Μπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα και με τα πιο μικρά...
Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών.
Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές.
Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε
Χριστούγεννα για το τέλος τους.
Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα, χιονισμένα σπίτια.
Που ξέρω ν' ανακαλύπτω τα κρυμμένα πετροράδικα στις κρυψώνες τους.
Μου φτάνει που μ' αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι. Πολύ... Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους. Πολύ... Που ξοδεύω τις ανάσες μου μόνο γι' αυτούς. Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι. Που δε με νοιάζει να με θυμούνται. Που μπορώ και κλαίω ακόμα. Και που τραγουδάω...μερικές φορές... Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν.
Και ευωδιές που με γοητεύουν...
Οδυσσέας Ελύτης
1 σχόλιο:
Όμορφη φτερωτή παρέα
με τα ρουχαλάκια
τους
τ' αχειροποίητα
πάντα καθαρά χωρίς πλύσιμο
και καλοσιδερωμένα
χωρίς σιδέρωμα
με την κουβεντούλα τους
σαν ...ευχαριστία
για το υπέροχο...
γεύμα...
κάτι... ψίχουλα εκεί (!) ...
φοβερή παρέα...
σα να διαβάζεις το Γεροντικό !
Δημοσίευση σχολίου