἐρημοποίηση τῆς χώρας ἐδῶ καὶ ἕναν χρόνο, εἶναι ἡ ὑπόσχεση ἑνὸς σωτήριου ἐμβολίου ποὺ δείχνει νὰ μὴ προλαβαίνει τὶς μεταλλάξεις, τὰ lockdowns «ἀκορντεὸν» (παλιὰ πατροπαράδοτη συνταγὴ μεσαίωνα) καὶ ἀσφαλῶς… ἡ καταστολὴ στὸ ὄνομα τῆς ἀσφάλειας τῆς δημόσιας ὑγείας. Καὶ βέβαια ἡ τελικὴ πινελιὰ ἠμι-ὕπνωσης τοῦ λαοῦ δίνεται μέσα ἀπὸ τοὺς τηλεοπτικοὺς δέκτες, σὲ «χορταστικὰ» ριάλιτι ξεκατινιάσματος ἢ καὶ τηλε-γλέντια ποὺ χαρίζουν στοὺς ἀσυλοποιημένους πολίτες μερικὲς ἀπατηλὲς δόσεις «κανονικότητας».

Ταυτόχρονα, μὲ τὸ κοκκίνισμα τῆς Ἀττικῆς καὶ ἐγκλωβισμένοι μέσα σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ αὐστηρότερα lockdown τοῦ κόσμου, τὸ λιανεμπόριο ξεκίνησε καὶ πάλι νὰ φυτοζωεῖ, ἡ ἑστίαση πνέει τὰ λοίσθια καὶ ὁ κ. Γεωργιάδης αναλαμβανει «νὰ κρατήσει τὰ κλειδιὰ» τῶν… ἀχάριστων ἑστιατόρων, ἴσως γιατί πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς δὲν θὰ τὰ ξαναχρειαστοῦν ποτέ.

Βρισκόμαστε στήν οὐρὰ ἑνὸς παγκόσμιου σκηνικοῦ ὅπου μία πανδημία ἐπεκτείνει ὁλοένα καὶ περισσότερο τὸ τρομακτικὸ χάσμα μεταξὺ κοινωνικῶν στρωμάτων, ἐντείνει τὶς ἀνισότητες, καθιστά τούς φτωχοὺς φτωχότερους καὶ τοὺς πλούσιους πλουσιότερους, πυροδοτεῖ γι’ αὐτοὺς τοὺς λόγους μαζικὲς ἀντιδράσεις ἀπὸ λαοὺς ποὺ δείχνουν πὼς δὲν ἀνέχονται τὴν ἐργαλειοποίηση ἑνὸς ἰοῦ, γιὰ τὴν εὐημερία μερικῶν ὀλιγαρχῶν. Ἀναβρασμὸς ἐπικρατεῖ παντοῦ. Στὴν Ὀλλανδία, στὴν Δανία, στὴν Γερμανία ξεσποῦν ἐκτεταμένες διαμαρτυρίες ἀπέναντι στὴν ὑγειονομικὴ παραφροσύνη ποὺ ἀπειλεῖ νὰ καταποντίσει λαούς.

Στὴν Ἑλλάδα βρισκόμαστε ἀκόμα στὴν παραζάλη τῆς τρομολαγνείας, στὴν «ἁγιοποίηση» τῆς καραντίνας καὶ τὴν προσμονὴ τῶν ἐμβολίων σὰν μάννα ἐξ οὐρανοῦ. Κανένα σοβαρὸ σχέδιο, καμία θετικὴ πρωτοβουλία, κανένας ἐξορθολογισμὸς τῆς κατάστασης.

Ὁ ἰός μπορεί νὰ μεταλλάσσεται, ἄλλα μᾶλλον ἔχει καὶ τὴν ἰδιότητα νὰ μεταλλάσσει κοινωνίες καὶ ὁλόκληρα κράτη, σὲ φυλακὲς μεταμφιεσμένου ὁλοκληρωτισμοῦ.

 Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης